ο Μαρκο Πόλο της ψυχής....

η τελευταία φάση της ζωής μας είναι ο κενός χώρος, εκεί διαδραματίζεται η συντροφιά μας, ούτε εσύ, ούτε 'γω.... ούτε κάποιο έπιπλο, ούτε καν παράθυρο.....μια πόρτα μόνο....
το φως των ματιών σου το φώτιζε, η γλύκα της ψυχής σου το ζέσταινε, η γοητεία της ομορφιάς σου το ομόρφενε..... και με το να σε έχω συνέχεια στην αγκαλιά μου καταφέρναμε να διώχνουμε βάσανα που σου κουβάλησαν άλλοι.... μπόρεσες να γεύεσαι το μεγαλείο του εαυτού σου, την ευτυχία, τη χαρά που τόσο εύκολα μπορείς να απλώνεις γύρω σου....
με μια αγκαλιά αγάπης....θα ηρεμήσει η αύρα της ζωής σου, τα χέρια σου δεν θά είναι άδεια, θα παίζουν το ατέλειωτο παιχνίδι του έρωτα, η καρδιά σου θα χτυπά σαν τύμπανα ξεχασμένης φυλής.....
με ένα άγγιγμα στη καρδιά σου τα όποια λάθη δεν θα είναι ικανά να σου γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα....
με ένα χάδι, η όποια σκληρότητα στάθηκε απέναντί σου δεν μπορεί να σου κρύψει την ακτινοβολία του προσώπου σου.....
υπάρχουν ακόμα μεγάλες περιοχές του εαυτού μας που δεν έχουν υποστεί καμιά κατεργασία.... είναι αυτές που δεν φανερώθηκαν ποτέ σε κανέναν, είναι αυτές που δεν μπόρεσαν να καλλιεργηθούν, που είναι εντελώς άγνωστες περιοχές....
αυτές οι περίεργες περιοχές μας γίνονται αντιληπτές όταν δεν μπορουμε να κατανοήσουμε κάποιες συμπεριφορές, που μας ξαφνιάζουν, που ενισχύουν ή συντελούν στη δημιουργία ελαττωμάτων....
δώσε αγάπη.....δώσε μια αγκαλιά....άγγιξε ένα χάδι....και οι ακαλλιέργητες, οι άγνωστες περιοχές δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν την ολοκλήρωση της αγάπης και του έρωτα για τη ζωή.....

Σ' Αγαπώ.....Αγαπώ όλες τις περιοχές, γνωστές και ανεξερεύνητες......