συνεχίζοντας με τον ενστερνισμό ως απόρροια στιγμών...
διαβάζει, τις τρώει στο πί ξαι φι τις σελίδες....πότε όμως?.....όταν της λείπει ο "μοναχισμός"....όταν τις λείπει η απόλαυση που ικανοποιεί τον εσωτερικό της κόσμο.... το πόσο διαβάζει και το τι διαβάζει εξαρτάται από την ψυχική διάθεση της έλλειψης.... μπορεί και να μην αισθάνεται καλά, να είχε κάποιο άγχος και το ξεπερνά διαβάζοντας ή απλώς την ταξιδεύει μέσα σε αυτό που της λείπει ..... τότε διαβάζει..... διαβάζει πράγματα που για καιρό μένουν στο ράφι, καταβροχθίζοντας πολλές σελίδες, όχι πάντα της ανώτερης ποιότητας....
άλλοτε εμφανίζεται σαν παιδί με κάποια μορφή ίσως κατάθλιψης, δεν κάνει τίποτα, τίποτα έξω από το απόλυτο προγραμματισμένο, ασκώντας με αυτό τον τρόπο μια βία στον εαυτό της..... τότε δεν διαβάζει.....
οι στιγμές αυτές είναι ελάχιστες, μπροστά στις υπόλοιπες... είναι αυτές που χαμογελά, που σαρώνει όλα τα πράγματα σαν οδοστρωτήρας, που όλοι αναρωτιούνται "μα πώς τα προλαβαίνει" κι άλλα τέτοια χαρούμενα..... μερικές φορές είναι σαν ένα καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόϊ.....
ζεί σε έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, ανάμεσα στην ικανοποίηση της ψυχής της και στις προσωπικές υποχρεωτικές δουλειές.... δε γράφει για να μετριάσει αγχώδη περισυλλογές..... θάθελε να μιλήσει, αλλά δεν της το επιτρέπει η σκέψη..... προτιμούσε να μιλήσει από το να διαβάσει..... έτσι ώστε να ηρεμήσει..... γράφει μια άλλη ιστορία, ή μάλλον συνεχίζει να γράφει κάποια, που για λίγο την είχε βάλει σε κάποια άκρη.... τώρα αυτή η μικρή ανάπαυλα που την απασχόλησε φαντάζει μακρινή ανάμνηση..... ή μερικές φορές θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ποτέ δεν έγινε......
διαβάζει, τις τρώει στο πί ξαι φι τις σελίδες....πότε όμως?.....όταν της λείπει ο "μοναχισμός"....όταν τις λείπει η απόλαυση που ικανοποιεί τον εσωτερικό της κόσμο.... το πόσο διαβάζει και το τι διαβάζει εξαρτάται από την ψυχική διάθεση της έλλειψης.... μπορεί και να μην αισθάνεται καλά, να είχε κάποιο άγχος και το ξεπερνά διαβάζοντας ή απλώς την ταξιδεύει μέσα σε αυτό που της λείπει ..... τότε διαβάζει..... διαβάζει πράγματα που για καιρό μένουν στο ράφι, καταβροχθίζοντας πολλές σελίδες, όχι πάντα της ανώτερης ποιότητας....
άλλοτε εμφανίζεται σαν παιδί με κάποια μορφή ίσως κατάθλιψης, δεν κάνει τίποτα, τίποτα έξω από το απόλυτο προγραμματισμένο, ασκώντας με αυτό τον τρόπο μια βία στον εαυτό της..... τότε δεν διαβάζει.....
οι στιγμές αυτές είναι ελάχιστες, μπροστά στις υπόλοιπες... είναι αυτές που χαμογελά, που σαρώνει όλα τα πράγματα σαν οδοστρωτήρας, που όλοι αναρωτιούνται "μα πώς τα προλαβαίνει" κι άλλα τέτοια χαρούμενα..... μερικές φορές είναι σαν ένα καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόϊ.....
ζεί σε έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, ανάμεσα στην ικανοποίηση της ψυχής της και στις προσωπικές υποχρεωτικές δουλειές.... δε γράφει για να μετριάσει αγχώδη περισυλλογές..... θάθελε να μιλήσει, αλλά δεν της το επιτρέπει η σκέψη..... προτιμούσε να μιλήσει από το να διαβάσει..... έτσι ώστε να ηρεμήσει..... γράφει μια άλλη ιστορία, ή μάλλον συνεχίζει να γράφει κάποια, που για λίγο την είχε βάλει σε κάποια άκρη.... τώρα αυτή η μικρή ανάπαυλα που την απασχόλησε φαντάζει μακρινή ανάμνηση..... ή μερικές φορές θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ποτέ δεν έγινε......
κάποιες στιγμές ξεχάστηκε και κοίταξε αλλού......
Σ' Αγαπώ.........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου