μέρες που 'ναι.....

πας κάπου..... βρίσκεσαι...... υπάρχουν μέρες....... κάπου βρίσκεσαι κάποτε, εσύ, εγώ..... ο οποιοσδήποτε..... που δεν είναι ο ξένος, αλλά κάποιος που γνωρίζουμε..... όλοι οι τόποι, όλες οι μέρες, αυτοί που γνωρίζονται, έχουν κάτι κοινό.... όλοι θέλουν να δώσουν στον άλλον κάτι που συμβολίζει κάτι.... που μπορεί να είναι ένα "αναμνηστικό" από διακοπές, μουσεία, χιονισμένα μέρη, γιορτές.... ένα δώρο συμβολικό, καρτ ποστάλ, βραχιολάκια, κούπες, στολισμένα κοχύλια, Αϊ Βασίλιδες, πετράδια, πένες, ημερολόγια, βιβλία...... είναι λίγα από εκείνα τα δώρα που δε θα παραλείψεις ποτέ να πάρεις ακόμη κι αν είναι η τελευταία μέρα πριν φύγεις από ένα μέρος που βρισκόσουν, η τελευταία ή κάποια κοντινή εν σχέση με ένα συμβάν μέρα......και χαίρεσαι πολύ περισσότερο όταν παίρνεις κάτι για έναν άλλο, παρά για τον εαυτό σου...... μπορεί αυτό που θα πάρουμε να είναι μικρό και ασήμαντο και όχι μεγάλο και εντυπωσιακό για τα μάτια του άλλου...και δεν είναι θέμα οικονομικό, τσιγκουνιάς...... το δώρο, σαν αντικείμενο μπορεί να μην έχει αξία ή να περιμένεις να σου πει ο άλλος....αχ τι όμορφο!!!! αυτό ήθελα!!!!..... αλλά η πράξη σαν δώρο, που μέσα της μπορεί να κρίβει συναίσθημα....ενθουσιασμό.... νοσταλγία.... και το δίνεις σε κάποιον που αγαπάς για να χαρεί...... να δεί πως η σκέψη είναι σε αυτόν.....μια φωτογραφία με την οποία μεταφέρεις εικόνες και λέξεις που θα ήθελες να του πείς αν ήταν μαζί σου.... που μπορεί να πάρεις κάποιο αντικείμενο, σαν αυτό που έχεις πάρει για τον εαυτό σου, αλλά πολύ καλύτερο αυτό που πηρες για τον άλλον..... τέτοια μικρά πράγματα, δώρα, δεν είναι απλά αντικείμενα, αλλά έχουν ή δημιουργούν μεγάλες αξίες και είναι αυτά που μένουν, σαν μεταφορά λέξεων.........

αυτό θέλει να πει ο ποιητής............

Αγαπώ πολύ τον Άλλον.... γι' αυτό τον ενθουσιάζω, τον φροντίζω, τον αγαπώ.....