ο Οδυσσέας ηταν ένας μυθικός ηρωας που ομως και μεις κρύβουμε μέσα μας και μας παροτρύνει να μιμηθούμε τη μαχητική συμπεριφορά του... ήρωας είναι αυτός που είναι ικανός να ερθει αντιμέτωπος με το πεπρωμένο του, ακομα κι αν αυτό σημαινει οτι θα αψηφήσει τους θεούς.... κατά την Ομήρου Οδύσσεια...οι περισσότεροι μύθοι προέρχονται απο ιστορίες ιερών κειμενων ακομα και πιο αρχαιων πολιτισμών της Ανατολής και η μυθολογικη αφήγηση είναι σε όλους τους γνωστούς μύθους και αναφέρονται σε καποιο πραγματικό γεγονός που συνεβει σε πραγματικά πρόσωπα που διευρύνθηκε-τροποποιήθηκε απο ποιητές-αφηγητές προσθέτωντας δικους τους συμβολισμούς ωστε να κανουν την ιστορια πιο ελκυστική που μεσα απο τις δια στόματος αφηγησεις εξελιχθηκαν σε μύθο....ο δρομος του μυθικού ηρωα Οδυσσέα περνά απο διάφορες φασεις μεταξύ των οποίων ειναι η ομορφιά και το πάθος....οτι και να μας λένε για την ομορφιά, την αγάπη, τον έρωτα δεν μπορούμε να τα γνωριζουμε αν δεν μπορέσουμε να τα ζήσουμε....και το ωραιοτερο ζωγραφισμένο τριαντάφυλλο δεν μυρίζει τριαντάφυλλο...η αξια του καθε βιώματος εξαρταται απο τη συναισθηματική μας δέσμευση με το ίδιο το βίωμα και το πάθος ειναι αυτο που δίνει ενέργεια στην πράξη και οι μυς λειτουργούν....το πάθος ειναι η σπιθα που αναβει τη φλόγα του κορμιου μας και της καρδιάς μας με τη συμμετοχή τους σε αυτό που ονομάζουμε ζωή...... χωρίς το παθος παραμένουμε ψυχροί, ατάραχοι θεατές της ιδιας μας της ύπαρξης...χωρίς το πάθος το χειροκρότημα ή το αρνητικο του θα μας αφηνει παγερα αδιάφορους.....
τι θα ηταν η καρδιά, τι θα ήταν,
αν δεν πίστευα σ' εκείνο που πιστεύω,
αν δεν πίστευα σε κάτι αγνό,
αν δεν πίστευα στον πόθο,
αν δεν πίστευα σε κάθε πληγή,
αν δεν πίστευα σε αυτό που πονάει,
αν δεν πιστευα οτι μπορεί κανείς,
να γινει κομμάτι της ζωής...
τι θα ήταν καρδιά μου, τι θα ήταν
το σφυρί χωρις νταμάρι?
ενα κουβαρι ίνες και νεύρα,
ενας σωρός σάρκα και ξύλο,
ενα ζωγραφισμένο τριαντάφυλλο...
σ' αγαπώ πολύ......πολύ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου