αποτύπωση....

ο Ενδύμων νυχτώθηκε στο δάσος και αποκοιμήθηκε, τον είδε η Σελήνη και θαμπώθηκε, έχασε το φως της, μελαγχόλησε...ο Δίας άκουσε τους λιγμούς της και τις προσευχές της και αποκοίμησε τον Ενδύμωνα για πάντα, γιατί σαν θνητός κάποια στιγμή θα έχανε την ωραιότητά του....από τότε η Σελήνη απαρηγόρητη μπορούσε μόνο να τον βλέπει σε ύπνο βαθύ, ωραίο, αλλά όχι εραστή.... γι'αυτό η Σελήνη μόνιμα αντανακλά μια λύπη ερωτική και έχει ένα θλιμμένο φως...χιλιάδες χρόνια από τότε, η Σελήνη εξακολουθεί να περιστρέφεται γύρω από τον Ενδύμωνα και η μυστηριακή ομορφιά του ουράνιου σώματος επιμένει....κάθε Πανσέληνο προσπαθούμε να αποτυπώσουμε μέσα μας τη μορφή της και την αιώνια ψυχή της....

Υλυ.....