ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΆ

να Αγαπάτε, να Αγαπάτε πολύ την Πρωτοχρονιά, γιατί ό,τι κάνετε αυτή την ημέρα θα το κάνετε όλο το χρόνο

Χρόνια Πολλά

Καλή Χρονιά

Υγεία, Ευτυχία, Προσμονή, Αγάπη

...η καρδιά ......

καποτε είχες μια καρδιά ζεστή.....ήσουν μια πανέμορφη και καλή νεράϊδα, που αγαπούσες την αγάπη σου..... καποτε θέλησες να βγάλεις αυτή την καρδιά και την έθαψες στον πάτο ενός ορυχείου, που συνεχώς έσκαβαν να βρουν ποιό βαθύ πάτο..... έμαθα που ήταν και πήγα...... εκεί η καρδια ήταν φυλαγμένη μέσα σε έναν κρύσταλο απο πάγο, προσπάθησα να σπάσω τον πάγο, αλλα δεν έσπαγε, ώσπου άρχισα να λέω πόσο πολύ σε αγαπώ.... και όσο περισσότερο το έλεγα, τόσο ο πάγος έλοιωνε, ώσπου η καρδιά λευτερώθηκε, την πήρα να τη βάλω στη θέση της....τότε έγινες ξανά η πανέμορφη και καλή νεράϊδα......
σ' Αγαπάω πολύ...πάρα πολύ νεράϊδα μου........ 

Καλή Χρονιά

Χρόνια Πολλά, 

όμορφα, δημιουργικά, 

με αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο....

Καλή Χρονιά

..................................................

μέρες που 'ναι.....

πας κάπου..... βρίσκεσαι...... υπάρχουν μέρες....... κάπου βρίσκεσαι κάποτε, εσύ, εγώ..... ο οποιοσδήποτε..... που δεν είναι ο ξένος, αλλά κάποιος που γνωρίζουμε..... όλοι οι τόποι, όλες οι μέρες, αυτοί που γνωρίζονται, έχουν κάτι κοινό.... όλοι θέλουν να δώσουν στον άλλον κάτι που συμβολίζει κάτι.... που μπορεί να είναι ένα "αναμνηστικό" από διακοπές, μουσεία, χιονισμένα μέρη, γιορτές.... ένα δώρο συμβολικό, καρτ ποστάλ, βραχιολάκια, κούπες, στολισμένα κοχύλια, Αϊ Βασίλιδες, πετράδια, πένες, ημερολόγια, βιβλία...... είναι λίγα από εκείνα τα δώρα που δε θα παραλείψεις ποτέ να πάρεις ακόμη κι αν είναι η τελευταία μέρα πριν φύγεις από ένα μέρος που βρισκόσουν, η τελευταία ή κάποια κοντινή εν σχέση με ένα συμβάν μέρα......και χαίρεσαι πολύ περισσότερο όταν παίρνεις κάτι για έναν άλλο, παρά για τον εαυτό σου...... μπορεί αυτό που θα πάρουμε να είναι μικρό και ασήμαντο και όχι μεγάλο και εντυπωσιακό για τα μάτια του άλλου...και δεν είναι θέμα οικονομικό, τσιγκουνιάς...... το δώρο, σαν αντικείμενο μπορεί να μην έχει αξία ή να περιμένεις να σου πει ο άλλος....αχ τι όμορφο!!!! αυτό ήθελα!!!!..... αλλά η πράξη σαν δώρο, που μέσα της μπορεί να κρίβει συναίσθημα....ενθουσιασμό.... νοσταλγία.... και το δίνεις σε κάποιον που αγαπάς για να χαρεί...... να δεί πως η σκέψη είναι σε αυτόν.....μια φωτογραφία με την οποία μεταφέρεις εικόνες και λέξεις που θα ήθελες να του πείς αν ήταν μαζί σου.... που μπορεί να πάρεις κάποιο αντικείμενο, σαν αυτό που έχεις πάρει για τον εαυτό σου, αλλά πολύ καλύτερο αυτό που πηρες για τον άλλον..... τέτοια μικρά πράγματα, δώρα, δεν είναι απλά αντικείμενα, αλλά έχουν ή δημιουργούν μεγάλες αξίες και είναι αυτά που μένουν, σαν μεταφορά λέξεων.........

αυτό θέλει να πει ο ποιητής............

Αγαπώ πολύ τον Άλλον.... γι' αυτό τον ενθουσιάζω, τον φροντίζω, τον αγαπώ.....

με την ομίχλη μου.....

η ομίχλη έχει σκεπάσει ανθρώπους, δε φαίνονται.... μπορεί να είναι κάποιος δίπλα σου και να μη τον βλέπεις...
ευτυχώς!!!!!..... η επίσκεψη στον οφθαλμίατρο δεν έδειξε κάτι το ανησυχητικό, θα ζω με την ομίχλη μου.....

αν χιόνιζε.....

δεν ήσουν εκεί... και έφυγα...

δεν διέκρινα τίποτα, ούτε με έβλεπαν μέσα στην ομίχλη, σαν ξένος.... δύο μέρες σε τέσσερις τοίχους..... με την τεχνολογία να μη πιάνει τον έξω κόσμο, πήρα το δρόμο της συνάντησης ανήμερα....
ένα χωριό ήταν, το περιβάλλον δύσκολο από το έμψυχο.... για κάποιους άλλους είναι η ζωή τους...... όσοι έχουν μεγαλώσει σε χωριό, έχουν πάρει ένα ξεχωριστό βίωμα ζωής που δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιο ισοδύναμό του.... είναι η περιοχή της, σε μια τέτοια ζεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.... ένα χωριό λίγο πιό "εξευγενισμένο", με λιγότερες λάσπες, με πολύ ήλιο, με λιγότερους αγρότες, με κατοίκους που δεν ήθελαν να φύγουν, να ξενιτευτούν.... ένα χωριό με τα σχολεία του, με ισχυρές επιρροές των δασκάλων, με πλατείες και δρόμους γεμάτα παιδιά, με καφενεία, με δημόσιες συζητήσεις, με ψυχαγωγία κάθε μορφής, με γιορτές και πανηγύρια.... ένα χωριό με τη δική του, ξεχωριστή ιστορία....
σε κάποια άλλα χωριά, με περισσότερο χωριό, εκδηλώνονται κάποιοι τσακωμοί, δημιουργούνται έριδες, διαμάχες, αντιπαραθέσεις με συνηθέστερη εκείνη των συνόρων και των φραχτών των χωραφιών.... ωστόσο, φιλίες, συνεργασίες, κοινά γλέντια, καθημερινές παρέες, αλληλοσυμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές, η χωρίς προϋποθέσεις βοήθεια διαμορφώνουν κάτι το όμορφο, στοιχεία που διακρίνονται και στο δικό της χωριό.....
τα χωριά, είτε σε αυτά που ζούμε, είτε σε αυτά που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε έχουν μοναδικά οφέλη, που δύσκολα, μπορούν να γνωρίζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτό το βίωμα.... γιατί συντελούν ώστε να διαμορφώνουν σχέσεις στενές, αδελφικές φιλίες για ολόκληρη τη ζωή..... η ζεστασιά του είναι ανάγκη ζωής....
μη νομίσεις οτι δεν βρίσκεσαι και ζεις σε ένα χωριό, που το μπακάλικο είναι ανοιχτό ότι ώρα έχεις την ανάγκη, που όταν περνά κάποιος, το έχει μάθει όλο το χωριό, που βγαίνεις στο μπαλκόνι και με μια φωνή έρχεται αμέσως ο άνθρωπος.....

την Αγαπώ πολύ αυτή τη ζεστασιά που σε ακουμπάει.....

"Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδεροΚαι τι φωτιά είμαστε καμωμένοιΤο πως περνούμε τις μέρες και τις νύχτες μαςΈνας Θεός το ξέρει."

Ο. Ελύτης

μια στερεά κατάσταση.....μπορείς να τη συγκρατείς...

ήταν στερεά, μπορούσες να την πιάσεις, ώσπου άρχισε σιγά – σιγά να παίρνει μορφή υγρή, δεν μπορούσε να κρατηθεί απ’ τη χούφτα μας…. αρχίσαμε να χάνουμε τις πτυχώσεις των αισθήσεων και του εαυτού μας….. η σκέψη μας δημιούργησε επίμονα και βασανιστικά  ερωτήματα….. δίνονταν συμβατικές απαντήσεις που δεν ικανοποιούσαν, ήταν κάτι σαν «τίποτα», που είχε μια φθίνουσα κατάπτωση, με την ψυχή μας να μένει ανικανοποίητη και αναζητά κάτι τι πέραν των «τίποτα»…..
μέλλον υπάρχει?.... θα μπορούσε να φανταστούμε ότι μια τέτοια απάντηση θα είναι εκ πρώτης όψεως μάλλον αρνητική, αλλά….. με ένα αλλά θα μπορούσαμε να….. μην φαντάζει τόσο αρνητικό το μέλλον…… κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει αν σε ένα οποιοδήποτε αύριο μπορεί να συμβεί ετούτο ή εκείνο το γεγονός, όμως παίρνοντας υπόψη κάποιες εμπειρίες που έχουμε ζήσει, μπορούμε να προκατασκευάσουμε στοιχεία βάσης ή οικοδομήματος που είναι στοιχεία της ζωής μας, όπως ρέουν μέσα στην καθημερινότητά μας και συνεπώς μελλοντικές καταστάσεις μπορούν να στηρίζονται σε κάποιες σημερινές ή παρελθούσες αποφάσεις μας, έτσι το ερώτημα «μέλλον υπάρχει?», επιδέχεται απαντήσεις οι οποίες δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απόλυτες…..
βιώνουμε και γευόμαστε ένα παρόν που κάθε του στιγμή προσδιορίζεται από ένα παρελθόν και ένα εγκεφαλικό μέλλον….. ένα παρόν που σιγά-σιγά αλλάζει τη φυσική του κατάσταση γιατί δεν κάνουμε κάτι που θα μπορούσε να την αλλάξει…… οι μέρες αυτές είναι κρύες…. θα μπορούσαν να στερεοποιήσουν υγρές καταστάσεις ώστε να μη φεύγουν από τη χούφτα μας…..

την Αγαπώ......την κατάσταση.......

ΑΓΑΠΗ.......μια χριστουγεννιάτικη ευχή......

κάθε στιγμή περιμένουμε ότι θα ‘ρθει κάποια στιγμή που θα μπορέσουμε να αισθανθούμε καλύτερα, θα μπορέσουμε να δούμε κάποιες προσδοκίες μας να πραγματοποιούνται….. Χριστούγεννα, τα περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο…. Όπως και οι άλλες στιγμές στη ζωή μας, θα έρθουν και θα περάσουν…. και μερικά πράγματα δεν θα τα χαρούμε όπως τα θέλαμε, και θα μας μείνει μια όχι γλυκιά γεύση…..
προφητεία?..... δεν ξέρω μπορεί, ύστερα από το πότε μπορεί μια χριστουγεννιάτική ευχή να πραγματοποιηθεί, ήλθε η ευχή προς «όλους» για σωστές επιλογές στη ζωή και διεξόδους…. είναι μια χριστουγεννιάτικη ευχή......
πολλές φορές μπορεί να έχουμε αναρωτηθεί, τι είναι τα χριστούγεννα, τι θέλουμε από αυτά…. άλλοι τα βλέπουν ως χρήμα, άλλοι ως εξαγνισμό, άλλοι ως οικογενειακή μάζωξη, άλλοι ως φτιάξιμο φαγητών, γλυκών, φάγωμα αυτών, άλλοι ως διάχυση της αγάπης, άλλοι ως ανταλλαγή δώρων, άλλοι ως δημιουργία ζωής, άλλοι ως προσφορά,……
η σχέση με το γεγονός της γέννησης δεν φαίνεται να μας αγγίζει, ούτε ως προέκταση αυτής…. μπορεί ακόμα την ημερα αυτή να μην πάμε ούτε στην εκκλησία, ρίχνοντας έναν ύπνο μιας και είμαστε κουρασμένοι από κάποιες δραστηριότητές μας….. μια αργία ακόμα….
κάποιοι πήγαμε….. προσκυνήσαμε, προβληματιστήκαμε, εξαγνιθήκαμε, κοινωνήσαμε, φωτιστήκαμε, ευχηθήκαμε ύστερα από κάποιες μέρες συλλογισμού…… αφού αναζητήσαμε, προβληματιστήκαμε, χωρίς διαλόγους, δίχως ανταλλαγές απόψεων, δίχως ανάλυση ιδεών για το συνέβη τότε…. ή το τι συνέβη στη ζωή μας….
ένα πράγμα που εμφανίζεται έντονα τις μέρες αυτές είναι η αγάπη και όταν απουσιάζει ή χάνεται, τότε δεν μπορούμε να νοιώσουμε τη χριστουγεννιάτική χαρά…. όταν μπορούμε και αγαπάμε πραγματικά, τοτε αισθανόμαστε ότι μπορέσαμε και φτιάξαμε κάτι στη ζωή…
ίσως «πήραμε τη ζωή μας λάθος» και δεν το συνειδητοποιήσαμε ,…..ή όταν το συνειδητοποιήσαμε σθεναρά μπορέσαμε να αρθρώσουμε το λόγο…..
η αγάπη είναι εύκολη και δύσκολη….. εύκολη γιατί ο καθένας μπορεί να τη δώσει…. δύσκολη γιατί δεν μπορούμε να την κρατήσουμε, φοβόμαστε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημαίνει ζωή……
η καρδιά χτυπά ποιο γρηγορα, οι πέτρες γίνονται σκόνη,..... την παίρνει η αναπνοή και τη σηκώνει.....

έτσι ….. εύχομαι ……με όλη την αγάπη μου……. «ότι το καλύτερο…»……

ένας ταπεινός βοσκός……. που αγαπά το ποιμνίο....

επιλογές... για διέξοδο...

στη ζωή έχουν γίνει επιλογές, όχι για να πάμε προς τα πίσω, αλλά μπροστά.... μπορει να μην έχουν διέξοδο, ψάχνουμε....και ξανά αδιέξοδα, που γίνονται ανυπέρβλητα.... πίσω δεν γίνεται......ένα πράγμα θα μπορούσε να γίνει..... να μη φαινόμαστε στα μάτια της ψυχής...
στη ζωή μπορεί να κάνουμε λάθη και κάποια στιγμή να τα δούμε και προσπαθούμε μερικές φορές, απλώς να τα σκεπάζουμε..... άλλοι τα καίνε και διασκορπούν τη στάχτη..... αυτή δεν μπορεί να ξαναμαζευτεί από ανθρώπινο χέρι.....

οι επιλογές που έγιναν, έγιναν δίχως ερωτηματικά....

χριστουγεννιάτικες

αυτες τις μέρες .... πάντα επίκαιρο....

Χρόνια Πολλά....

Χρόνια Πολλά..... να τα πούμε?......


Καλήν εσπέραν άρχόντισσα κι αν είναι ορισμός σου
Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σου.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει,
οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το "Δόξα εν Υψίστοις"
και τούτο Άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.

Εκ της Περσίας έρχονται τρεις Μάγοι με τα δώρα
Άστρο λαμπρό τους οδηγεί. Χωρίς να λείψει ώρα,

φθάσαντες εις Ιερουσαλήμ, με πόθον ερωτώσι,
πού εγεννήθη ο Χριστός, να παν να Τον ευρώσι.

Διά Χριστόν ως ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης,
αμέσως εταράχθηκε κι έγινε θηριώδης,

ότι πολλά φοβήθηκε διά την βασιλείαν,
μη του την πάρη ο Χριστός και χάση την αξίαν.

Κράζει τους Μάγους κι ερωτά: -Πού ο Χριστός γεννάται;
-Εν Βηθλεέμ ηξεύρωμεν, ως η Γραφή διηγάται.

Τους είπε να υπάγωσι και όπου Τον ευρώσι,
Να Τονε προσκυνύσωσιν, κι ευθύς να του το ειπώσι,

οπώς υπάγη και αυτός για να Τον προσκυνήση,
με δόλον ο μισόθεος για να τον αφανίση.

Βγαίνουν οι Μάγοι τρέχοντες και τον Αστέρα βλέπουν,
φως θεϊκό κατέβαινε και με χαρά προστρέχουν.

Στην Βηθλεέμ εφθάσανε, βρίσκουν την Θεοτόκον
Κρατούσε εις τας αγκάλας της τον Aγιόν της Τόκον.

Γονατιστοί Τον προσκυνούν και δώρα Του χαρίζουν:
σμύρναν, χρυσόν και λίβανον, Θεόν τον ευφημίζουν.

Την σμύρναν μεν ως άνθρωπον, χρυσόν ως βασιλέα,
τον λίβανον δε ως Θεόν σ’ όλη την ατμοσφαίραν.

Αφού Τον επροσκύνησαν, ευθύς πάλι μισεύουν
και τον Ηρώδη μελετούν να πάνε να τον εύρουν

Πλην άγγελος εξ ουρανού βγαίνει, τους εμποδίζει,
άλλην οδόν να πορευτούν, αυτός τους διορίζει.

Και πάλιν άλλος άγγελος τον Ιωσήφ προστάζει
εις Αίγυπτον να πορευθή κι εκεί να ησυχάση,

να πάρη και την Μαριάμ ομού με τον Υιόν της,
ότι ο Ηρώδης εζητεί τον Τόκον τον δικόν της.

Μη βλέπων δε ο βασιλεύς τους Μάγους να γυρίζουν,
στην Βηθλεέμ επρόσταξεν παιδια να μην αφήσουν.

Όσα παιδία εύρισκον δύο χρονών και κάτω
όλα να τα περάσωσι ευθύς απ’ τα σπαθιά των.

Χιλιάδες δεκατέσσαρες σφάζουν σε μιαν ημέραν,
θρήνον, κλαυθμόν και οδυρμόν είχε κάθε μητέρα.

Κι εξεπληρώθη το ρηθέν προφήτου Ησαΐου
μετά των άλλων προφητών και του Ιερεμίου:

«Φωνή ηκούσθη εκ Ραμά, Ραχήλ τα τέκνα κλαίει,
παραμυθία ουκ ήθελε, ότι αυτά ουκ έχει».

Ιδού ότι σας είπαμεν όλην την υμνωδίαν
του Ιησού μας του Χριστού Γέννησιν την Αγίαν

Και σας καληνυχτίζουμε, πέσετε, κοιμηθείτε,
ολίγον ύπνον πάρετε κι ευθύς να σηκωθήτε

Στην Εκκλησίαν τρέξατε με θείαν προθυμίαν
και με πολλήν ευλάβειαν στην Θείαν Λειτουργίαν.

Κι ευθύς άμα γυρίσετε εις το αρχοντικό σας,
ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητό σας

και τον σταυρό σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε,
δώστε και κανενός φτωχού όστις να υστερήται,

Δώστε κι εμάς τον κόπο μας, ό,τι είναι ορισμός σας,
και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι βοηθός σας.

Χρόνους πολλούς να χαίρεστε, πάντα ευτυχισμένοι,
σωματικά και ψυχικά να είστε πλουτισμένοι

Εις έτη πολλά!

οι "μη μου άπτου"

όταν οι "μη μου άπτου" σκέψεις μπερδεύονται ανάμεσα στα κουτιά.....

όλοι τη θέλουν....

 σε χάνω μέσα σε τρελές σκέψεις.....
δεν είναι πολύ όμορφες?......
Σ' αγαπώ...... μιά λέξη που όλοι θέλουν κατά βάθος να την πουν και όλοι θέλουν να την ακούσουν......

οι φαντασίες του Αλέξανδρου.....

 Άσπρο σινδόνι... να μας ασπρίση όλους στο μάτι του Θεού... ν’ ασπρίσουν τα σωθικά μας... να μην έχουμε κακή καρδιά μέσα μας.....
Eφαντάζετο αμυδρώς μίαν εικόνα, μίαν οπτασίαν, έν ξυπνητόν όνειρον....

Α. Παπαδιαμάντης

I.L.Y..............................................................

Επαθε έμφραγμα μόλις αντίκρισε την «Αφροδίτη» του Μποτιτσέλι

έπαθε έμφραγμα μόλις αντίκρισε την «Αφροδίτη» του Μποτιτσέλι...
.... κατέρρευσε την ώρα που κοιτούσε τον αριστουργηματικό πίνακα «Η Γέννηση της Αφροδίτης» (1485) του Σάντρο Μποτιτσέλι στην Πινακοθήκη Ουφίτσι στη Φλωρεντία....
... ψυχοσωματική αντίδραση που παρουσιάζουν άτομα τα οποία συγκλονίζονται όταν αντικρίζουν μεγάλα έργα τέχνης....

τι θα πάθω όταν δω την δική μου Αφροδίτη, δεν το έχω ποτέ συνειδητοποιήσει.....

πιστεύω σε σ' ένα.....

τί συνέβει εκείνη τη νύχτα?.....

ένα καταγεγραμμένο γεγονός πριν από 2018 χρόνια....

γιατί ο ανθρώπινος νούς πιστεύει?.....

γιατί θεωρεί οτι αυτό είναι το σωστό και όχι το άλλο?.... το οποιοδήποτε άλλο που για κάποιον άλλο είναι το πιστεύω του?....

γιατί πιστεύει ο νούς σε ιδέες?.....

γιατί πιστεύουμε σε κάτι που δεν βλέπουμε?....

γιατί πιστεύω σε κάτι που δεν "έχω"?....

τι σημαίνει οτι πιστεύω?.......

κάποιες στιγμές εμφανίζεσαι...

με έναν μαγικό τρόπο κάθε φορά, που τα έβρισκα σκούρα?... ίσως, θα μπορούσα να πω.....είτε χτυπούσε ένα τηλέφωνο, είτε άνοιγε η πόρτα, είτε έπεφτες τυχαία πάνω μου, είτε φώναζες κάτι.... που είχε σχέση με το "μοναχικό" βίο.....πάντως εμφανιζόσουν και λίγα λεπτά κοντά σου μου έφταναν για να διαλυθούν κάποια σύννεφα του κεφαλιού...... καλύτερα να πω ότι δεν διαλυόντουσαν σύννεφα, αντιθέτως, γινόντουσαν υποθαλάσσιοι σεισμοί....

γιατί ήσουν εκεί?....

Passerei mesi interi vicino al tuo collo, annusando il tuo profumo!

χρώματα, αρώματα, κοπλιμέντα..... φράσεις που θα ακούσεις σε μιά Ρώμη, που ερωτεύεσαι κάθε στιγμή που περνά, φλερτάρουν έτσι όπως δε σ’ έχουν ξαναφλερτάρει και 'δω πεθαίνεις να δεις τον Ήλιο που βρίσκεται για όλους τους άλλους.... 

σε λίγες μέρες γιορτάζουμε, υμνούμε τη "γέννηση" του Χριστού.......

παροιμίες...

«Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα»....

όταν εμφανίζονται κρίσεις, πρέπει να αντιμετωπίζονται και να ξεπερνιούνται....
δεν ξέρω αν τώρα θα μπορούσα να είμαι αποτελεσματικός...
χρειάζεται σχέδιο, που στο τέλος μπορεί να βγει μπαρούφα....
χρειάζεται όμως?..... απορία....!!!!
γιατί όπως να το πάρεις υπάρχει και μια απάντηση, όπως...
"όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες".... τώρα ποια είναι τα πίτουρα και ποιες οι κότες...!!!!!!......

ως απόρροια στιγμών....

συνεχίζοντας με τον ενστερνισμό ως απόρροια στιγμών...
διαβάζει, τις τρώει στο πί ξαι φι τις σελίδες....πότε όμως?.....όταν της λείπει ο "μοναχισμός"....όταν τις λείπει η απόλαυση που ικανοποιεί τον εσωτερικό της κόσμο.... το πόσο διαβάζει και το τι διαβάζει εξαρτάται από την ψυχική διάθεση της έλλειψης.... μπορεί και να μην αισθάνεται καλά, να είχε κάποιο άγχος και το ξεπερνά διαβάζοντας ή απλώς την ταξιδεύει μέσα σε αυτό που της λείπει ..... τότε διαβάζει..... διαβάζει πράγματα που για καιρό μένουν στο ράφι, καταβροχθίζοντας πολλές σελίδες, όχι πάντα της ανώτερης ποιότητας....
άλλοτε εμφανίζεται σαν παιδί με κάποια μορφή ίσως κατάθλιψης, δεν κάνει τίποτα, τίποτα έξω από το απόλυτο προγραμματισμένο, ασκώντας με αυτό τον τρόπο μια βία στον εαυτό της..... τότε δεν διαβάζει.....
οι στιγμές αυτές είναι ελάχιστες, μπροστά στις υπόλοιπες... είναι αυτές που χαμογελά, που σαρώνει όλα τα πράγματα σαν οδοστρωτήρας, που όλοι αναρωτιούνται "μα πώς τα προλαβαίνει" κι άλλα τέτοια χαρούμενα..... μερικές φορές είναι σαν ένα καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόϊ.....
ζεί σε έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας, ανάμεσα στην ικανοποίηση της ψυχής της και στις προσωπικές υποχρεωτικές δουλειές.... δε γράφει για να μετριάσει αγχώδη περισυλλογές..... θάθελε να μιλήσει, αλλά δεν της το επιτρέπει η σκέψη..... προτιμούσε να μιλήσει από το να διαβάσει..... έτσι ώστε να ηρεμήσει..... γράφει μια άλλη ιστορία, ή μάλλον συνεχίζει να γράφει κάποια, που για λίγο την είχε βάλει σε κάποια άκρη.... τώρα αυτή η μικρή ανάπαυλα που την απασχόλησε φαντάζει μακρινή ανάμνηση..... ή μερικές φορές θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ποτέ δεν έγινε......

κάποιες στιγμές ξεχάστηκε και κοίταξε αλλού......

Σ' Αγαπώ.........................

τουλάχιστον γνωρίζω....

άλλη μια φορά το ενστερνίστηκε....δεν θα είναι δίπλα μου ποτέ, ακόμα και αν αυτό συνέβαινε,.... είναι σαν τους μοναχούς, δοσμένη για αυτό που πραγματικά ικανοποιεί τη ζωή της, τον εσωτερικό της κόσμο......τουλάχιστον γνωρίζω το γιατί.......και θα την υπηρετώ γιατί την αγαπώ......

βραδυνά σκεπτικά στριπτίζ....

διαβαζοντας βραδυ, μετά τα Μεσάνυχτα.....διλήμματα που πρέπει να ξεπεραστούν.... να διαβάσω?.... να συνεχίσω την αποτύπωση..... να βλέπω-φαντάζομαι όνειρα με τα μάτια 'νοιχτά...
έρχεται στιγμή να αποφασίσεις να βάλεις φωτιά...όχι μεγάλη, να μια φωτίτσα για συντροφιά....
μερικά γραψίματα είναι λίγο ακονισμένα, μερικές φορές όσο πιο κοντά φαίνεται οτι είναι η σκέψη, τόσο πιό μεγάλη η δυσκολία να βουτήξεις μέσα σου και να ξεγυμνωθείς..... εξ άλλου τίποτα δεν έχει μείνει μέσα που να μην το γνωρίζει.................

την Αγαπώ.......................

σε χαρακτηρίζει......

μου πρόσφερες μια όμορφη παρέα να περάσω μαζί τη μέρα........
σου προσφερω κάτι που σε χαρακτηρίζει......
να έχεις πάντα Όμορφες μέρες.......

I.L.Y......................................................................
Καλημέρα.................Λουλουδένια.........................
θα 'θελα μια μέρα να ξυπνήσω και να μην είναι όνειρο......

όταν σταματά ο περισπασμός της γλώσσας.....

όταν σταματά ο περισπασμός της γλώσσας, η καρδιά ακούει......

..... η καρδιά ακούει όταν αγαπάει.....................

περί ελπίδας....

από το ΠΕΡΙ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΤΑΦΩΝ του SABATO ERNESTO

σαν .... όταν ο ένας φεύγει για τον πόλεμο......

οι σκέψεις δεν είναι μακροσκελείς, είναι μικρές, σύντομες.....αλλά μέχρι να τελειώσυν έχω πιεί όλο τον καφέ, που ξέρεις πως μ' αρέσει να τον ρουφώ με μικρές γουλιές και να διαρκούν πολύ..... έτσι περνάω το καιρό μακριά σου....και με ανησυχίες που δεν μ' αφήνουν.... μέρα νύχτα, σαν δυο κορμιά που ενώνονται για έρωτα όταν ο ένας φεύγει για τον πόλεμο......

Σ' Αγαπώ....πολύ...........

η Ευτυχία όταν τρέχεις.....

Θ. Βέγγος

μισογεμάτο ή μισοάδειο?....

το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο?
πως θέλει το μάτι να το βλέπει?......
πως η αισιοδοξία αντιστέκεται στην απαισιοδοξία?
το πρόβλημα είναι το ίδιο..... ο αισιόδοξος αισθάνεται καλύτερα από τον απαισιόδοξο....
πως η στέρηση αισθάνεται καλύτερα?
τα όνειρα εείναι το αλατοπίπερο.....
έτσι συνεχίζει να ζεί, να αγωνίζεται, να δημιουργεί, να μην κρύβεται πίσω απ' τα προβλήματα, "απολαμβάνει" ανεπαίσθητα πράγματα, σε άλλες περιπτώσεις θα πέρναγαν απαρατήρητα...
μερικές φορές κλατάρει και η απαισιοδοξία τον κυριεύει, αποποιείται καταστάσεις, ευθύνες..... ο εσωτερικός του μαύρος κόσμος τον κυριεύει, γίνεται ευάλωτος, αλλαζονικός, εγωιστικός....αδιαφορεί για το όποιο καλό....
ο καθένας μας μπορεί να φτάσει σε τέτοιες καταστάσεις μετά από έντονες αναταράξεις του ψυχικού μας κόσμου, συνέπεια απώλειας, πίεσης, αποτυχίας, αρρώστιας.....
έχω κάτι μέσα μου, δεν το κρατώ για μένα, το δίνω στον άλλον.....είναι αυτό ένας τύπος που χαρακτηρίζει τη σκέψη.....είναι μια αισιοδοξία για ζωή......μια ζωή με το άλλο μισό....

Σ'Αγαπάω.................................................

το τελευταίο ..... της μέρας......

νύχτες γιορτινές, στο καναπέ, δίπλα στο τζάκι, λίγο πριν τις Άγιες μέρες, με μια μαγεία να μας κυριεύει από τη φαντασία που βγαίνει με το διάβασμα ενός βιβλίου..... η φαντασία τρέχει αβίαστα σε κάθε γραμμή του, αισθανόμενοι πολλές φορές πρωτόγνωρες εμπειρίες και συναισθήματα....
πολλές οι ιστορίες του είναι διδακτικές, άλλες δίνουν δύναμη, ώστε ο αναγνώστης να εμψυχώνεται, για να συνεχίσει να δημιουργεί..... και οι γραμμές, οι χαραγμένες στο ....δίκτυο του ουρανού προσφέρουν, ζεσταίνουν, εμψυχώνουν, συντροφεύουν...... οι συντροφιές αυτές γίνανε από φίλους, συντρόφους, πατεράδες, παππούδες.......

για μιά καληνύχτα.......
Σ' Αγαπώ...........ψιθυριστά........

το τελευταίο της μέρας ταγκό.....

σαν βαθύ και ορμητικό ποτάμι....

σκέψεις, ....... κάπου βρίσκομαι, ....... χάνομαι, ..... μέσα σε σκέψεις γεμάτες τρέλα.... τι νάναι αυτό?.... μήπως αγάπη?......που είναι σαν βαθύ και ορμητικό ποτάμι?.....

Κόκκινα χείλη φίλησα

Βάψανε τα δικά μου

Γι’ αγάπη εγώ σου μίλησα

Και για καημό η καρδιά μου

Πλατύ ποτάμι η αγάπη μας

Πλατιές της γης οι στράτες

Είναι στρωμένες με καημούς

Μα και χαρά γεμάτες

Πως ήρθες κι ανταμώσαμε

Κι έγινες τ’ όνειρό μου

Και πως τα χέρια δώσαμε

Βαθύ παράπονο μου

έχει σταθεί για μένα..... ίσως φίλησα τα κόκκινα εκείνα χείλη της... και.... κινήθηκε ανάλαφρα, όπωε ο άνεμος.......... η ζωή δε μένει ποτέ απλήρωτη.... η συνάντηση με το πεπρωμένο δεν μπορεί να αποφευχθεί....

ILY............

Ίσως να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία.
Ίσως επειδή δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού.

Γουίλιαμ Φώκνερ

Επειδή .... συμβαίνει....

Επειδή σ’ αγαπώ...
ανατέλλεις τις νύχτες μου
Επειδή σ’ αγαπώ...
κομματιάζεις τις μνήμες μου

Επειδή σ’ αγαπώ...
ομορφαίνεις τη θλίψη μου
Επειδή σ’ αγαπώ...
ανεβαίνεις στα ύψη μου

Επειδή σ’ αγαπώ...
η ζωή συνεχίζεται
Μεσ’ στα μάτια μου κοίτα...
ο αιώνας φωτίζεται

Επειδή σ’ αγαπώ...
συγκλονίζεις τις λέξεις μου
Επειδή σ’ αγαπώ...
καθορίζεις τις σκέψεις μου

Επειδή σ’ αγαπώ...
αστραπές με κυκλώσανε
Επειδή σ’ αγαπώ...
οι φωνές δεν παγώσανε

Επειδή σ’ αγαπώ...

η ζωή συνεχίζεται...

Μεσ’ στα μάτια μου κοίτα...

I.L.Y.

...λείπεις..... λείπει...

λείπεις εσύ, λείπει η ζωή μου

................................

..... τ’ όνομά σου συλλαβίζω....

https://www.youtube.com/watch?v=GX8EphHxJTw

....αιλαβγιου Τζασμιν..........βερι μαστ......................

εξήγηση καμιά......

η καρδιά αναστατώθηκε...... εξήγηση καμιά........................

λυπημένες μελωδίες είναι αθάνατες..... εξήγηση... καμιά...................

..τόσο κοντα....

ήρθαμε στη γή για να κάνουμε κάτι....αυτοί που το σκέφτηκαν είχαν κάποιες ιδέες, εμείς που ήρθαμε από αυτούς έχουμε τις δικές μας.....περάσαμε αρκετό χρόνο μαζί τους, που το "αρκετό" δεν είναι για υπολογισμό, μακάρι να ήταν ακόμα μαζί μας, αλλά αυτόν τον χρόνο που είμασταν μαζί.....μας είχαν βάλει σε ένα κέντρο, που μας παραχάϊδευαν, μας έκριναν αυστηρά, μας έβαζαν στο υπερυψωμένο καρεκλάκι στο μέσο της κουζίνας, όταν ήταν να βρεθούμε εν μέσω οικογενειακών συγγενικών συναθροίσεων μας λέγαν να προσέχουμε, οτι ο κόσμος είναι κακός και θα πρέπει να φυλαγόμαστε.... και πολλά άλλα παρόμοια, που μας έκαναν κάτι στον κόσμο......αυτό το κάτι ήταν πιεστικό, ήταν ένας αφ' υψηλού και εκ του μακρόθεν έλεγχος, που δεν σε άφηνε να έχεις ελεύθερη σκέψη....

κάπως έτσι ήταν τα πράγματα τότε, κάποιοι τράβηξαν έναν δρόμο σαν το δικό μου, κάποιοι όμως μπόρεσαν να ξεφύγουν και έκαναν από αρκετά νωρίς αυτό που ήθελαν, δίχως να σκέφτονται το "τι θα πεί ο κόσμος"..... μπορεί να πέρασαν σκληρά χρόνια, μπορεί να πραγματοποίησαν τις ημερήσιες προσδοκίες.....στο τέλος μείναν μόνοι, είτε έφυγαν νωρίς.......

μπορεί να νοιώθαμε την πίεση μπορεί να γεμίζαμε το εσωτερικό μας ασκί, για να μη βγούν προς τα έξω......μας έκαναν όμως να μάθουμε να εκτιμούμε, να εξωτερικεύουμε τα εσωτερικά μας, να μη φοβόμαστε τον εαυτό μας, να μη φοβόμαστε οτι απειλούμαστε, να έχουμε σιγουριά, να εμψυχώνουμε άλλους, να τους ευχόμαστε τα καλύτερα, να τους βοηθούμε να τα αποκτήσουν, να μπορούμε να διακρίνουμε τα δυνατά σημεία του πλησίον μας και να βοηθούμε να τα αναδείξει, να ποθούμε ο άνθρωπός μας να ευτυχεί, να είμαστε συνοδοιπόροι του, να μη είμαστε κάποιο τοιχος μπροστά του.....

τέτοιοι άνθρωποι προτείνουν να σου κάνουν παρέα στο διαγνωστικό, σε εμψυχώνουν να δείξεις τις ευαισθησίες σου, τα καμώματά τους μπορεί κάποιες φορές να εμφανίζονται ως κάποιου μικρού παιδιού, δεν τα θεωρούν παιδικά, τα άπλετα συναισθήματα που εξετερικεύουν δεν τα θεωρούν μειονέκτημα, δεν κρύβουν την συγκίνησή τους, δεν βάζουν κανόνες επικοινωνίας..... είναι ευθείς, δεν έχουν υπονοούμενα, δεν διοχετεύουν μυστικά μυστήρια, δεν έχουν κλειστές πόρτες, δεν έχουν απαγορευμένα θέματα, είναι καλοί ακροατές, δεν κάνουν παρατήρηση για το ντύσιμο, δεν είναι άτομα που θέλουν να δείχνουν, μας στηρίζουν, μας αγαπάνε, είναι οι Έρωτες που ανυψώνουν.....

μα είναι δυνατόν να έχουν τέτοιο χαρακτήρα?....όλος ο κόσμος είναι αλλιώς....μήπως δεν είναι καλά στη σκέψη τους?.... κκι έτσι άρχισε να εμφανίζεται μια διακινδύνευση των "άλλων", των μέχρι χθές "μισού" και σήμερα του απόμακρου απέναντι... διακινδύνευση των σταθερών σκέψεων...... και έγινε ..... το απέναντι, απόμακρο.... κάθομαι σε μια καρέκλα απέναντι από μια άλλη, που τη βλέπω να βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά....

αγαπώ το μισό μου......χωρίς όρια......

περί έρωτος...

"ο έρωτας κρατάει ένα χρόνο...."

https://beauntifulangel.blogspot.com/2017/01/blog-post_14.html

δεν γνωρίζω πόσο κρατάει, αλλά το σήμερα απέχει πολλές μέρες από τη αρχή της δημιουργίας, ήρθε σαν αστραπή..... ο ένας χρόνος έχει παρέλθει, ούτε που κατάλαβα πως έχει φωλιάσει μέσα μου .... υπάρχει μια μικρή διαφορά, για άλλους σημαντική και ο χρόνος είναι υπαρκτός, για άλλους ενδέχεται να μην καταγράφεται....
δεν τον επιζητώ για τις ιδιότητές του, αλλά λένε πως σε κρατάει όρθιο, σε κάνει να νοιώθεις νέος, σε κάνει να νοιώθεις τη ζωή με άλλη αίσθηση.... έχει και καταστάσεις αβεβαιότητας, φόβου, απώλειας, τρικυμίας, εκρήξεων.... είναι φωτιά που σε καίει, αλλά και σε ζεσταίνει.....τον αισθάνομαι, τον βλέπω στα όνειρα......στο χώρο αυτό που ζεί θέλει κάποιο νερό.....δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να ζήσει, γιατί βρισκόμαστε σε περίοδο "ισχνών αγελάδων"....

http://www.aloizou.com.cy/photos/SignOfHope.jpg



έρωτας...... υπάρχει?....τελείωσε?.....έμεινε ανεκπλήρωτος?......πάντως, έχει αλλάξει τα συναισθήματα, την ψυχή, τη σκέψη, κάνοντάσε να βλέπεις και να γεύεσαι διαφορετικά τα πράγματα.....σε κάνει να πονάς και δεν θέλεις να τον αφήσεις.....σου δίνει ηδονή και απέραντη απεραντοσύνη..... σε κάνει να νοιώθεις καταστάσεις του ύψους ή του βάθους, δίχως μετριότητες..... σε ανεβάζει στα ουράνια, σε ρίχνει απ' τα ουράνια......
δεν θέλει ένα μικρό κομμάτι από 'σένα, επιζητεί όλο σου το σύμπαν, το είναι σου......
υπάρχουν κάποια πράγματα επικίνδυνα, που σε σκοτώνουν.....υπάρχουν και κάποια πράγματα που το επικίνδυνο το μετριάζουν, το κάνουν πιό γλύκό.....η κόμπρα είναι επικίνδυνο φίδι.... υπάρχουν άνθρωποι που το σαγηνεύουν..... η γραφή, πεζή, ποιητική.... η τέχνη, το τραγούδι.....είναι στοιχεία σαγήνευσης των εκρήξεων του έρωτα.....

είσαι μια ΟΜΟΡΦΙΆ......ο έρωτας σου μίλησε έτσι.... σου μίλησε με αποφασιστηκότητα, καλοσύνη, ψυχή, ευαισθησία, συναίσθημα, δίνοντας νόημα ζωής....

ο έρωτας παραμένει δίνοντας δύναμη για ζωή... ο έρωτας παραμένει δεμένος με αγάπη....για να μπορεί να υπάρχει......

τι είναι ο έρωτας μη με ρωτάς....

Σ' Αγαπώ....πολύ...πολύ..............

λέγαν ευχές.......

σήμερα λέγαν ευχές........σε μιαν Αγάπη.!!!...

χειμαρρεύουσες σκέψεις...

η γραφή αρκετές φορές δεν έχει  συνοχή, είναι σκέψεις που γράφονται για μη τις ξεχάσω, αφορούν εσένα, εμένα.... μερικές φορές τις ξανά κοιτάζω κάνω κάποιες διορθώσεις...που περισσότερο μπορεί να έχουν σχέση με διατύπωση ή ορθογραφία......
πολλές φορές όταν είσαι μπροστά μου αποστρέφω το βλέμμα μου....με πιάνει κάτι σαν φόβος.....το βλέμμα φοβάται να σε αντικρούσει, κοιτάζοντας αλλού, αλλά μέσα του προσπαθεί να βρει εικόνες σου παλαιότερες...και αυτές κρατά....μέσα στον έρωτά μου εκτός από σένα υπάρχει και ο έρωτας των εικόνων σου......γιατί φοβάμαι να αγγίξω.....
να σε συναντήσω φοβάμαι.....να σε αγγίξω δεν μου επιτρέπεται και αν γινόταν θα διαλυόμουνα, φαντάζομαι....προσπαθώ να φανταστώ τι γεύση έχει το φιλί σου...να αρχίσω να μυρίζω το λαιμό σου και σιγά σιγά να κατεβαίνω προς τα κάτω μέχρι τις τελευταίες άκρες των δακτύλων σου..... εικόνες ανεπανάληπτης φαντασίας.....

I LOVE YOU.......very....very......

οι G20 δεν μπόρεσαν...

Χωρίς τανγκό οι G20 που συνεδρίασαν στην Αργεντινή...

https://www.ethnos.gr/apopseis/8127_horis-tangko-oi-g20

καλά...πως κάνουν έτσι?....αφού δεν μπορούμε ούτε 'μεις οι δυο, απ' τους 20 θα περιμέναμε?....

σαν όνειρο χθες....

η σύγχρονη Μόνα Λίζα.....

μιλάω και γράφω για το χαμόγελό σου, για το μειδίαμα των χειλιών σου, για το φωτεινό σου πρόσωπο.....όλα δείχνουν κάτι που ο νεότερος πολυμήχανος Λεονάρντο Ντα Βίντσι αποτύπωσε στη Μόνα Λίζα (ύστερα απο 3000 χρόνια).....το μυστηριώδες χαμόγελο της Τζοκόντα είναι ένα σύμβολο της επιστήμης.....το μειδίαμα της Μόνα Λίζα στο βάθος των ματιών μου, είναι ένα μοναδικό χαμόγελο που ερμηνεύεται ως μια βαθιά κατανόηση της προσωπικής σου φύσης..... γνωρίζοντας μερικές από τις προσωπικές σου εξωτερικές εκφράσεις, απο τα λίγα συναισθήματα που μπόρεσα να συγκεντρώσω.....έδειξαν ότι πάντα υπάρχει ένα πέπλο, σαν μυστήριο, που δεν αφήνει να γνωρίσω σε βάθος τα συναισθήματά σου.....

η Τζοκόντα, ένα έργο της επιστήμης με το αινιγματικό χαμόγελο.....εσύ, μια πραγματικότητα....., που η μαγεία της Τζοκόντα και η δική σου πραγματικότητα, συγκλίνουν μαζί, σε μια πραγματικότητα.... ότι το χαμόγελο της επιστήμης και το μειδίαμα της πραγματικότητά σου είναι μοναδικά.....και δείχνουν τον "Άνθρωπο"...... όσοι βλέπουν αυτά τα χαμόγελα νιώθουν μία συναισθηματική εμπλοκή μαζί τους.....

διάλεξα μια Μόνα Λίζα φωτεινή, όπως το πρόσωπό σου.....

Σ' Αγαπώ πολύ ...... 

..... δεν τέλειωσαν όσα άρχισαν ......

θέλω να με νοιώσεις...... χωρίς λόγια..... 

υπάρχει ένα βασίλειο....

να μπορούσαμε να αγαπήσουμε αυτό που θα θέλαμε.....να μπορούσαμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε, και δεν εννοώ πλούσια ή πτωχά....να μπορούσαμε να έχουμε απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα στοχασμού και προβληματισμού....να μπορούσαμε να αγαπήσουμε το συναίσθημά μας και να το κατακτήσουμε....να μπορούσαμε να νιώθουμε ότι αυτή η αισθητική ολοκλήρωση της αγάπης μας μεταμορφώνει σε "κάτι τι" που γεύεται έστω για λίγο την αυτοπραγμάτωση και την ολοκλήρωση.....

αγαπάμε πραγματικά?...μας λείπει αγάπη?....έχουμε συνειδητοποιήσει την φοβερή αξία της αγάπης για τη ζωή?....όταν δεν αισθανόμαστε την αγάπη, όταν νοιώθουμε το έλλειμμά της....τότε τη είναι αυτό που μας διακατέχει?
μια ζωή προσπαθούμε να δημιουργούμε, αφήνοντας χνάρια που δεν θα σβήνουν, δημιουργώντας ποτάμια νερού από ιδρώτα και κλάμα, "Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν"....
στη ζωή, το νόημά της έχει σημασία και αξία όταν απαντάμε με τη σκέψη μας, έχει νόημα και αξία να δίνουμε τις δικές μας προσωπικές θεωρήσεις και σχετικές απαντήσεις.....
υπάρχει ένα βασίλειο της Αγάπης, που πολίτες του είναι αυτοί που μπόρεσαν να συλλάβουν το νόημα της ζωής...είναι αυτοί που νοιάζονται και αγαπούν τον άνθρωπο......

Σ' Αγαπάω πολύ........ωστόσο στο βασίλειο δεν είμαι κάτοικος.......

...των τελευταίων ωρών...

κάπου στο τέλος της ημέρας μάζεψα τις σκέψεις μου και σας τις φόρτωσα....
I.L.Y.................

πήγα...περπάτησα.....έφυγα...

πήγα...περπάτησα...
κόσμος πολύς.... το σιδερόδενδρο στήνεται..... καμιά σχέση με το δένδρο...γιατί πρέπει να φαντασιόνουμε με υποκατάστατα, θηρία, το ωραίο....

κάθισα σε ένα παγκάκι, μέρα-ώρα μεσημερινή, λίγα δένδρα γύρω-γύρω που φροντίζονται σαν κέντρα θαλπωρής αυτών που μερικοί δεν τους αντέχουν δίπλα τους.....
μερικά φύλλα πέφτουν γύρω, τα κοιτώ παράξενα και μια ευχή ψελλίζω, όπως όταν βλέπουμε πεφταστέρια...φύλλα κάπως χαλκοχρυσοπράσσινα σε ελέυθερη πτώση ακολουθώντας τη μοίρα τους.....θα στολίσουν κάποια παγκάκια, θα σπρωχτούν από χέρια, πέφτοντας στη γή, θα σμίξουν μαζί της....δεν πρόλαβαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στο φωτογραφικό φακό, να τους χαρίσει αθανασία.....
μια ζωή παντός καιρού, αθόρυβη, συνεχίζει τις διεργασίες της......

μέρα του aids....ένα μεγάλο "από aids δεν θα πεθάνει άλλος", μοιράζουν χαρτάκια και το σήμα.....
κάπου, στο "Κουμπάκι" του Ψυρρή ο έρωτας ζωγραφισμένος σου λέει πόσο παιδί είσαι ακόμα....

....έφυγα....

το Σ' Αγαπώ μου φαίνεται μικρό....κάτι πιό μεγάλο πρέπει να υπάρχει....

καλό μήνα....

καλό μήνα....
με πολλές γιορτές....
με πολλές ευχές......
με μέρες κατάνυξης....
με μέρες χαρμόσυνες....

για το κορίτσι με τα μελιά τα μάτια.....

πώς θα περάσει η βραδιά 

και πώς θα ησυχάσω 

που σκέφτομαι εσένανε 

μην τύχει και σε χάσω....

για το κορίτσι με τα μελιά τα μάτια.....

ο Μαρκο Πόλο της ψυχής....

η τελευταία φάση της ζωής μας είναι ο κενός χώρος, εκεί διαδραματίζεται η συντροφιά μας, ούτε εσύ, ούτε 'γω.... ούτε κάποιο έπιπλο, ούτε καν παράθυρο.....μια πόρτα μόνο....
το φως των ματιών σου το φώτιζε, η γλύκα της ψυχής σου το ζέσταινε, η γοητεία της ομορφιάς σου το ομόρφενε..... και με το να σε έχω συνέχεια στην αγκαλιά μου καταφέρναμε να διώχνουμε βάσανα που σου κουβάλησαν άλλοι.... μπόρεσες να γεύεσαι το μεγαλείο του εαυτού σου, την ευτυχία, τη χαρά που τόσο εύκολα μπορείς να απλώνεις γύρω σου....
με μια αγκαλιά αγάπης....θα ηρεμήσει η αύρα της ζωής σου, τα χέρια σου δεν θά είναι άδεια, θα παίζουν το ατέλειωτο παιχνίδι του έρωτα, η καρδιά σου θα χτυπά σαν τύμπανα ξεχασμένης φυλής.....
με ένα άγγιγμα στη καρδιά σου τα όποια λάθη δεν θα είναι ικανά να σου γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα....
με ένα χάδι, η όποια σκληρότητα στάθηκε απέναντί σου δεν μπορεί να σου κρύψει την ακτινοβολία του προσώπου σου.....
υπάρχουν ακόμα μεγάλες περιοχές του εαυτού μας που δεν έχουν υποστεί καμιά κατεργασία.... είναι αυτές που δεν φανερώθηκαν ποτέ σε κανέναν, είναι αυτές που δεν μπόρεσαν να καλλιεργηθούν, που είναι εντελώς άγνωστες περιοχές....
αυτές οι περίεργες περιοχές μας γίνονται αντιληπτές όταν δεν μπορουμε να κατανοήσουμε κάποιες συμπεριφορές, που μας ξαφνιάζουν, που ενισχύουν ή συντελούν στη δημιουργία ελαττωμάτων....
δώσε αγάπη.....δώσε μια αγκαλιά....άγγιξε ένα χάδι....και οι ακαλλιέργητες, οι άγνωστες περιοχές δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν την ολοκλήρωση της αγάπης και του έρωτα για τη ζωή.....

Σ' Αγαπώ.....Αγαπώ όλες τις περιοχές, γνωστές και ανεξερεύνητες......