υπάρχει ένα βασίλειο....

να μπορούσαμε να αγαπήσουμε αυτό που θα θέλαμε.....να μπορούσαμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε, και δεν εννοώ πλούσια ή πτωχά....να μπορούσαμε να έχουμε απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα στοχασμού και προβληματισμού....να μπορούσαμε να αγαπήσουμε το συναίσθημά μας και να το κατακτήσουμε....να μπορούσαμε να νιώθουμε ότι αυτή η αισθητική ολοκλήρωση της αγάπης μας μεταμορφώνει σε "κάτι τι" που γεύεται έστω για λίγο την αυτοπραγμάτωση και την ολοκλήρωση.....

αγαπάμε πραγματικά?...μας λείπει αγάπη?....έχουμε συνειδητοποιήσει την φοβερή αξία της αγάπης για τη ζωή?....όταν δεν αισθανόμαστε την αγάπη, όταν νοιώθουμε το έλλειμμά της....τότε τη είναι αυτό που μας διακατέχει?
μια ζωή προσπαθούμε να δημιουργούμε, αφήνοντας χνάρια που δεν θα σβήνουν, δημιουργώντας ποτάμια νερού από ιδρώτα και κλάμα, "Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν"....
στη ζωή, το νόημά της έχει σημασία και αξία όταν απαντάμε με τη σκέψη μας, έχει νόημα και αξία να δίνουμε τις δικές μας προσωπικές θεωρήσεις και σχετικές απαντήσεις.....
υπάρχει ένα βασίλειο της Αγάπης, που πολίτες του είναι αυτοί που μπόρεσαν να συλλάβουν το νόημα της ζωής...είναι αυτοί που νοιάζονται και αγαπούν τον άνθρωπο......

Σ' Αγαπάω πολύ........ωστόσο στο βασίλειο δεν είμαι κάτοικος.......