δεν διέκρινα τίποτα, ούτε με έβλεπαν μέσα στην ομίχλη, σαν ξένος.... δύο μέρες σε τέσσερις τοίχους..... με την τεχνολογία να μη πιάνει τον έξω κόσμο, πήρα το δρόμο της συνάντησης ανήμερα....
ένα χωριό ήταν, το περιβάλλον δύσκολο από το έμψυχο.... για κάποιους άλλους είναι η ζωή τους...... όσοι έχουν μεγαλώσει σε χωριό, έχουν πάρει ένα ξεχωριστό βίωμα ζωής που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο ισοδύναμό του.... είναι η περιοχή της, σε μια τέτοια ζεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.... ένα χωριό λίγο πιό "εξευγενισμένο", με λιγότερες λάσπες, με πολύ ήλιο, με λιγότερους αγρότες, με κατοίκους που δεν ήθελαν να φύγουν, να ξενιτευτούν.... ένα χωριό με τα σχολεία του, με ισχυρές επιρροές των δασκάλων, με πλατείες και δρόμους γεμάτα παιδιά, με καφενεία, με δημόσιες συζητήσεις, με ψυχαγωγία κάθε μορφής, με γιορτές και πανηγύρια.... ένα χωριό με τη δική του, ξεχωριστή ιστορία....
σε κάποια άλλα χωριά, με περισσότερο χωριό, εκδηλώνονται κάποιοι τσακωμοί, δημιουργούνται έριδες, διαμάχες, αντιπαραθέσεις με συνηθέστερη εκείνη των συνόρων και των φραχτών των χωραφιών.... ωστόσο, φιλίες, συνεργασίες, κοινά γλέντια, καθημερινές παρέες, αλληλοσυμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές, η χωρίς προϋποθέσεις βοήθεια διαμορφώνουν κάτι το όμορφο, στοιχεία που διακρίνονται και στο δικό της χωριό.....
τα χωριά, είτε σε αυτά που ζούμε, είτε σε αυτά που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε έχουν μοναδικά οφέλη, που δύσκολα, μπορούν να γνωρίζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτό το βίωμα.... γιατί συντελούν ώστε να διαμορφώνουν σχέσεις στενές, αδελφικές φιλίες για ολόκληρη τη ζωή..... η ζεστασιά του είναι ανάγκη ζωής....
μη νομίσεις οτι δεν βρίσκεσαι και ζεις σε ένα χωριό, που το μπακάλικο είναι ανοιχτό ότι ώρα έχεις την ανάγκη, που όταν περνά κάποιος, το έχει μάθει όλο το χωριό, που βγαίνεις στο μπαλκόνι και με μια φωνή έρχεται αμέσως ο άνθρωπος.....
την Αγαπώ πολύ αυτή τη ζεστασιά που σε ακουμπάει.....
Ο. Ελύτης
ένα χωριό ήταν, το περιβάλλον δύσκολο από το έμψυχο.... για κάποιους άλλους είναι η ζωή τους...... όσοι έχουν μεγαλώσει σε χωριό, έχουν πάρει ένα ξεχωριστό βίωμα ζωής που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο ισοδύναμό του.... είναι η περιοχή της, σε μια τέτοια ζεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.... ένα χωριό λίγο πιό "εξευγενισμένο", με λιγότερες λάσπες, με πολύ ήλιο, με λιγότερους αγρότες, με κατοίκους που δεν ήθελαν να φύγουν, να ξενιτευτούν.... ένα χωριό με τα σχολεία του, με ισχυρές επιρροές των δασκάλων, με πλατείες και δρόμους γεμάτα παιδιά, με καφενεία, με δημόσιες συζητήσεις, με ψυχαγωγία κάθε μορφής, με γιορτές και πανηγύρια.... ένα χωριό με τη δική του, ξεχωριστή ιστορία....
σε κάποια άλλα χωριά, με περισσότερο χωριό, εκδηλώνονται κάποιοι τσακωμοί, δημιουργούνται έριδες, διαμάχες, αντιπαραθέσεις με συνηθέστερη εκείνη των συνόρων και των φραχτών των χωραφιών.... ωστόσο, φιλίες, συνεργασίες, κοινά γλέντια, καθημερινές παρέες, αλληλοσυμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές, η χωρίς προϋποθέσεις βοήθεια διαμορφώνουν κάτι το όμορφο, στοιχεία που διακρίνονται και στο δικό της χωριό.....
τα χωριά, είτε σε αυτά που ζούμε, είτε σε αυτά που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε έχουν μοναδικά οφέλη, που δύσκολα, μπορούν να γνωρίζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτό το βίωμα.... γιατί συντελούν ώστε να διαμορφώνουν σχέσεις στενές, αδελφικές φιλίες για ολόκληρη τη ζωή..... η ζεστασιά του είναι ανάγκη ζωής....
μη νομίσεις οτι δεν βρίσκεσαι και ζεις σε ένα χωριό, που το μπακάλικο είναι ανοιχτό ότι ώρα έχεις την ανάγκη, που όταν περνά κάποιος, το έχει μάθει όλο το χωριό, που βγαίνεις στο μπαλκόνι και με μια φωνή έρχεται αμέσως ο άνθρωπος.....
την Αγαπώ πολύ αυτή τη ζεστασιά που σε ακουμπάει.....
"Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδεροΚαι τι φωτιά είμαστε καμωμένοιΤο πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μαςΈνας Θεός το ξέρει."
Ο. Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου