έχει πιάσει και νυχτώνει....γρήγορα....τέτοιες ώρες άλλες μέρες φως.....φως.....ατέλειωτες οι νύχτες και τα σπίρτα τελειώνουν.....
......να 'ταν για λίγο ......
...το τασάκι γεμίζει καρδιές, σπίρτα, στάχτες.....
....αχ και να 'ταν για λίγο.....
έχει αρχίσει και νυχτώνει....και πολλά μέσα μου τώρα ξυπνούν...τα χείλη στεγνώνουν, το περιβάλλον κρυώνει και αρχίζει να διαπερνά ακόμα και το κόκκαλο, που παρότι ή θερμοκρασία αυξάνει στο δωμάτιο αυτό νοιώθει κρύο....παράξενο δεν είναι?....το έχεις νοιώσει ποτέ?....κι όμως έτσι αισθάνομαι...μερικές φορές σαν να μην έχω σώμα, αλλά η φύση είναι μέσα μου....μέσα μου η μυρωδιά σου, τα λουλούδια σου, οι λέξεις σου, τα "bakers", οι μαύρες λαμπερές σου μπούκλες, η εικόνα σου, οι ανεμοστρόβιλοι που ρουφούν τα πάντα, τα φωτεινά αστέρια, οι αγωνίες......
ο χρόνος κυλά αργά και λαχανιάζω να προφτάσω τις στιγμές του.....ο ψίθυρος γίνηκε φωνή, φωνή που σπα διαμάντια....
ακαταλαβίστικα....
I.L.Y.......................................αυτό μάλλον το νοιώθουμε.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου