...ας αφήσουμε το ψωμί να γίνει.....

"πιάνεις το τόσο δα κομματάκι και το κάνεις τόσοοοοο.........γι' αυτό και 'γω δεν σου λέω....."
είχες και έχεις δίκιο...έτσι είναι......ποιος τυφλός δεν θέλει να δει το φως του?.......

οι μνήμες δεθήκαν κόμποι.....όταν τους περνώ έναν έναν, άλλοτε αμήχανα, άλλοτε ένας....και αργότερα άλλος.....σαν να ανοίγει μια πόρτα σε κάθε κόμπο και βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που πέρασε......με αγκαλιασμέν ες μυρωδιές
η μυρωδιά του  ψωμιού στον ξυλoφούρνο!!!... δεν υπάρχει άλλη μυρωδιά διατηρημένη τόσο έντονα στην καρδιά μου....το φουσκωμένο προζύμι βγήκε απ' το ψυγείο κι έπεσε στο αλεύρι, τυλίχτηκε μέσα του και ζυμωνόταν μέσα στη μεγάλη σκάφη......
ε!!!!...δεν έγινε τόσοοοοοοοο.........
δεν τελειώνει γρήγορα, θέλει δουλειά,.....να γίνουν τα μεγάλα καρβέλια, να μπουν στη πινακωτή, να γίνουν και ο φούρνος μετά.....
η λογική, ο σεβασμός, η τέχνη, η φροντίδα που επενδύεται σε ό,τι φτιάχνουμε και στο ψωμί, είναι που θα το κάνουν μοναδικό................ό,τι ετοιμάζουμε για να το φάμε χρειάζεται τρυφερότητα και γλυκύτητα, χωρίς υπερβολή, κι αυτό γίνεται από παλιά,.... και όπως λέει και η λαϊκή μας παράδοση-έκφραση "γλυκοχέρα" για τη νοικοκυρά που φτιάχνει επιτυχημένα φαγητά......

Σ' Αγαπώ............... Καληνύχτα ......Jasmin.............................