ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΆ

να Αγαπάτε, να Αγαπάτε πολύ την Πρωτοχρονιά, γιατί ό,τι κάνετε αυτή την ημέρα θα το κάνετε όλο το χρόνο

Χρόνια Πολλά

Καλή Χρονιά

Υγεία, Ευτυχία, Προσμονή, Αγάπη

...η καρδιά ......

καποτε είχες μια καρδιά ζεστή.....ήσουν μια πανέμορφη και καλή νεράϊδα, που αγαπούσες την αγάπη σου..... καποτε θέλησες να βγάλεις αυτή την καρδιά και την έθαψες στον πάτο ενός ορυχείου, που συνεχώς έσκαβαν να βρουν ποιό βαθύ πάτο..... έμαθα που ήταν και πήγα...... εκεί η καρδια ήταν φυλαγμένη μέσα σε έναν κρύσταλο απο πάγο, προσπάθησα να σπάσω τον πάγο, αλλα δεν έσπαγε, ώσπου άρχισα να λέω πόσο πολύ σε αγαπώ.... και όσο περισσότερο το έλεγα, τόσο ο πάγος έλοιωνε, ώσπου η καρδιά λευτερώθηκε, την πήρα να τη βάλω στη θέση της....τότε έγινες ξανά η πανέμορφη και καλή νεράϊδα......
σ' Αγαπάω πολύ...πάρα πολύ νεράϊδα μου........ 

Καλή Χρονιά

Χρόνια Πολλά, 

όμορφα, δημιουργικά, 

με αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο....

Καλή Χρονιά

..................................................

μέρες που 'ναι.....

πας κάπου..... βρίσκεσαι...... υπάρχουν μέρες....... κάπου βρίσκεσαι κάποτε, εσύ, εγώ..... ο οποιοσδήποτε..... που δεν είναι ο ξένος, αλλά κάποιος που γνωρίζουμε..... όλοι οι τόποι, όλες οι μέρες, αυτοί που γνωρίζονται, έχουν κάτι κοινό.... όλοι θέλουν να δώσουν στον άλλον κάτι που συμβολίζει κάτι.... που μπορεί να είναι ένα "αναμνηστικό" από διακοπές, μουσεία, χιονισμένα μέρη, γιορτές.... ένα δώρο συμβολικό, καρτ ποστάλ, βραχιολάκια, κούπες, στολισμένα κοχύλια, Αϊ Βασίλιδες, πετράδια, πένες, ημερολόγια, βιβλία...... είναι λίγα από εκείνα τα δώρα που δε θα παραλείψεις ποτέ να πάρεις ακόμη κι αν είναι η τελευταία μέρα πριν φύγεις από ένα μέρος που βρισκόσουν, η τελευταία ή κάποια κοντινή εν σχέση με ένα συμβάν μέρα......και χαίρεσαι πολύ περισσότερο όταν παίρνεις κάτι για έναν άλλο, παρά για τον εαυτό σου...... μπορεί αυτό που θα πάρουμε να είναι μικρό και ασήμαντο και όχι μεγάλο και εντυπωσιακό για τα μάτια του άλλου...και δεν είναι θέμα οικονομικό, τσιγκουνιάς...... το δώρο, σαν αντικείμενο μπορεί να μην έχει αξία ή να περιμένεις να σου πει ο άλλος....αχ τι όμορφο!!!! αυτό ήθελα!!!!..... αλλά η πράξη σαν δώρο, που μέσα της μπορεί να κρίβει συναίσθημα....ενθουσιασμό.... νοσταλγία.... και το δίνεις σε κάποιον που αγαπάς για να χαρεί...... να δεί πως η σκέψη είναι σε αυτόν.....μια φωτογραφία με την οποία μεταφέρεις εικόνες και λέξεις που θα ήθελες να του πείς αν ήταν μαζί σου.... που μπορεί να πάρεις κάποιο αντικείμενο, σαν αυτό που έχεις πάρει για τον εαυτό σου, αλλά πολύ καλύτερο αυτό που πηρες για τον άλλον..... τέτοια μικρά πράγματα, δώρα, δεν είναι απλά αντικείμενα, αλλά έχουν ή δημιουργούν μεγάλες αξίες και είναι αυτά που μένουν, σαν μεταφορά λέξεων.........

αυτό θέλει να πει ο ποιητής............

Αγαπώ πολύ τον Άλλον.... γι' αυτό τον ενθουσιάζω, τον φροντίζω, τον αγαπώ.....

με την ομίχλη μου.....

η ομίχλη έχει σκεπάσει ανθρώπους, δε φαίνονται.... μπορεί να είναι κάποιος δίπλα σου και να μη τον βλέπεις...
ευτυχώς!!!!!..... η επίσκεψη στον οφθαλμίατρο δεν έδειξε κάτι το ανησυχητικό, θα ζω με την ομίχλη μου.....

αν χιόνιζε.....

δεν ήσουν εκεί... και έφυγα...

δεν διέκρινα τίποτα, ούτε με έβλεπαν μέσα στην ομίχλη, σαν ξένος.... δύο μέρες σε τέσσερις τοίχους..... με την τεχνολογία να μη πιάνει τον έξω κόσμο, πήρα το δρόμο της συνάντησης ανήμερα....
ένα χωριό ήταν, το περιβάλλον δύσκολο από το έμψυχο.... για κάποιους άλλους είναι η ζωή τους...... όσοι έχουν μεγαλώσει σε χωριό, έχουν πάρει ένα ξεχωριστό βίωμα ζωής που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο ισοδύναμό του.... είναι η περιοχή της, σε μια τέτοια ζεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.... ένα χωριό λίγο πιό "εξευγενισμένο", με λιγότερες λάσπες, με πολύ ήλιο, με λιγότερους αγρότες, με κατοίκους που δεν ήθελαν να φύγουν, να ξενιτευτούν.... ένα χωριό με τα σχολεία του, με ισχυρές επιρροές των δασκάλων, με πλατείες και δρόμους γεμάτα παιδιά, με καφενεία, με δημόσιες συζητήσεις, με ψυχαγωγία κάθε μορφής, με γιορτές και πανηγύρια.... ένα χωριό με τη δική του, ξεχωριστή ιστορία....
σε κάποια άλλα χωριά, με περισσότερο χωριό, εκδηλώνονται κάποιοι τσακωμοί, δημιουργούνται έριδες, διαμάχες, αντιπαραθέσεις με συνηθέστερη εκείνη των συνόρων και των φραχτών των χωραφιών.... ωστόσο, φιλίες, συνεργασίες, κοινά γλέντια, καθημερινές παρέες, αλληλοσυμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές, η χωρίς προϋποθέσεις βοήθεια διαμορφώνουν κάτι το όμορφο, στοιχεία που διακρίνονται και στο δικό της χωριό.....
τα χωριά, είτε σε αυτά που ζούμε, είτε σε αυτά που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε έχουν μοναδικά οφέλη, που δύσκολα, μπορούν να γνωρίζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτό το βίωμα.... γιατί συντελούν ώστε να διαμορφώνουν σχέσεις στενές, αδελφικές φιλίες για ολόκληρη τη ζωή..... η ζεστασιά του είναι ανάγκη ζωής....
μη νομίσεις οτι δεν βρίσκεσαι και ζεις σε ένα χωριό, που το μπακάλικο είναι ανοιχτό ότι ώρα έχεις την ανάγκη, που όταν περνά κάποιος, το έχει μάθει όλο το χωριό, που βγαίνεις στο μπαλκόνι και με μια φωνή έρχεται αμέσως ο άνθρωπος.....

την Αγαπώ πολύ αυτή τη ζεστασιά που σε ακουμπάει.....

"Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδεροΚαι τι φωτιά είμαστε καμωμένοιΤο πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μαςΈνας Θεός το ξέρει."

Ο. Ελύτης

μια στερεά κατάσταση.....μπορείς να τη συγκρατείς...

ήταν στερεά, μπορούσες να την πιάσεις, ώσπου άρχισε σιγά – σιγά να παίρνει μορφή υγρή, δεν μπορούσε να κρατηθεί απ’ τη χούφτα μας…. αρχίσαμε να χάνουμε τις πτυχώσεις των αισθήσεων και του εαυτού μας….. η σκέψη μας δημιούργησε επίμονα και βασανιστικά  ερωτήματα….. δίνονταν συμβατικές απαντήσεις που δεν ικανοποιούσαν, ήταν κάτι σαν «τίποτα», που είχε μια φθίνουσα κατάπτωση, με την ψυχή μας να μένει ανικανοποίητη και αναζητά κάτι τι πέραν των «τίποτα»…..
μέλλον υπάρχει?.... θα μπορούσε να φανταστούμε ότι μια τέτοια απάντηση θα είναι εκ πρώτης όψεως μάλλον αρνητική, αλλά….. με ένα αλλά θα μπορούσαμε να….. μην φαντάζει τόσο αρνητικό το μέλλον…… κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει αν σε ένα οποιοδήποτε αύριο μπορεί να συμβεί ετούτο ή εκείνο το γεγονός, όμως παίρνοντας υπόψη κάποιες εμπειρίες που έχουμε ζήσει, μπορούμε να προκατασκευάσουμε στοιχεία βάσης ή οικοδομήματος που είναι στοιχεία της ζωής μας, όπως ρέουν μέσα στην καθημερινότητά μας και συνεπώς μελλοντικές καταστάσεις μπορούν να στηρίζονται σε κάποιες σημερινές ή παρελθούσες αποφάσεις μας, έτσι το ερώτημα «μέλλον υπάρχει?», επιδέχεται απαντήσεις οι οποίες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απόλυτες…..
βιώνουμε και γευόμαστε ένα παρόν που κάθε του στιγμή προσδιορίζεται από ένα παρελθόν και ένα εγκεφαλικό μέλλον….. ένα παρόν που σιγά-σιγά αλλάζει τη φυσική του κατάσταση γιατί δεν κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να την αλλάξει…… οι μέρες αυτές είναι κρύες…. θα μπορούσαν να στερεοποιήσουν υγρές καταστάσεις ώστε να μη φεύγουν από τη χούφτα μας…..

την Αγαπώ......την κατάσταση.......

ΑΓΑΠΗ.......μια χριστουγεννιάτικη ευχή......

κάθε στιγμή περιμένουμε ότι θα ‘ρθει κάποια στιγμή που θα μπορέσουμε να αισθανθούμε καλύτερα, θα μπορέσουμε να δούμε κάποιες προσδοκίες μας να πραγματοποιούνται….. Χριστούγεννα, τα περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο…. Όπως και οι άλλες στιγμές στη ζωή μας, θα έρθουν και θα περάσουν…. και μερικά πράγματα δεν θα τα χαρούμε όπως τα θέλαμε, και θα μας μείνει μια όχι γλυκιά γεύση…..
προφητεία?..... δεν ξέρω μπορεί, ύστερα από το πότε μπορεί μια χριστουγεννιάτική ευχή να πραγματοποιηθεί, ήλθε η ευχή προς «όλους» για σωστές επιλογές στη ζωή και διεξόδους…. είναι μια χριστουγεννιάτικη ευχή......
πολλές φορές μπορεί να έχουμε αναρωτηθεί, τι είναι τα χριστούγεννα, τι θέλουμε από αυτά…. άλλοι τα βλέπουν ως χρήμα, άλλοι ως εξαγνισμό, άλλοι ως οικογενειακή μάζωξη, άλλοι ως φτιάξιμο φαγητών, γλυκών, φάγωμα αυτών, άλλοι ως διάχυση της αγάπης, άλλοι ως ανταλλαγή δώρων, άλλοι ως δημιουργία ζωής, άλλοι ως προσφορά,……
η σχέση με το γεγονός της γέννησης δεν φαίνεται να μας αγγίζει, ούτε ως προέκταση αυτής…. μπορεί ακόμα την ημερα αυτή να μην πάμε ούτε στην εκκλησία, ρίχνοντας έναν ύπνο μιας και είμαστε κουρασμένοι από κάποιες δραστηριότητές μας….. μια αργία ακόμα….
κάποιοι πήγαμε….. προσκυνήσαμε, προβληματιστήκαμε, εξαγνιθήκαμε, κοινωνήσαμε, φωτιστήκαμε, ευχηθήκαμε ύστερα από κάποιες μέρες συλλογισμού…… αφού αναζητήσαμε, προβληματιστήκαμε, χωρίς διαλόγους, δίχως ανταλλαγές απόψεων, δίχως ανάλυση ιδεών για το συνέβη τότε…. ή το τι συνέβη στη ζωή μας….
ένα πράγμα που εμφανίζεται έντονα τις μέρες αυτές είναι η αγάπη και όταν απουσιάζει ή χάνεται, τότε δεν μπορούμε να νοιώσουμε τη χριστουγεννιάτική χαρά…. όταν μπορούμε και αγαπάμε πραγματικά, τοτε αισθανόμαστε ότι μπορέσαμε και φτιάξαμε κάτι στη ζωή…
ίσως «πήραμε τη ζωή μας λάθος» και δεν το συνειδητοποιήσαμε ,…..ή όταν το συνειδητοποιήσαμε σθεναρά μπορέσαμε να αρθρώσουμε το λόγο…..
η αγάπη είναι εύκολη και δύσκολη….. εύκολη γιατί ο καθένας μπορεί να τη δώσει…. δύσκολη γιατί δεν μπορούμε να την κρατήσουμε, φοβόμαστε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει ζωή……
η καρδιά χτυπά ποιο γρηγορα, οι πέτρες γίνονται σκόνη,..... την παίρνει η αναπνοή και τη σηκώνει.....

έτσι ….. εύχομαι ……με όλη την αγάπη μου……. «ότι το καλύτερο…»……

ένας ταπεινός βοσκός……. που αγαπά το ποιμνίο....

επιλογές... για διέξοδο...

στη ζωή έχουν γίνει επιλογές, όχι για να πάμε προς τα πίσω, αλλά μπροστά.... μπορει να μην έχουν διέξοδο, ψάχνουμε....και ξανά αδιέξοδα, που γίνονται ανυπέρβλητα.... πίσω δεν γίνεται......ένα πράγμα θα μπορούσε να γίνει..... να μη φαινόμαστε στα μάτια της ψυχής...
στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη και κάποια στιγμή να τα δούμε και προσπαθούμε μερικές φορές, απλώς να τα σκεπάζουμε..... άλλοι τα καίνε και διασκορπούν τη στάχτη..... αυτή δεν μπορεί να ξαναμαζευτεί από ανθρώπινο χέρι.....

οι επιλογές που έγιναν, έγιναν δίχως ερωτηματικά....

χριστουγεννιάτικες

αυτες τις μέρες .... πάντα επίκαιρο....

Χρόνια Πολλά....

Χρόνια Πολλά..... να τα πούμε?......


Καλήν εσπέραν άρχόντισσα κι αν είναι ορισμός σου
Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σου.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει,
οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το "Δόξα εν Υψίστοις"
και τούτο Άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.

Εκ της Περσίας έρχονται τρεις Μάγοι με τα δώρα
Άστρο λαμπρό τους οδηγεί. Χωρίς να λείψει ώρα,

φθάσαντες εις Ιερουσαλήμ, με πόθον ερωτώσι,
πού εγεννήθη ο Χριστός, να παν να Τον ευρώσι.

Διά Χριστόν ως ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης,
αμέσως εταράχθηκε κι έγινε θηριώδης,

ότι πολλά φοβήθηκε διά την βασιλείαν,
μη του την πάρη ο Χριστός και χάση την αξίαν.

Κράζει τους Μάγους κι ερωτά: -Πού ο Χριστός γεννάται;
-Εν Βηθλεέμ ηξεύρωμεν, ως η Γραφή διηγάται.

Τους είπε να υπάγωσι και όπου Τον ευρώσι,
Να Τονε προσκυνύσωσιν, κι ευθύς να του το ειπώσι,

οπώς υπάγη και αυτός για να Τον προσκυνήση,
με δόλον ο μισόθεος για να τον αφανίση.

Βγαίνουν οι Μάγοι τρέχοντες και τον Αστέρα βλέπουν,
φως θεϊκό κατέβαινε και με χαρά προστρέχουν.

Στην Βηθλεέμ εφθάσανε, βρίσκουν την Θεοτόκον
Κρατούσε εις τας αγκάλας της τον Aγιόν της Τόκον.

Γονατιστοί Τον προσκυνούν και δώρα Του χαρίζουν:
σμύρναν, χρυσόν και λίβανον, Θεόν τον ευφημίζουν.

Την σμύρναν μεν ως άνθρωπον, χρυσόν ως βασιλέα,
τον λίβανον δε ως Θεόν σ’ όλη την ατμοσφαίραν.

Αφού Τον επροσκύνησαν, ευθύς πάλι μισεύουν
και τον Ηρώδη μελετούν να πάνε να τον εύρουν

Πλην άγγελος εξ ουρανού βγαίνει, τους εμποδίζει,
άλλην οδόν να πορευτούν, αυτός τους διορίζει.

Και πάλιν άλλος άγγελος τον Ιωσήφ προστάζει
εις Αίγυπτον να πορευθή κι εκεί να ησυχάση,

να πάρη και την Μαριάμ ομού με τον Υιόν της,
ότι ο Ηρώδης εζητεί τον Τόκον τον δικόν της.

Μη βλέπων δε ο βασιλεύς τους Μάγους να γυρίζουν,
στην Βηθλεέμ επρόσταξεν παιδια να μην αφήσουν.

Όσα παιδία εύρισκον δύο χρονών και κάτω
όλα να τα περάσωσι ευθύς απ’ τα σπαθιά των.

Χιλιάδες δεκατέσσαρες σφάζουν σε μιαν ημέραν,
θρήνον, κλαυθμόν και οδυρμόν είχε κάθε μητέρα.

Κι εξεπληρώθη το ρηθέν προφήτου Ησαΐου
μετά των άλλων προφητών και του Ιερεμίου:

«Φωνή ηκούσθη εκ Ραμά, Ραχήλ τα τέκνα κλαίει,
παραμυθία ουκ ήθελε, ότι αυτά ουκ έχει».

Ιδού ότι σας είπαμεν όλην την υμνωδίαν
του Ιησού μας του Χριστού Γέννησιν την Αγίαν

Και σας καληνυχτίζουμε, πέσετε, κοιμηθείτε,
ολίγον ύπνον πάρετε κι ευθύς να σηκωθήτε

Στην Εκκλησίαν τρέξατε με θείαν προθυμίαν
και με πολλήν ευλάβειαν στην Θείαν Λειτουργίαν.

Κι ευθύς άμα γυρίσετε εις το αρχοντικό σας,
ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητό σας

και τον σταυρό σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε,
δώστε και κανενός φτωχού όστις να υστερήται,

Δώστε κι εμάς τον κόπο μας, ό,τι είναι ορισμός σας,
και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι βοηθός σας.

Χρόνους πολλούς να χαίρεστε, πάντα ευτυχισμένοι,
σωματικά και ψυχικά να είστε πλουτισμένοι

Εις έτη πολλά!

οι "μη μου άπτου"

όταν οι "μη μου άπτου" σκέψεις μπερδεύονται ανάμεσα στα κουτιά.....

όλοι τη θέλουν....

 σε χάνω μέσα σε τρελές σκέψεις.....
δεν είναι πολύ όμορφες?......
Σ' αγαπώ...... μιά λέξη που όλοι θέλουν κατά βάθος να την πουν και όλοι θέλουν να την ακούσουν......

οι φαντασίες του Αλέξανδρου.....

 Άσπρο σινδόνι... να μας ασπρίση όλους στο μάτι του Θεού... ν’ ασπρίσουν τα σωθικά μας... να μην έχουμε κακή καρδιά μέσα μας.....
Eφαντάζετο αμυδρώς μίαν εικόνα, μίαν οπτασίαν, έν ξυπνητόν όνειρον....

Α. Παπαδιαμάντης

I.L.Y..............................................................

Επαθε έμφραγμα μόλις αντίκρισε την «Αφροδίτη» του Μποτιτσέλι

έπαθε έμφραγμα μόλις αντίκρισε την «Αφροδίτη» του Μποτιτσέλι...
.... κατέρρευσε την ώρα που κοιτούσε τον αριστουργηματικό πίνακα «Η Γέννηση της Αφροδίτης» (1485) του Σάντρο Μποτιτσέλι στην Πινακοθήκη Ουφίτσι στη Φλωρεντία....
... ψυχοσωματική αντίδραση που παρουσιάζουν άτομα τα οποία συγκλονίζονται όταν αντικρίζουν μεγάλα έργα τέχνης....

τι θα πάθω όταν δω την δική μου Αφροδίτη, δεν το έχω ποτέ συνειδητοποιήσει.....

πιστεύω σε σ' ένα.....

τί συνέβει εκείνη τη νύχτα?.....

ένα καταγεγραμμένο γεγονός πριν από 2018 χρόνια....

γιατί ο ανθρώπινος νούς πιστεύει?.....

γιατί θεωρεί οτι αυτό είναι το σωστό και όχι το άλλο?.... το οποιοδήποτε άλλο που για κάποιον άλλο είναι το πιστεύω του?....

γιατί πιστεύει ο νούς σε ιδέες?.....

γιατί πιστεύουμε σε κάτι που δεν βλέπουμε?....

γιατί πιστεύω σε κάτι που δεν "έχω"?....

τι σημαίνει οτι πιστεύω?.......

κάποιες στιγμές εμφανίζεσαι...

με έναν μαγικό τρόπο κάθε φορά, που τα έβρισκα σκούρα?... ίσως, θα μπορούσα να πω.....είτε χτυπούσε ένα τηλέφωνο, είτε άνοιγε η πόρτα, είτε έπεφτες τυχαία πάνω μου, είτε φώναζες κάτι.... που είχε σχέση με το "μοναχικό" βίο.....πάντως εμφανιζόσουν και λίγα λεπτά κοντά σου μου έφταναν για να διαλυθούν κάποια σύννεφα του κεφαλιού...... καλύτερα να πω ότι δεν διαλυόντουσαν σύννεφα, αντιθέτως, γινόντουσαν υποθαλάσσιοι σεισμοί....

γιατί ήσουν εκεί?....

Passerei mesi interi vicino al tuo collo, annusando il tuo profumo!

χρώματα, αρώματα, κοπλιμέντα..... φράσεις που θα ακούσεις σε μιά Ρώμη, που ερωτεύεσαι κάθε στιγμή που περνά, φλερτάρουν έτσι όπως δε σ’ έχουν ξαναφλερτάρει και 'δω πεθαίνεις να δεις τον Ήλιο που βρίσκεται για όλους τους άλλους.... 

σε λίγες μέρες γιορτάζουμε, υμνούμε τη "γέννηση" του Χριστού.......

παροιμίες...

«Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα»....

όταν εμφανίζονται κρίσεις, πρέπει να αντιμετωπίζονται και να ξεπερνιούνται....
δεν ξέρω αν τώρα θα μπορούσα να είμαι αποτελεσματικός...
χρειάζεται σχέδιο, που στο τέλος μπορεί να βγει μπαρούφα....
χρειάζεται όμως?..... απορία....!!!!
γιατί όπως να το πάρεις υπάρχει και μια απάντηση, όπως...
"όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες".... τώρα ποια είναι τα πίτουρα και ποιες οι κότες...!!!!!!......

ως απόρροια στιγμών....

συνεχίζοντας με τον ενστερνισμό ως απόρροια στιγμών...
διαβάζει, τις τρώει στο πί ξαι φι τις σελίδες....πότε όμως?.....όταν της λείπει ο "μοναχισμός"....όταν τις λείπει η απόλαυση που ικανοποιεί τον εσωτερικό της κόσμο.... το πόσο διαβάζει και το τι διαβάζει εξαρτάται από την ψυχική διάθεση της έλλειψης.... μπορεί και να μην αισθάνεται καλά, να είχε κάποιο άγχος και το ξεπερνά διαβάζοντας ή απλώς την ταξιδεύει μέσα σε αυτό που της λείπει ..... τότε διαβάζει..... διαβάζει πράγματα που για καιρό μένουν στο ράφι, καταβροχθίζοντας πολλές σελίδες, όχι πάντα της ανώτερης ποιότητας....
άλλοτε εμφανίζεται σαν παιδί με κάποια μορφή ίσως κατάθλιψης, δεν κάνει τίποτα, τίποτα έξω από το απόλυτο προγραμματισμένο, ασκώντας με αυτό τον τρόπο μια βία στον εαυτό της..... τότε δεν διαβάζει.....
οι στιγμές αυτές είναι ελάχιστες, μπροστά στις υπόλοιπες... είναι αυτές που χαμογελά, που σαρώνει όλα τα πράγματα σαν οδοστρωτήρας, που όλοι αναρωτιούνται "μα πώς τα προλαβαίνει" κι άλλα τέτοια χαρούμενα..... μερικές φορές είναι σαν ένα καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόϊ.....
ζεί σε έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, ανάμεσα στην ικανοποίηση της ψυχής της και στις προσωπικές υποχρεωτικές δουλειές.... δε γράφει για να μετριάσει αγχώδη περισυλλογές..... θάθελε να μιλήσει, αλλά δεν της το επιτρέπει η σκέψη..... προτιμούσε να μιλήσει από το να διαβάσει..... έτσι ώστε να ηρεμήσει..... γράφει μια άλλη ιστορία, ή μάλλον συνεχίζει να γράφει κάποια, που για λίγο την είχε βάλει σε κάποια άκρη.... τώρα αυτή η μικρή ανάπαυλα που την απασχόλησε φαντάζει μακρινή ανάμνηση..... ή μερικές φορές θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ποτέ δεν έγινε......

κάποιες στιγμές ξεχάστηκε και κοίταξε αλλού......

Σ' Αγαπώ.........................

τουλάχιστον γνωρίζω....

άλλη μια φορά το ενστερνίστηκε....δεν θα είναι δίπλα μου ποτέ, ακόμα και αν αυτό συνέβαινε,.... είναι σαν τους μοναχούς, δοσμένη για αυτό που πραγματικά ικανοποιεί τη ζωή της, τον εσωτερικό της κόσμο......τουλάχιστον γνωρίζω το γιατί.......και θα την υπηρετώ γιατί την αγαπώ......

βραδυνά σκεπτικά στριπτίζ....

διαβαζοντας βραδυ, μετά τα Μεσάνυχτα.....διλήμματα που πρέπει να ξεπεραστούν.... να διαβάσω?.... να συνεχίσω την αποτύπωση..... να βλέπω-φαντάζομαι όνειρα με τα μάτια 'νοιχτά...
έρχεται στιγμή να αποφασίσεις να βάλεις φωτιά...όχι μεγάλη, να μια φωτίτσα για συντροφιά....
μερικά γραψίματα είναι λίγο ακονισμένα, μερικές φορές όσο πιο κοντά φαίνεται οτι είναι η σκέψη, τόσο πιό μεγάλη η δυσκολία να βουτήξεις μέσα σου και να ξεγυμνωθείς..... εξ άλλου τίποτα δεν έχει μείνει μέσα που να μην το γνωρίζει.................

την Αγαπώ.......................

σε χαρακτηρίζει......

μου πρόσφερες μια όμορφη παρέα να περάσω μαζί τη μέρα........
σου προσφερω κάτι που σε χαρακτηρίζει......
να έχεις πάντα Όμορφες μέρες.......

I.L.Y......................................................................
Καλημέρα.................Λουλουδένια.........................
θα 'θελα μια μέρα να ξυπνήσω και να μην είναι όνειρο......

όταν σταματά ο περισπασμός της γλώσσας.....

όταν σταματά ο περισπασμός της γλώσσας, η καρδιά ακούει......

..... η καρδιά ακούει όταν αγαπάει.....................

περί ελπίδας....

από το ΠΕΡΙ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΤΑΦΩΝ του SABATO ERNESTO

σαν .... όταν ο ένας φεύγει για τον πόλεμο......

οι σκέψεις δεν είναι μακροσκελείς, είναι μικρές, σύντομες.....αλλά μέχρι να τελειώσυν έχω πιεί όλο τον καφέ, που ξέρεις πως μ' αρέσει να τον ρουφώ με μικρές γουλιές και να διαρκούν πολύ..... έτσι περνάω το καιρό μακριά σου....και με ανησυχίες που δεν μ' αφήνουν.... μέρα νύχτα, σαν δυο κορμιά που ενώνονται για έρωτα όταν ο ένας φεύγει για τον πόλεμο......

Σ' Αγαπώ....πολύ...........

η Ευτυχία όταν τρέχεις.....

Θ. Βέγγος

μισογεμάτο ή μισοάδειο?....

το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο?
πως θέλει το μάτι να το βλέπει?......
πως η αισιοδοξία αντιστέκεται στην απαισιοδοξία?
το πρόβλημα είναι το ίδιο..... ο αισιόδοξος αισθάνεται καλύτερα από τον απαισιόδοξο....
πως η στέρηση αισθάνεται καλύτερα?
τα όνειρα εείναι το αλατοπίπερο.....
έτσι συνεχίζει να ζεί, να αγωνίζεται, να δημιουργεί, να μην κρύβεται πίσω απ' τα προβλήματα, "απολαμβάνει" ανεπαίσθητα πράγματα, σε άλλες περιπτώσεις θα πέρναγαν απαρατήρητα...
μερικές φορές κλατάρει και η απαισιοδοξία τον κυριεύει, αποποιείται καταστάσεις, ευθύνες..... ο εσωτερικός του μαύρος κόσμος τον κυριεύει, γίνεται ευάλωτος, αλλαζονικός, εγωιστικός....αδιαφορεί για το όποιο καλό....
ο καθένας μας μπορεί να φτάσει σε τέτοιες καταστάσεις μετά από έντονες αναταράξεις του ψυχικού μας κόσμου, συνέπεια απώλειας, πίεσης, αποτυχίας, αρρώστιας.....
έχω κάτι μέσα μου, δεν το κρατώ για μένα, το δίνω στον άλλον.....είναι αυτό ένας τύπος που χαρακτηρίζει τη σκέψη.....είναι μια αισιοδοξία για ζωή......μια ζωή με το άλλο μισό....

Σ'Αγαπάω.................................................

το τελευταίο ..... της μέρας......

νύχτες γιορτινές, στο καναπέ, δίπλα στο τζάκι, λίγο πριν τις Άγιες μέρες, με μια μαγεία να μας κυριεύει από τη φαντασία που βγαίνει με το διάβασμα ενός βιβλίου..... η φαντασία τρέχει αβίαστα σε κάθε γραμμή του, αισθανόμενοι πολλές φορές πρωτόγνωρες εμπειρίες και συναισθήματα....
πολλές οι ιστορίες του είναι διδακτικές, άλλες δίνουν δύναμη, ώστε ο αναγνώστης να εμψυχώνεται, για να συνεχίσει να δημιουργεί..... και οι γραμμές, οι χαραγμένες στο ....δίκτυο του ουρανού προσφέρουν, ζεσταίνουν, εμψυχώνουν, συντροφεύουν...... οι συντροφιές αυτές γίνανε από φίλους, συντρόφους, πατεράδες, παππούδες.......

για μιά καληνύχτα.......
Σ' Αγαπώ...........ψιθυριστά........

το τελευταίο της μέρας ταγκό.....

σαν βαθύ και ορμητικό ποτάμι....

σκέψεις, ....... κάπου βρίσκομαι, ....... χάνομαι, ..... μέσα σε σκέψεις γεμάτες τρέλα.... τι νάναι αυτό?.... μήπως αγάπη?......που είναι σαν βαθύ και ορμητικό ποτάμι?.....

Κόκκινα χείλη φίλησα

Βάψανε τα δικά μου

Γι’ αγάπη εγώ σου μίλησα

Και για καημό η καρδιά μου

Πλατύ ποτάμι η αγάπη μας

Πλατιές της γης οι στράτες

Είναι στρωμένες με καημούς

Μα και χαρά γεμάτες

Πως ήρθες κι ανταμώσαμε

Κι έγινες τ’ όνειρό μου

Και πως τα χέρια δώσαμε

Βαθύ παράπονο μου

έχει σταθεί για μένα..... ίσως φίλησα τα κόκκινα εκείνα χείλη της... και.... κινήθηκε ανάλαφρα, όπωε ο άνεμος.......... η ζωή δε μένει ποτέ απλήρωτη.... η συνάντηση με το πεπρωμένο δεν μπορεί να αποφευχθεί....

ILY............

Ίσως να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία.
Ίσως επειδή δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού.

Γουίλιαμ Φώκνερ

Επειδή .... συμβαίνει....

Επειδή σ’ αγαπώ...
ανατέλλεις τις νύχτες μου
Επειδή σ’ αγαπώ...
κομματιάζεις τις μνήμες μου

Επειδή σ’ αγαπώ...
ομορφαίνεις τη θλίψη μου
Επειδή σ’ αγαπώ...
ανεβαίνεις στα ύψη μου

Επειδή σ’ αγαπώ...
η ζωή συνεχίζεται
Μεσ’ στα μάτια μου κοίτα...
ο αιώνας φωτίζεται

Επειδή σ’ αγαπώ...
συγκλονίζεις τις λέξεις μου
Επειδή σ’ αγαπώ...
καθορίζεις τις σκέψεις μου

Επειδή σ’ αγαπώ...
αστραπές με κυκλώσανε
Επειδή σ’ αγαπώ...
οι φωνές δεν παγώσανε

Επειδή σ’ αγαπώ...

η ζωή συνεχίζεται...

Μεσ’ στα μάτια μου κοίτα...

I.L.Y.

...λείπεις..... λείπει...

λείπεις εσύ, λείπει η ζωή μου

................................

..... τ’ όνομά σου συλλαβίζω....

https://www.youtube.com/watch?v=GX8EphHxJTw

....αιλαβγιου Τζασμιν..........βερι μαστ......................

εξήγηση καμιά......

η καρδιά αναστατώθηκε...... εξήγηση καμιά........................

λυπημένες μελωδίες είναι αθάνατες..... εξήγηση... καμιά...................

..τόσο κοντα....

ήρθαμε στη γή για να κάνουμε κάτι....αυτοί που το σκέφτηκαν είχαν κάποιες ιδέες, εμείς που ήρθαμε από αυτούς έχουμε τις δικές μας.....περάσαμε αρκετό χρόνο μαζί τους, που το "αρκετό" δεν είναι για υπολογισμό, μακάρι να ήταν ακόμα μαζί μας, αλλά αυτόν τον χρόνο που είμασταν μαζί.....μας είχαν βάλει σε ένα κέντρο, που μας παραχάϊδευαν, μας έκριναν αυστηρά, μας έβαζαν στο υπερυψωμένο καρεκλάκι στο μέσο της κουζίνας, όταν ήταν να βρεθούμε εν μέσω οικογενειακών συγγενικών συναθροίσεων μας λέγαν να προσέχουμε, οτι ο κόσμος είναι κακός και θα πρέπει να φυλαγόμαστε.... και πολλά άλλα παρόμοια, που μας έκαναν κάτι στον κόσμο......αυτό το κάτι ήταν πιεστικό, ήταν ένας αφ' υψηλού και εκ του μακρόθεν έλεγχος, που δεν σε άφηνε να έχεις ελεύθερη σκέψη....

κάπως έτσι ήταν τα πράγματα τότε, κάποιοι τράβηξαν έναν δρόμο σαν το δικό μου, κάποιοι όμως μπόρεσαν να ξεφύγουν και έκαναν από αρκετά νωρίς αυτό που ήθελαν, δίχως να σκέφτονται το "τι θα πεί ο κόσμος"..... μπορεί να πέρασαν σκληρά χρόνια, μπορεί να πραγματοποίησαν τις ημερήσιες προσδοκίες.....στο τέλος μείναν μόνοι, είτε έφυγαν νωρίς.......

μπορεί να νοιώθαμε την πίεση μπορεί να γεμίζαμε το εσωτερικό μας ασκί, για να μη βγούν προς τα έξω......μας έκαναν όμως να μάθουμε να εκτιμούμε, να εξωτερικεύουμε τα εσωτερικά μας, να μη φοβόμαστε τον εαυτό μας, να μη φοβόμαστε οτι απειλούμαστε, να έχουμε σιγουριά, να εμψυχώνουμε άλλους, να τους ευχόμαστε τα καλύτερα, να τους βοηθούμε να τα αποκτήσουν, να μπορούμε να διακρίνουμε τα δυνατά σημεία του πλησίον μας και να βοηθούμε να τα αναδείξει, να ποθούμε ο άνθρωπός μας να ευτυχεί, να είμαστε συνοδοιπόροι του, να μη είμαστε κάποιο τοιχος μπροστά του.....

τέτοιοι άνθρωποι προτείνουν να σου κάνουν παρέα στο διαγνωστικό, σε εμψυχώνουν να δείξεις τις ευαισθησίες σου, τα καμώματά τους μπορεί κάποιες φορές να εμφανίζονται ως κάποιου μικρού παιδιού, δεν τα θεωρούν παιδικά, τα άπλετα συναισθήματα που εξετερικεύουν δεν τα θεωρούν μειονέκτημα, δεν κρύβουν την συγκίνησή τους, δεν βάζουν κανόνες επικοινωνίας..... είναι ευθείς, δεν έχουν υπονοούμενα, δεν διοχετεύουν μυστικά μυστήρια, δεν έχουν κλειστές πόρτες, δεν έχουν απαγορευμένα θέματα, είναι καλοί ακροατές, δεν κάνουν παρατήρηση για το ντύσιμο, δεν είναι άτομα που θέλουν να δείχνουν, μας στηρίζουν, μας αγαπάνε, είναι οι Έρωτες που ανυψώνουν.....

μα είναι δυνατόν να έχουν τέτοιο χαρακτήρα?....όλος ο κόσμος είναι αλλιώς....μήπως δεν είναι καλά στη σκέψη τους?.... κκι έτσι άρχισε να εμφανίζεται μια διακινδύνευση των "άλλων", των μέχρι χθές "μισού" και σήμερα του απόμακρου απέναντι... διακινδύνευση των σταθερών σκέψεων...... και έγινε ..... το απέναντι, απόμακρο.... κάθομαι σε μια καρέκλα απέναντι από μια άλλη, που τη βλέπω να βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά....

αγαπώ το μισό μου......χωρίς όρια......

περί έρωτος...

"ο έρωτας κρατάει ένα χρόνο...."

https://beauntifulangel.blogspot.com/2017/01/blog-post_14.html

δεν γνωρίζω πόσο κρατάει, αλλά το σήμερα απέχει πολλές μέρες από τη αρχή της δημιουργίας, ήρθε σαν αστραπή..... ο ένας χρόνος έχει παρέλθει, ούτε που κατάλαβα πως έχει φωλιάσει μέσα μου .... υπάρχει μια μικρή διαφορά, για άλλους σημαντική και ο χρόνος είναι υπαρκτός, για άλλους ενδέχεται να μην καταγράφεται....
δεν τον επιζητώ για τις ιδιότητές του, αλλά λένε πως σε κρατάει όρθιο, σε κάνει να νοιώθεις νέος, σε κάνει να νοιώθεις τη ζωή με άλλη αίσθηση.... έχει και καταστάσεις αβεβαιότητας, φόβου, απώλειας, τρικυμίας, εκρήξεων.... είναι φωτιά που σε καίει, αλλά και σε ζεσταίνει.....τον αισθάνομαι, τον βλέπω στα όνειρα......στο χώρο αυτό που ζεί θέλει κάποιο νερό.....δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να ζήσει, γιατί βρισκόμαστε σε περίοδο "ισχνών αγελάδων"....

http://www.aloizou.com.cy/photos/SignOfHope.jpg



έρωτας...... υπάρχει?....τελείωσε?.....έμεινε ανεκπλήρωτος?......πάντως, έχει αλλάξει τα συναισθήματα, την ψυχή, τη σκέψη, κάνοντάσε να βλέπεις και να γεύεσαι διαφορετικά τα πράγματα.....σε κάνει να πονάς και δεν θέλεις να τον αφήσεις.....σου δίνει ηδονή και απέραντη απεραντοσύνη..... σε κάνει να νοιώθεις καταστάσεις του ύψους ή του βάθους, δίχως μετριότητες..... σε ανεβάζει στα ουράνια, σε ρίχνει απ' τα ουράνια......
δεν θέλει ένα μικρό κομμάτι από 'σένα, επιζητεί όλο σου το σύμπαν, το είναι σου......
υπάρχουν κάποια πράγματα επικίνδυνα, που σε σκοτώνουν.....υπάρχουν και κάποια πράγματα που το επικίνδυνο το μετριάζουν, το κάνουν πιό γλύκό.....η κόμπρα είναι επικίνδυνο φίδι.... υπάρχουν άνθρωποι που το σαγηνεύουν..... η γραφή, πεζή, ποιητική.... η τέχνη, το τραγούδι.....είναι στοιχεία σαγήνευσης των εκρήξεων του έρωτα.....

είσαι μια ΟΜΟΡΦΙΆ......ο έρωτας σου μίλησε έτσι.... σου μίλησε με αποφασιστηκότητα, καλοσύνη, ψυχή, ευαισθησία, συναίσθημα, δίνοντας νόημα ζωής....

ο έρωτας παραμένει δίνοντας δύναμη για ζωή... ο έρωτας παραμένει δεμένος με αγάπη....για να μπορεί να υπάρχει......

τι είναι ο έρωτας μη με ρωτάς....

Σ' Αγαπώ....πολύ...πολύ..............

λέγαν ευχές.......

σήμερα λέγαν ευχές........σε μιαν Αγάπη.!!!...

χειμαρρεύουσες σκέψεις...

η γραφή αρκετές φορές δεν έχει  συνοχή, είναι σκέψεις που γράφονται για μη τις ξεχάσω, αφορούν εσένα, εμένα.... μερικές φορές τις ξανά κοιτάζω κάνω κάποιες διορθώσεις...που περισσότερο μπορεί να έχουν σχέση με διατύπωση ή ορθογραφία......
πολλές φορές όταν είσαι μπροστά μου αποστρέφω το βλέμμα μου....με πιάνει κάτι σαν φόβος.....το βλέμμα φοβάται να σε αντικρούσει, κοιτάζοντας αλλού, αλλά μέσα του προσπαθεί να βρει εικόνες σου παλαιότερες...και αυτές κρατά....μέσα στον έρωτά μου εκτός από σένα υπάρχει και ο έρωτας των εικόνων σου......γιατί φοβάμαι να αγγίξω.....
να σε συναντήσω φοβάμαι.....να σε αγγίξω δεν μου επιτρέπεται και αν γινόταν θα διαλυόμουνα, φαντάζομαι....προσπαθώ να φανταστώ τι γεύση έχει το φιλί σου...να αρχίσω να μυρίζω το λαιμό σου και σιγά σιγά να κατεβαίνω προς τα κάτω μέχρι τις τελευταίες άκρες των δακτύλων σου..... εικόνες ανεπανάληπτης φαντασίας.....

I LOVE YOU.......very....very......

οι G20 δεν μπόρεσαν...

Χωρίς τανγκό οι G20 που συνεδρίασαν στην Αργεντινή...

https://www.ethnos.gr/apopseis/8127_horis-tangko-oi-g20

καλά...πως κάνουν έτσι?....αφού δεν μπορούμε ούτε 'μεις οι δυο, απ' τους 20 θα περιμέναμε?....

σαν όνειρο χθες....

η σύγχρονη Μόνα Λίζα.....

μιλάω και γράφω για το χαμόγελό σου, για το μειδίαμα των χειλιών σου, για το φωτεινό σου πρόσωπο.....όλα δείχνουν κάτι που ο νεότερος πολυμήχανος Λεονάρντο Ντα Βίντσι αποτύπωσε στη Μόνα Λίζα (ύστερα απο 3000 χρόνια).....το μυστηριώδες χαμόγελο της Τζοκόντα είναι ένα σύμβολο της επιστήμης.....το μειδίαμα της Μόνα Λίζα στο βάθος των ματιών μου, είναι ένα μοναδικό χαμόγελο που ερμηνεύεται ως μια βαθιά κατανόηση της προσωπικής σου φύσης..... γνωρίζοντας μερικές από τις προσωπικές σου εξωτερικές εκφράσεις, απο τα λίγα συναισθήματα που μπόρεσα να συγκεντρώσω.....έδειξαν ότι πάντα υπάρχει ένα πέπλο, σαν μυστήριο, που δεν αφήνει να γνωρίσω σε βάθος τα συναισθήματά σου.....

η Τζοκόντα, ένα έργο της επιστήμης με το αινιγματικό χαμόγελο.....εσύ, μια πραγματικότητα....., που η μαγεία της Τζοκόντα και η δική σου πραγματικότητα, συγκλίνουν μαζί, σε μια πραγματικότητα.... ότι το χαμόγελο της επιστήμης και το μειδίαμα της πραγματικότητά σου είναι μοναδικά.....και δείχνουν τον "Άνθρωπο"...... όσοι βλέπουν αυτά τα χαμόγελα νιώθουν μία συναισθηματική εμπλοκή μαζί τους.....

διάλεξα μια Μόνα Λίζα φωτεινή, όπως το πρόσωπό σου.....

Σ' Αγαπώ πολύ ...... 

..... δεν τέλειωσαν όσα άρχισαν ......

θέλω να με νοιώσεις...... χωρίς λόγια..... 

υπάρχει ένα βασίλειο....

να μπορούσαμε να αγαπήσουμε αυτό που θα θέλαμε.....να μπορούσαμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε, και δεν εννοώ πλούσια ή πτωχά....να μπορούσαμε να έχουμε απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα στοχασμού και προβληματισμού....να μπορούσαμε να αγαπήσουμε το συναίσθημά μας και να το κατακτήσουμε....να μπορούσαμε να νιώθουμε ότι αυτή η αισθητική ολοκλήρωση της αγάπης μας μεταμορφώνει σε "κάτι τι" που γεύεται έστω για λίγο την αυτοπραγμάτωση και την ολοκλήρωση.....

αγαπάμε πραγματικά?...μας λείπει αγάπη?....έχουμε συνειδητοποιήσει την φοβερή αξία της αγάπης για τη ζωή?....όταν δεν αισθανόμαστε την αγάπη, όταν νοιώθουμε το έλλειμμά της....τότε τη είναι αυτό που μας διακατέχει?
μια ζωή προσπαθούμε να δημιουργούμε, αφήνοντας χνάρια που δεν θα σβήνουν, δημιουργώντας ποτάμια νερού από ιδρώτα και κλάμα, "Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν"....
στη ζωή, το νόημά της έχει σημασία και αξία όταν απαντάμε με τη σκέψη μας, έχει νόημα και αξία να δίνουμε τις δικές μας προσωπικές θεωρήσεις και σχετικές απαντήσεις.....
υπάρχει ένα βασίλειο της Αγάπης, που πολίτες του είναι αυτοί που μπόρεσαν να συλλάβουν το νόημα της ζωής...είναι αυτοί που νοιάζονται και αγαπούν τον άνθρωπο......

Σ' Αγαπάω πολύ........ωστόσο στο βασίλειο δεν είμαι κάτοικος.......

...των τελευταίων ωρών...

κάπου στο τέλος της ημέρας μάζεψα τις σκέψεις μου και σας τις φόρτωσα....
I.L.Y.................

πήγα...περπάτησα.....έφυγα...

πήγα...περπάτησα...
κόσμος πολύς.... το σιδερόδενδρο στήνεται..... καμιά σχέση με το δένδρο...γιατί πρέπει να φαντασιόνουμε με υποκατάστατα, θηρία, το ωραίο....

κάθισα σε ένα παγκάκι, μέρα-ώρα μεσημερινή, λίγα δένδρα γύρω-γύρω που φροντίζονται σαν κέντρα θαλπωρής αυτών που μερικοί δεν τους αντέχουν δίπλα τους.....
μερικά φύλλα πέφτουν γύρω, τα κοιτώ παράξενα και μια ευχή ψελλίζω, όπως όταν βλέπουμε πεφταστέρια...φύλλα κάπως χαλκοχρυσοπράσσινα σε ελέυθερη πτώση ακολουθώντας τη μοίρα τους.....θα στολίσουν κάποια παγκάκια, θα σπρωχτούν από χέρια, πέφτοντας στη γή, θα σμίξουν μαζί της....δεν πρόλαβαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στο φωτογραφικό φακό, να τους χαρίσει αθανασία.....
μια ζωή παντός καιρού, αθόρυβη, συνεχίζει τις διεργασίες της......

μέρα του aids....ένα μεγάλο "από aids δεν θα πεθάνει άλλος", μοιράζουν χαρτάκια και το σήμα.....
κάπου, στο "Κουμπάκι" του Ψυρρή ο έρωτας ζωγραφισμένος σου λέει πόσο παιδί είσαι ακόμα....

....έφυγα....

το Σ' Αγαπώ μου φαίνεται μικρό....κάτι πιό μεγάλο πρέπει να υπάρχει....

καλό μήνα....

καλό μήνα....
με πολλές γιορτές....
με πολλές ευχές......
με μέρες κατάνυξης....
με μέρες χαρμόσυνες....

για το κορίτσι με τα μελιά τα μάτια.....

πώς θα περάσει η βραδιά 

και πώς θα ησυχάσω 

που σκέφτομαι εσένανε 

μην τύχει και σε χάσω....

για το κορίτσι με τα μελιά τα μάτια.....

ο Μαρκο Πόλο της ψυχής....

η τελευταία φάση της ζωής μας είναι ο κενός χώρος, εκεί διαδραματίζεται η συντροφιά μας, ούτε εσύ, ούτε 'γω.... ούτε κάποιο έπιπλο, ούτε καν παράθυρο.....μια πόρτα μόνο....
το φως των ματιών σου το φώτιζε, η γλύκα της ψυχής σου το ζέσταινε, η γοητεία της ομορφιάς σου το ομόρφενε..... και με το να σε έχω συνέχεια στην αγκαλιά μου καταφέρναμε να διώχνουμε βάσανα που σου κουβάλησαν άλλοι.... μπόρεσες να γεύεσαι το μεγαλείο του εαυτού σου, την ευτυχία, τη χαρά που τόσο εύκολα μπορείς να απλώνεις γύρω σου....
με μια αγκαλιά αγάπης....θα ηρεμήσει η αύρα της ζωής σου, τα χέρια σου δεν θά είναι άδεια, θα παίζουν το ατέλειωτο παιχνίδι του έρωτα, η καρδιά σου θα χτυπά σαν τύμπανα ξεχασμένης φυλής.....
με ένα άγγιγμα στη καρδιά σου τα όποια λάθη δεν θα είναι ικανά να σου γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα....
με ένα χάδι, η όποια σκληρότητα στάθηκε απέναντί σου δεν μπορεί να σου κρύψει την ακτινοβολία του προσώπου σου.....
υπάρχουν ακόμα μεγάλες περιοχές του εαυτού μας που δεν έχουν υποστεί καμιά κατεργασία.... είναι αυτές που δεν φανερώθηκαν ποτέ σε κανέναν, είναι αυτές που δεν μπόρεσαν να καλλιεργηθούν, που είναι εντελώς άγνωστες περιοχές....
αυτές οι περίεργες περιοχές μας γίνονται αντιληπτές όταν δεν μπορουμε να κατανοήσουμε κάποιες συμπεριφορές, που μας ξαφνιάζουν, που ενισχύουν ή συντελούν στη δημιουργία ελαττωμάτων....
δώσε αγάπη.....δώσε μια αγκαλιά....άγγιξε ένα χάδι....και οι ακαλλιέργητες, οι άγνωστες περιοχές δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν την ολοκλήρωση της αγάπης και του έρωτα για τη ζωή.....

Σ' Αγαπώ.....Αγαπώ όλες τις περιοχές, γνωστές και ανεξερεύνητες......

τι άλλο μπορεί να είναι Ζωή?...

Ζωή μου......ζωή είναι αυτή?....

κάποια πράγματα που γίνονται....

το DNA του κάθε ανθρώπου στη γη είναι μοναδικό και αναπαραγάγει διαρκώς τον εαυτό του…μήπως είμαστε δίδυμοι?

η ύλη οργανώνεται μόνη της

το ρίζωμα της γιάνκεα, αυτού του μωβ λουλουδιού, πάνω στο βράχο του Ολύμπου, να αγναντεύει όλο το ντουνιά και όλο το πέλαγος....

το λουλούδι της ερήμου...

το ξεπέταγμα του μικρού βλαστού μέσα απ' τη κατακαϊμένη γή...

ο ενθουσιασμός από το πάτημα στη σελήνη και το ανέβασμα του ανθρώπου όταν δίνει ζωή με την επιστήμη στον άνθρωπο....

όταν η γραφή δημιουργεί μέσα από σύμβολα και σε ταξιδεύει με τη ποίηση...

όταν η θέλησή μας κατεργάζεται, δημιουργεί το μέλλον μας....

όταν ονειρευόμαστε δυνατά, με δικά μας μέσα, αυτό που η σκέψη μας, έχει πλάσει.....

όταν οι αισθήσεις μας, ρουφάνε σαν σφουγγάρι κάθε τι, του δίνουμε εξηγήσεις και ο εαυτός μας γίνεται το κέντρο του κόσμου...

όταν αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπειά μας....

όταν αγωνιζόμαστε να σηκωθούμε ενώ ήμαστε βαριά άρρωστοι...

όταν αγωνιζόμαστε μέσα από τον έρωτα να ολοκληρώσουμε το DNAικό μας ζευγαροσμίξιμο....

όταν αγωνιζόμαστε να βρισκόμαστε δίπλα με έναν άνθρωπο....

όταν φροντίζουμε με την μεγαλύτερη αγάπη που έχουμε, τα παιδιά μας......

όταν η αγάπη και ο έρωτας δημιουργούν το πιο Όμορφο, το πιο ζωντανό νόημα της ζωής.....

αυτά έχουμε, αυτά γίνονται......τι άλλο μπορεί να είναι Ζωή?.....η ματιά σου.....αυτό λείπει......


ξερίζωσα μια πέτρα απ’ τη γη, πήρα ένα σουγιά και χάραξα βαθιά αυτό που της οφείλω...... .......ΑΓΑΠΗ......

αποκλειστικά για ‘σένα....

να είσαι καλά, να παίρνεις δύναμη από την υπέροχη ψυχή σου, το υπέροχο χαμόγελό σου, να αντιλαμβάνεσαι ανελλιπώς όσα αξίζεις, να τα κυνηγάς μέχρι τέλους......να νιώθεις τις δυνάμεις που ενώνονται από τον εσωτερικό ή τον εξωτερικό σου κόσμο και σε κάνουν ικανή να χειρίζεσαι τα πάντα..... οι σκοτεινές σκέψεις να μη σκοντάφτουν στο μυαλό σου.....

σήμερα που όλος ο κόσμος σε σκέφτεται, τον καταλαβαίνεις από το που θέλει έστω για λίγα δευτερόλεπτα να σου πεί ευχές του για να συνεχίσεις να είσαι αυτή που είσαι, να σε στηρίζει, να σου εύχεται τα καλύτερα του κόσμου και συ να τα αισθάνεσαι, να τον ευχαριστείς και να τον γλυκαίνεις....
Σ' Αγαπώ..........πολύ πολύ............

στην Πριγκιπέσα.....

κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων, να σου φέγγουν τον ύπνο σου
θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας, να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου
θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως, δυό αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου, να σου ξορκίζουν το κακό, να σου φωτάνε μη σκοντάψεις.....
κοριτσάκι μου..............................

Σ' Αγαπάω.......δεν ξεχνώ...........


άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη απ᾿ τη χαρά που δίνεις
να το θυμάσαι κοριτσάκι.....

υπάρχουν κάποια μηνύματα τα οποία σε συγκινούν..... μπορεί να είναι απλά, να μη συμπεριλαμβάνουν γλυκές λέξεις όπως "αγάπη μου", "μου λείπεις"..... είναι αληθινές και με το μοναδικό τρόπο του αποστολέα τους, καταλαβαίνεις ότι κάθε ευχή την εννοεί από καρδιάς.....
αυτή τη μέρα, πέρα από αυτά που θ' ακούσεις, τα όμορφα, να δώσεις το πιο μεγάλο φιλί στους γονείς σου...... χάρη σ’ αυτούς υπάρχεις, ώστε να γιορτάζεις αυτή τη μέρα και να σε αγαπούν......

...μας κάνουν πλάκα?.....!!!!!

το πιο σημαντικό είναι να έχει δίπλα του μια σύντροφο, μια φίλη, μια συναγωνίστρια. Μια γυναίκα που ξέρει τι θα πει προσφορά, αλληλοκατανόηση, σεβασμός, προτεραιότητες και αγώνας στη ζωή. Για εκείνον το μοντέλο της ιδανικής γυναίκας δεν έχει να κάνει μόνο με το φύλο ή την εμφάνιση, αλλά κυρίως με το πόσο συνειδητός άνθρωπος είναι στη ζωή και που ξέρει να βάζει τον εγωισμό της και τη φιλαρέσκειά της κατά μέρος, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Η γυναίκα που τον γοητεύει είναι εκείνη που τον εμπνέει σε όλα τα επίπεδα της ζωής. Την θέλει δυναμική και ανοιχτόμυαλη, χωρίς προκαταλήψεις και δήθεν συμπεριφορές...

όταν τα αστέρια ανθίζουν....

για έναν άνθρωπο....
ξεπερνάς τα όρια,
τρώς άλλα ματια,
διαβάζεις βιβλία,
συγκρίνεις ιστορίες,
ζεις για τον άλλον,
ξεροσταλιάζεις,
σου αρέσουν τα χαμόγελα,
ζητάς άλλη μια ευκαιρία,
δεν κρυώνεις,
γράψεις κάτι όμορφο και βροχερό σήμερα,
περιμένεις με τις ώρες,
δεν παραμένεις αδιάφορος,
ακούς να σου διαβάζει τους στοχασμούς,
μιλάς για τη βροχή,
μας αρέσουν τα λουλούδια που μας δίνουν,
θέλουμε μετάφραση όταν δεν καταλαβαίνουμε,
πράγματα που δεν γινόντουσαν ποτέ σε μια άλλη ζωή,
αποδεχόμαστε το άλλο μας μισό......

I.L.Y............and..........I wanna lose my mind ....................

κρυώνω....

μεγάλη υπόθεση να νιώθεις την αιτία που κάποιος χαμογελά και να νιώθεις ήρεμα......
κρυώνω........αφιλόξενο το σώμα μου.......κλείνω τους φόβους μου, μειώνονται οι προθέσεις μου να παλέψω κατά μέτωπο......
οι ανάσες δυσκολεύουν, τα χέρια τρέχουν να κρυφτούν κάτω από τα πόδια να πάρουν μια ζέστη.....τα γόνατα λυγισμένα, τα μάτια βλέπουν πολλά και τρομάζουν....

ILY........................

......η δική τους εκτίμηση.....

ράδιο αρβύλα, φήμες, ειδήσεις που κυκλοφορούν πλατιά, αλλά που δεν προέρχονται από επίσημη ή αξιόπιστη πηγή.....μόνο που αυτά που διαβάζονται εδώ πέρα δεν είναι ούτε ράδιο, ούτε αρβύλα, ούτε αναληθείς ειδήσεις ή κείμενα.....ούτε σατιρική "ράδιο αρβύλα" τα ακουώμενα.... ούτε λόγια της καραβάνας για να περνά η ώρα.....καμιά φορά μας αρέσει να ακούμε από ανθρώπους κάποιας περασμένης κοπής, που μπορεί να μην έχουν κάτι που άμεσα σε τραβάει, αλλά κάποια στιγμή έχουν μαζευτεί κάποιες στιγμές, που κάνουν ένα μπαμ.....

και σιγά σιγα αντιλαμβάνεσαι κάποια χαρακτηριστικά ή στοιχεία ..... ήταν αφανής, δεν το περίμενα, είναι δυσεύρετοι τέτοιοι άνθρωποι, δεν φαίνεται, μένει κρυμμένος, μπορεί να μην είναι ο πρίγκιπάς μου, μπορεί να μην είναι ο ιδανικός, είναι όμως αυθεντικός, παρορμητικός, μπορεί να μη γνωρίζει τι είναι η κρέμα σώματος, αλλά μου δίνει μια κρέμα για τα χέρια... κάποιοι τον έκαναν να είναι κάθετος στις σκέψεις του, να γίνει αδιάλλακτος, να μη συγχωρεί....και τον γνωρίζεις.... καλά δεν είδες πως ήταν?.....θα τον ερωτευόσουνα? ή αν το είχες κάνει, θα ήσουν ακόμα...δεν νομίζω να άντεχες μαζί του...ξέρεις όμως κάτι? αν ήθελε κάτι για σένα θα έφερνε τον κόσμο ανάποδα διεκδικώντας το μέχρι να το αποκτήσει και να στο δώσει, θα σου εστελνε λουλούδια κι ας έμενες στη γη του πυρός, θα ερχόταν να σε βρει ακόμα κι αν ζούσες στα οροπέδια των ιμαλαϊων, αρκεί και μόνο να το ζητούσες.....αν θα ήσουν μαζί του δεν θα ήξερες πως είναι το πόμολο της πόρτας, αν κάπνιζες δεν θα ήξερες πως δουλεύει ο αναπτήρας, το πορτοφόλι σου θα ήταν μόνο ένα κόσμημα για σένα, ακόμα κι αν δεν έχει ρούπι στη τσέπη......θα κάνατε άπειρα πράγματα μαζί, θα σε είχε αγαπήσει τόσο πολύ....κάποιοι γίναν έτσι αν και είχαν μια μεγάλη "προστασία" από τη μαμά τους, που δεν τους άφηνε να φύγουν από το περιβάλλον της...αυτός είναι....δεν μπορεί να κοπεί σε κομμάτια αυτό το γλυκό του ταψιού και να πάρεις μόνο κάποια, αν σου αρέσει μπορείς να δοκιμάσεις όλο το ατομικό biter προφυτερόλ....

εγώ νομίζω οτι βρήκα τον μοναδικό σωστό άνθρωπο....άλλοι μπορεί να έχουν τη δική τους εκτίμηση.....

μέρα σήμερα χωρίς ερεθισμούς....

μέρα σήμερα χωρίς ερεθισμούς, αγρανάπαυση για τον καρπό των χωραφιών.....πάω να γράψω, κάνω την κίνηση, δεν βγαίνει....γράφω, πάω να γράψω, σβήνω εδώ και κάποιες ώρες.....λες και στέρεψα από συναισθήματα, λες και δεν έχω κάτι άλλο να εκφράσω.... αλλάζω, πάω στα ωροσκόπια, προβλήματα εκεί...ούτε να το σκεφτώ να πω κάτι για αυτά......να θυμηθώ εκείνες τις πρώτες μας μέρες, να τις αναβιώσω στο πετσί μου μπας και βρω τίποτα να γράψω, ναι, εκείνες τις μέρες που περπατούσαμε και ήθελα να σε κρατώ και με τα δύο μου χέρια.....σηκώνομαι και πάω στον καναπέ μπας και βρω λίγη έμπνευση να γράψω, με ένα ποτηράκι κόκκινο παλιό κρασί στο χέρι, που και που βρέχω τα χείλη......δεν βλέπω ελπίδα....αν ερχόσουν να με βρείς τι θα 'κανες? θα με έπαιρνες απ’τον ένα δρόμο να με πήγαινες στον άλλο?.... θα με τράβαγες προς το πάρκο?.....θα μου λεγες να τα παρατήσουμε όλα και να βρούμε ένα ήσυχο μπαράκι?...θα περπατούσαμε στην πόλη χέρι-χέρι και θα κάναμε κούνια σε παιδικές χαρές?.......θα πηγαίναμε να πάρουμε ένα βρόμικο και θα παραπονιόμουν ότι ποτέ δε μ’ αγκαλιάζεις όταν είμαστε κάτω από τη λάμπα του δρόμου?.....θα σου λεγα οτι αυτό το ηλιοβασίλεμα το το ποιο υπέροχο και γίνεται ακόμα καλύτερο όσο κατεβαίνει ο ήλιος και απ΄την άλλη μεριά προβάλλει ένα ολόγιομο φεγγάρι?.....και θα σου έδινα μια σφικτή αγκαλιά σε κάθε γωνιά του δρόμου?....
φαίνεται οτι όλα όσα σκέφτομαι τώρα να είναι όλα όσα θα έπρεπε να σου ‘γραφα σε αυτό το κείμενο, κι ακόμη κάτι: είσαι όλα όσα θέλω μαζί, όλα όσα μου δίνεις χωρίς να περιμένω.......
Σ’ Αγαπώ........πολύ.....πολύ....αμέτρητα.......
η ώρα περνά.....αρχίζω να γράφω κάτι άλλα, εκεί πήγε αλλιώς...... πήρα λίγη φόρα με τα άλλα και κατάφερα να πώ κάτι τώρα......σου το είπα....το άκουσες εεεε!!!!!

συμφωνεί να χορέψεις....

How could I dare to imagine a night of love........

Σ' Αγαπώ..... πολύ........το μόνο που ζητώ είναι κάτι να σου προσφέρω.....

μπορώ....

μπορώ ν' αγαπώ, ξέρω ν' αγαπώ, μπορώ να σε κοιτάζω στα μάτια με χαμόγελο, να χάσκω την κορμοστασιά σου, την αέρινη, την ευωδιαστή....
μπορώ ν' αγαπώ, ξέρω ν' αγαπώ, τρυφερά, συνεσταλμένα, σιωπηλά....τα μάτια μου μιλάνε, δίνουν και δεν τάζουν...αν τα πιστέψεις δίνουν μεγάλες αγκαλιές.....ξέρω ν' αγαπώ σαν σε κοιτώ στα μάτια...

αρκεί, να γυρίζω το κεφάλι μου και να μένει το χαμόγελό του εκεί...εκεί...

Σ' Αγαπώ..........

αυτοί που μας ξυπνούν στις πατατοσαλάτες....

σε ανθρώπους που είναι δίπλα μας βάζουμε πολλές φορές τα πιο περίπλοκα διλήμματά μας.....οι σκέψεις μας πολλές φορές γυρίζουν γύρω από ένα σημείο δίχως να μπορούν να συνεχίσουν, σαν να βρίσκονται στο μινωικό λαβύρινθο, αναζητώντας εκείνη την άκρη του κουβαριού που θα μας δοθεί από χέρια φίλων, για την ομαλή έξοδό μας από αυτόν....αναζητούμε λύσεις που θα κατατεθούν από ανθρώπους που μας αγαπούν και που μπορούν να βλέπουν τα πράγματα με καθαρότερη ματιά και περισσότερη αντικειμενικότητα και αυτό δεν σημαίνει οτι θέλουμε να πάρουν το μέρος μας, ή να μας πουν αυτό που θέλουμε να ακούσουμε.....ευελπιστούμε να μας λένε "τα σύκα σύκα και τη σκάφη, σκάφη"....

οι πιθανότητες ώστε η άποψή τους να βρίσκεται απέναντι από τη δική μας είναι πολλές....."αλλά εμείς αυτό θέλουμε...", θέλουμε ανθρώπους που θα μας μιλούν ελεύθερα, θα μας λένε οτι τώρα τα κάναμε "χάλια...", θα μας λένε με την ψυχραιμία τους αυτο που αυτοί βλέπουν και ίσως να μένουν και δίπλα μας ώς αόρατες σκιές, σκέψεις.....κάποια στιγμή θα πάρουμε και μεις μια απόφαση, τότε αν συνεχίσουν να στέκονται δίπλα μας, το κάνουν γιατί θέλουν ένας άνθρωπός τους να μείνει όρθιος.....μας συγχαίρουν και μας επικροτούν, στις επιτυχίες, μας σκουντάνε και μας ξυπνούν στις πατατοσαλάτες....

αυτοί οι άνθρωποι που μας σκουντάνε όταν τα κάνουμε θάλασσα, μας δείχνουν οτι κάνουμε λάθος, μας δείχνουν τη σκέψη τους, πως αυτή αντιμετωπίζει την κατάσταση, με τη δική τους προσέγγιση... δε σκέφτονται επιφανειακά και πρόχειρα απλά για να πουν κάτι και να τελειώσει η κουβέντα.....αυτό δείχνει πως έχουν επεξεργαστεί τον προβληματισμό μας σαν να ήταν δικός τους.....αυτό δείχνει μια ξεκάθαρη κίνηση αγάπης κι υποστήριξης...... αντιλαμβάνονται τις δυνάμεις μας και με τον αντίλογο που θα μας πούν αισθάνονται οτι θα μας βοηθήσει να σιγουρευτούμε για την επιλογή μας και την τελική απόφασή μας.....δεν μας δίνουν έτοιμες λύσεις, μας κάνουν να δουλέψει ο εγκέφαλός  μας καλύτερα, ώστε να πάρουμε μια σωστότερη απόφαση, γνωρίζοντας οτι μπορούμε να το κάνουμε.....

και η παίδευση αυτή γίνεται γιατί μας αγαπούν...δεν αισθάνονται φόβο για να μας μιλήσουν, μας κάνουν ελεύθερα κριτική, δεν αισθάνονται οτι η διαφορά απόψεων θα χαλάσει την σχέση μας, αφού το οικοδόμημα έχει γερά θεμέλια και η βάση της αγάπης βρίσκεται πολύ βαθιά....

είναι πολύ τυχεροί οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν τέτοιους ανθρώπους δίπλα τους......

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...........................................

I.L.Y...................................

έρημη η ...... φωλιά......

στους μεγάλους δρόμους περπατώ 

με το βλέμμα μου σ’ αναζητώ 

λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου 

........... 

και τα δειλινά μια φωνή μου ψιθυρίζει 

μυστικά.......

στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά 

έρημη η παλιά μας η φωλιά 

φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι 

απ’ τα χέρια μου σ’ έχουνε πάρει 

μα τα δειλινά μια φωνή μου ψιθυρίζει 

μυστικά........

I.L.Y.................................................................

Τρέχει η ζωή όμως λείπεις ....

Τρέχει η ζωή όμως λείπεις εσύ 

 κι ούτε ξέρω γιατί και πώς 

 πριν χορτάσεις φιλιά 

Σ' Αγαπάω.......πάντα...........................................

μετεωρολογικό δελτίο...

γράφω θα πει εκτίθεμαι, εκτίθεμαι θα πει περιφέρομαι, περιφέρομαι θα πει τριγυρνάω, τριγυρνάω θα πει εδώ και κει, χωρίς σκοπό…… παρέα με μένα…κι όταν φτάσει το πρωι αλλάζω πουκάμισο, κόβω μαλλί και γραμμή για την περιστρεφόμενη…..

 από «Η ιδιωτική μου αντωνυμία» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη 

βρέχει.....φοβάσαι?

αμαζόνα του βαθύ δάσους....

την κοιτάς και ταξιδεύεις, ονειροπολείς, χάνεσαι, φαντασιώνεσαι, προσπαθείς να μην παρασυρθείς από τη γλύκα των ματιών της, του πιο όμορφου ερωτικού παραμυθιού… χρόνια έφτιαχνα το πορτρέτο της ζωγραφίζοντάς το μεσ’ τη σκέψη μου… το γνωρίζει…. από τις πρώτες λέξεις που γνώρισε για τη ζωή μου…..
όλη η μορφή της τόσο ευγενική, με αρχοντικό-βασιλικό περπάτημα, με ένα πρόσωπο  φωτεινότατο, με βλέμμα να σε μαγεύει, με χείλη έτοιμα να ανοίξουν, να την κοιτάς και οι λέξεις να μη μπορούν να βγουν…… να προσπαθείς να προστατεύσεις όλα αυτά, αισθανόμενος ότι αυτή η ύπαρξη είναι μόνο για μένα…. δεν δέχεται, ίσως να μην ήμουν αντάξιός της……
βιβλία πέρασαν πολλά, διαβάσματα και γραψίματα γιγαντώθηκαν για να βοηθήσουν….. «μου αρέσει που μιλάμε…»…. κατέληξαν να γίνουν ονειροφαντασίες, αφού έγινα «μήπως αισθάνεσαι ότι σε πιέζω?...»…..φορτικός…… ανεξάρτητα από το «μου αρέσει που μιλάμε… με αποφορτίζει, με ηρεμεί…..»……
μπλογκάρισμα….. ένα νέο «εύρηκα», υποκατάστατο, δεν χρειάζεται συνταγή γιατρού…. το αποτέλεσμα?....γράφω γι’ αυτή, για τα συναισθήματα, για τα απόκρυφα της σκέψης, για τα όνειρα, για τη ζωή, για την ΟΜΟΡΦΙΆ…..οι λέξεις δεν βγαίνουν , βγαίνουν οι σκέψεις, που μπορούν να διαπερνούν κάθε ανυπέρβλητο εμπόδιο….
στην αρχή γράφαμε μαζί, βγάζαμε κάθε τι αρνητικό που μας επηρέαζε, ώσπου αυτό το αποκούμπι, αυτή η λατρεία της σμίξης της σκέψης μας, έγινε μονό΄δρομος και το σημείο συνάντησης εκτοξεύτηκε…..ψάχνω να το βρώ…..
θα συνεχίσω να σκαλίζω τις πέτρες με τα όνειρά μου γι’ αυτή, για τα ανεκπλήρωτα, για τις αισθήσεις, για τους παλμογράφους της καρδιάς, για τις γοητείες των εικόνων της, για τα ελάχιστα «ευχαριστώ» που της λέω, εκμεταλλευόμενος και ερμηνεύοντας κατά την καρδιά, κάποιες μη προσωπικές συναντήσεις….
αν και είπε ότι «δεν με γνωρίζεις…»,  αν και δεν συμβιβάζεται, δεν έχει αφήσει τον εαυτό της να τον γνωρίσει…. η ομορφιά πάντα ζητάει την αγάπη για να ολοκληρωθούν μαζί.... είναι Πανέμορφη, σαν την αμαζόνα του βαθύ δάσους, που δεν μπορεί να συναντήσει κανέναν άλλον εκτός από άγρια θηρία, που τα έχει δαμάσει ….

Σ’ Αγαπάω πολύ……Πανέμορφη Αχάρακτη ΟΜΟΡΦΙΆ…….

για όσους δεν έπαψαν να ελπίζουν ...

Ψηφίζω το γαλάζιο.

Εγώ το κόκκινο.

Κι εγώ.

Το σώμα σου ωραίο

Το σώμα σου απέραντο.

Χάθηκα στο απέραντο.

Διαστολή της νύχτας.

Διαστολή του σώματος.

Συστολή της ψυχής.

Όσο απομακρύνεσαι

Σε πλησίαζω... "

Γ. Ρίτσος

οι επιλογές στη ζωή είναι αυτές που κάποιους τους κάνουν ξεχωριστούς......

ένα παράθυρο ανοιχτό.....

η φύση μου σαν σ' ένα παλιό...σπιτο.....

ένα παράθυρο ανοιχτό..... με τον μακρινό ορίζοντα, με το βλέμμα να παρατηρεί, να ονειροπωλεί, να νοσταλγεί, να φιλοσοφεί, να στοχάζεται, να δημιουργεί στον αέρα, να ποθεί για ζωή και ομορφιά......

τα βήματα ακούστηκαν στιβαρά, όπως στην εκκένωση της μέρας,....αν κοιτάξεις λίγο με προσοχή θα τα δεις..... για την ακρίβεια αν δεις το όλο σου κάτι έχεις, μαζεμένα μεσ' τα χέρια σου πολλά πράγματα, δεν κοιτάς αλλού, μόνο μπροστά και κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια....και για κείνες τις στιγμές, έβλεπα δύο αντίθετα πράγματα, βλέποντας μόνο το περπάτημα ως γερμανός στρατιώτης, όλο το σώμα ως ένα ιταλό που έπεφτε στη θάλασσα.....τι ήταν? έκανες είσοδο ή έξοδο?.....η σκέψη τρίβεται καθημερινά...το ζήτημα είναι εύκολο ή δύσκολο?....υπάρχουν έτοιμες λύσεις?.....αλλά όπως είπες στο τέλος..."ήθελες να τα πεις....."

σ' ευχαριστώ.......

σε προβληματίζουν πολλά.....

μετά το πακέτο άλλαξε θέση, πήγε και χώθηκε εκεί που ήταν.....

είμαι ένας απλός άνθρωπος, που μπροστά σου έχω μια αισιοδοξία,...αλλά δεν μπορώ το παράθυρο χωρίς θέα....

που να ταξιδεύει τη ματιά, να ανακαλύπτει ορίζοντες, να βλέπει το παραπέρα, να λούζεται με φώς που να φτιάχνει τη παρουσία σου πάνω στους τοίχους.....
ένα παράθυρο ανοιχτό στη ζωή μας και στον εαυτό μας, ανοιχτό μέσα από ανθρώπινες και  κοινωνικές μας σχέσεις....να μπορούν οι άνθρωποι να μας βλέπουν, να μπορούν οι σκέψεις και οι ψυχές μας να περνούν από μέσα του και να ταξιδεύουν στα όνειρα της ζωής μας....

Σ' Αγαπάω πολύ..............πολύ......απέραντα........................................

...ας αφήσουμε το ψωμί να γίνει.....

"πιάνεις το τόσο δα κομματάκι και το κάνεις τόσοοοοο.........γι' αυτό και 'γω δεν σου λέω....."
είχες και έχεις δίκιο...έτσι είναι......ποιος τυφλός δεν θέλει να δει το φως του?.......

οι μνήμες δεθήκαν κόμποι.....όταν τους περνώ έναν έναν, άλλοτε αμήχανα, άλλοτε ένας....και αργότερα άλλος.....σαν να ανοίγει μια πόρτα σε κάθε κόμπο και βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που πέρασε......με αγκαλιασμέν ες μυρωδιές
η μυρωδιά του  ψωμιού στον ξυλoφούρνο!!!... δεν υπάρχει άλλη μυρωδιά διατηρημένη τόσο έντονα στην καρδιά μου....το φουσκωμένο προζύμι βγήκε απ' το ψυγείο κι έπεσε στο αλεύρι, τυλίχτηκε μέσα του και ζυμωνόταν μέσα στη μεγάλη σκάφη......
ε!!!!...δεν έγινε τόσοοοοοοοο.........
δεν τελειώνει γρήγορα, θέλει δουλειά,.....να γίνουν τα μεγάλα καρβέλια, να μπουν στη πινακωτή, να γίνουν και ο φούρνος μετά.....
η λογική, ο σεβασμός, η τέχνη, η φροντίδα που επενδύεται σε ό,τι φτιάχνουμε και στο ψωμί, είναι που θα το κάνουν μοναδικό................ό,τι ετοιμάζουμε για να το φάμε χρειάζεται τρυφερότητα και γλυκύτητα, χωρίς υπερβολή, κι αυτό γίνεται από παλιά,.... και όπως λέει και η λαϊκή μας παράδοση-έκφραση "γλυκοχέρα" για τη νοικοκυρά που φτιάχνει επιτυχημένα φαγητά......

Σ' Αγαπώ............... Καληνύχτα ......Jasmin.............................

"Σήμερα πάλι ωραία ημέρα"

"Σήμερα πάλι ωραία ημέρα"
τίτλος ενός διαλεχτού βιβλίου με 366 αποσπάσματα κειμένων του Φράντς Κάφκα....ένα μεγαλειώδες και βαθιά ανθρώπινο κείμενο που φωλιάζει μέσα στον αναγνώστη.
Στα κείμενα επιτυγχάνεται μία προσέγγιση της μοναδικής προσωπικότητας του Φραντς Κάφκα, αυτού γερμανόφωνου Εβραίου συγγραφέα της Πράγας,που σφράγισε ανεξίτηλα τη λογοτεχνική παραγωγή και τη σκέψη του 20ου αιώνα.
Τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ο Φραντς Κάφκα την ημέρα εργαζόταν ως δημόσιος υπάλληλος και τις νύχτες προσπαθούσε να γράψει ή έγραφε σκοτεινές ιστορίες κωμικοτραγικού παραλογισμού, υπαρξιακής αγωνίας και ενοχικού αδιέξοδου σπαραγμού.
Ποτέ δεν έπαψε να αναζητά την ευτυχία στο πρόσωπο μιας αγαπημένης, βιώνοντας συγχρόνως τα μαρτύρια που του επιφύλασσε η αμφιθυμική ακροβασία του στο τείχος της μοναχικότητάς του.

....δεν ξέρω αν το προσέξατε.....

Σ' Αγαπώ............................Jasmin...άκι μ.......................

αθεράπευτα.....ασθενής.....

αθεράπευτα ρομαντικός..... δεν θα γίνω αθεράπευτα αναίσθητος ώστε η καληνύχτα μου να είναι για ένα μόνο βράδυ....... και ύστερα να χαθεί, τάζοντας πως θα έρθουν πολλές....οι καλές νύχτες που ευχόμαστε, να είναι καλές και να γίνουν αιτίες κι αφορμές για πολλές καλές επόμενες......
μια καληνύχτα που μπορεί να είναι μικρή κι αν ασήμαντη για κάποιους, αλλά τόσο σημαντική για μας, που καταγράφεται σε ψιλά γράμματα μιας μικρής ιστορίας αγάπης, που κάποιοι εκτιμούν....
κάποιες μυρωδιές έρχονται και φεύγουν, αφού αφήσουν ένα στρωμα που κρατά επίμονα μια μεθυστική μυρωδιά....που μας περιγράφει το ολόγραμμα μιας ομορφιάς.....κι έπειτα λέμε, καλό μεσημέρι....σαν να δίνεις ένα φιλί κι ας ξέρεις οτι δεν θα τα ξαναπούμε, μέχρι να σμίξουν ξανά οι ματιές.....
δεν ξεχνάμε τα κουδούνια που χτυπούσαμε προκαλώντας τις πόρτες να ανοίξουν διάπλατα....και γινόταν.....δεν ήταν περαστικοί επισκέπτες αυτοί που χτυπούσαν, δεν πουλούσαν συναισθήματα, ούτε ήταν απολαύσεις της μιας βραδιάς....
διαλέξαμε σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας...δεν μας πάει να μετανιώνουμε που κάποτε τους διαλέξαμε......

για οτιδήποτε διανυχτερεύουμε και διημερεύουμε.......

Σ' Αγαπώ Πολύ.......................................

μια καληνύχτα πες μου και πρόσεχε

στο δρόμο που θα βγεις

καληνύχτα στο όνειρο.....

τις πιο όμορφες στιγμές, τις πιο όμορφες σκέψεις τις κρατάω για σένα....  είναι εκείνες οι καληνύχτες που δε σου έχω πει ακόμα......αυτά που ΄σου έχω πει είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που θα ακούσεις στη ζωή σου.....κάθε φορά που λέω κάτι θέλω να σου μιλ΄λησω για όλα, αλλά το όλα της κάθε φοράς είναι απειροελάχιστο μπρος σε αυτά που θα ήθελα να σου πω....και ο χρόνος είναι αμείλικτος....εκείνες τις καληνύχτες που σου ψιθυρίζω  κάθε βράδυ πριν πάω στο κρεβάτι, πριν κοιμηθώ....σου γράφω για να σου πω πως νιώθω....πως με δέχτηκες στη καρδιά σου, πως μ’ αγάπησες γι’ αυτό ακριβώς που είμαι.....είτε με τους εκνευρισμούς μου, είτε με χαρούμενες διαθέσεις....όταν μίλαγες μου έλεγες πολλά....εγώ ........μάλλον δεν το άνοιγα......τώρα, με τον τρόπο αυτό εσύ είσαι που μάλλον μόνο ακούς..... και 'γω μιλάω.....ποτέ δεν ολοκληρώσαμε αυτό που ξεκινούσαμε δειλά-δειλά μεταξύ μας, γιατί δεν  έφτασε ο χρόνος....γιατί....γιατι..... θέλω να μη ξαναφύγεις ποτέ..... θέλω να μη κατεβάζεις ρολά....

την όμορφη καληνύχτα μου δε στην είπα σήμερα ακόμα.....έτσι όπως τη λέγαμε.....ίσως να μη μπορέσω να σου την πω και ποτέ.....τις όμορφες καληνύχτες τις κρατώ μέσα μου και δειλά δειλά τις αφήνω να σε αγκαλιάζουν τα βράδια.....δίχως να τις βλέπεις.....

Σ' Αγαπάω Καληνύχτα.......σκέπασε την ΟΜΟΡΦΗ Jasmin.....χωρίς να το καταλάβει και δωσ' της ύπνο ελαφρύ και όνειρο λιβάδι.....

με αφιέρωση.....

μπορεί κάποια μέρα να γραφτούν, να κρυφτεί στη γωνιά ενός bookstore, θα έχει την αφιέρωση στη δεύτερη σελίδα, που όσο τη βλέπεις θα περνούν από μπροστά σου όλα εκείνα πού ένιωσες....δεν θα χρειαστεί να το διαβάσεις.............................................

σ' αγαπώ πολύ "μάγισσά μου"......................

ένα τραγούδι ζητούσε ένα γραμμόφωνο....

μια φορά κι ένα καιρό,
ήταν ένα γραμμόφωνο.
ένα ολομόναχο γραμμόφωνο.
μα μπορεί και να μην ήτανε γραμμόφωνο
και να 'ταν μόνο ένα τραγούδι,
που ζητούσε ένα γραμμόφωνο,
για να πει το καημό του.....

I.L.Y...........ζητώ ένα γραμμόφωνο να γράψω τους χτύπους της καρδιάς μου..........