Ιλιούσιν.... Τσέχωφ...

Αχ, αν ήξερες πόσο πονάω...

τι να κάνουμε? πρέπει να ζήσουμε!... θα ζήσουμε, θείε Βάνια! θα ζήσουμε πολλές-πολλές μέρες αράδα κι ατέλειωτα βράδια...θα υποφέρουμε υπομονετικά τις δοκιμασίες που μας στέλνει η μοίρα, θα δουλεύουμε υπομονετικά τις δοκιμασίες που μας στέλνει η μοίρα, θα δουλεύουμε για τους άλλους και τώρα και στα γερατειά μας - χωρίς ξεκούραση...κι όταν έρθει η ώρα μας, θα πεθάνουμε ήσυχα-ήσυχα, χωρίς κανένα παράπονο....κι εκεί, πέρα απ' τον τάφο μας, θα πούμε πως υποφέραμε, πως κλάψαμε, πως η ζωή μας πίκρανε, κι ο Θεός θα μας σπλαχνιστεί....και τότε κι εγώ κι εσύ, θείε μου αγαπημένε, θα δούμε τη ζωή φωτεινή, χαρούμενη, ωραία, θα χαιρόμαστε τότε και θα κοιτάζουμε πίσω τα τωρινά μας βάσανα και τις πίκρες με καλοσύνη, με χαμόγελο - και θ' αναπαυτούμε....έχω πίστη, θείε μου, πιστεύω θερμά, με πάθος!.....

Ιλυ.......