όταν βγαίνουν από μέσα σου....

είναι και κάτι γυναίκες που δεν πιάνονται….. βγάζουν φτερά και πετούν, αφήνοντας πίσω τους άρωμα γαρδένιας και μια γλυκιά μελωδία….. μπορεί να είναι αρκετά παράξενα αυτά αλλά δεν είναι….. είναι απλά αλλιώτικες….. είναι ευγενικές και ξέρουν να χαμογελούν….. αγαπούν τις καλημέρες και τα γλυκά, ιδίως αυτά που έχουν σοκολάτα… τα φτιάχνουν μόνες τους, ξέρουν καλές συνταγές….. μπορεί να λένε ότι δεν τους αρέσουν τα λουλούδια, αλλα ξέρουν να τους μιλούν….. μου αρέσει το ταγκό και το βάλς, ονειρεύομαι να το χορεψουμε μαζί, όχι μόνο γιατί μου αρέσουν, δίνουν το καθ’ ένα μια ερμηνεία στο όνειρο, μου αρέσουν γιατί μοιάζουν με το περπάτημά τους…. μπορεί οι κινήσεις τους να τις πετούν στα ουράνια, αλλά μαγκώνουν καλά το έδαφος…. δεν πετούν μόνο τα πόδια, πετούν ολόκληρες, πετά η καρδιά τους, αλλά μόλις τη βλέπουν να προσπαθεί να πετάξει, να ‘σου και την γραπώνουν και τη βάζουν ξανά στη θέση της….. ξέρουν να κρατιούνται, ξέρουν να δίνουν με όλη τους τη δύναμη, ξέρουν να αγαπούν, ξέρουν να μοιράζουν απλοχερα και να μη περιμένουν ανταπόδοση…. τέτοιες γυναίκες είναι σαν τις Νεράιδες, είναι αλλιώτικες γυναίκες, δίνουν αλλά δεν παίρνουν, προσφέρουν αλλά δεν δέχονται προσφορές, δακρύζουν, αλλά δεν θα τις δεις ποτέ να δακρύζουν, τα κρύβουν μέσα σε χαμόγελα….. δεν φέρνουν το άλλο σε δύσκολη θέση, δεν εξωτερικεύουν την πληγή τους, προσπαθούν να την επουλώσουν μόνες τους, που άλλοτε τα καταφέρνουν και άλλοτε όχι και τους τρώει για καιρό, το καμουφλάρουν πίσω από μεγάλα χαμόγελα… αντέχοντας τον μεγάλο πόνο…. είναι δυνατές πολύ κι ας σπαρταράει από μέσα η καρδιά τους…. αυτές οι γυναίκες είναι ένα θαύμα της φύσης….. έχουν μέσα τους την ελπίδα πως μπορούν να έχουν όνειρα, δικά τους, μόνο… και μια αγάπη θα κλείσει τις πληγές, μια αγάπη λιτή, αυθεντική και ίσως και παραμυθένια….. και λέω ίσως γιατί δεν πιστεύουν σε παραμύθια…. τη θέλουν όπως είναι και αυτές……

τέτοιες γυναίκες δεν έχω γνωρίσει….. έχω γνωρίσει μία….. μόνο μία……

.....την Αγαπώ.....γιατί έχει πολλά θαυμαστικά!!!!!!!......