μια στερεά κατάσταση.....μπορείς να τη συγκρατείς...

ήταν στερεά, μπορούσες να την πιάσεις, ώσπου άρχισε σιγά – σιγά να παίρνει μορφή υγρή, δεν μπορούσε να κρατηθεί απ’ τη χούφτα μας…. αρχίσαμε να χάνουμε τις πτυχώσεις των αισθήσεων και του εαυτού μας….. η σκέψη μας δημιούργησε επίμονα και βασανιστικά  ερωτήματα….. δίνονταν συμβατικές απαντήσεις που δεν ικανοποιούσαν, ήταν κάτι σαν «τίποτα», που είχε μια φθίνουσα κατάπτωση, με την ψυχή μας να μένει ανικανοποίητη και αναζητά κάτι τι πέραν των «τίποτα»…..
μέλλον υπάρχει?.... θα μπορούσε να φανταστούμε ότι μια τέτοια απάντηση θα είναι εκ πρώτης όψεως μάλλον αρνητική, αλλά….. με ένα αλλά θα μπορούσαμε να….. μην φαντάζει τόσο αρνητικό το μέλλον…… κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει αν σε ένα οποιοδήποτε αύριο μπορεί να συμβεί ετούτο ή εκείνο το γεγονός, όμως παίρνοντας υπόψη κάποιες εμπειρίες που έχουμε ζήσει, μπορούμε να προκατασκευάσουμε στοιχεία βάσης ή οικοδομήματος που είναι στοιχεία της ζωής μας, όπως ρέουν μέσα στην καθημερινότητά μας και συνεπώς μελλοντικές καταστάσεις μπορούν να στηρίζονται σε κάποιες σημερινές ή παρελθούσες αποφάσεις μας, έτσι το ερώτημα «μέλλον υπάρχει?», επιδέχεται απαντήσεις οι οποίες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απόλυτες…..
βιώνουμε και γευόμαστε ένα παρόν που κάθε του στιγμή προσδιορίζεται από ένα παρελθόν και ένα εγκεφαλικό μέλλον….. ένα παρόν που σιγά-σιγά αλλάζει τη φυσική του κατάσταση γιατί δεν κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να την αλλάξει…… οι μέρες αυτές είναι κρύες…. θα μπορούσαν να στερεοποιήσουν υγρές καταστάσεις ώστε να μη φεύγουν από τη χούφτα μας…..

την Αγαπώ......την κατάσταση.......