ενα πεφταστερι στα χέρια μου....

απώλεια και το μάταιο των ευχών μεσα απο τις Περσείδες προσπαθουν να γεμισουν ένα αδυσώπητο κενό που δημιουργεί η απουσία σου....

ανοίγω τα χέρια μου, ...... που τώρα πια χωράνε μόνο εσένα...

μη μου ζητάς να σ’ αρνηθώ κρίνο μου φεγγαρόλουστο, ζωή μου....

ιλυ............

απόψε κοίτα τον ουρανό......