....όνειρα έκαναν παρέα μαζί με αγγέλους και ξωτικά....

οι μέρες για κάποιους είναι γλυκιές, ζεστές, για κάποιους άλλους να συνεχίζεται το μαρτύριο της επιβίωσης, κάποιοι άλλοι μπορεί να μπορούν να ζήσουν, γιατί έχουν τα περισσότερα υλικά αγαθά, αλλά δεν έχουν τα ψυχικά……
είναι και τα όνειρα στοιχεία κάποιας βάσης, που μπορείς να κτίσεις ένα μέλλον….
πλάθουν και ζυμώνουν στάσεις της ζωής μας
η ομορφιά της ζωής δεν έρχεται απ’ τον ουρανό, με μικρές εξαιρέσεις σαν αυτή,…. είναι βασικά δικό μας δημιούργημα και γι’ αυτό είναι τόσο Όμορφη…. όλοι θέλουμε τα όνειρα να μην καθορίζονται από την τύχη ή από εξωτερικές παρεμβάσεις, αλλά από δική μας ονειροπόληση και δημιουργία….. ο καθένας μας θέλει να φτιάχνει τα δικά του όνειρα…
όσο περνούν οι μέρες, χρόνια τώρα, έχω χαθεί, γλυκά, μέσα στα όνειρά μου….. με κρατούσαν όρθιο, μπορούσα να περπατώ με ανοιχτά τα μάτια….. τέτοιες μέρες τα όνειρα έκαναν παρέα μαζί με αγγέλους και ξωτικά, με τους γύρω μας ανθρώπους, μιλούσαν, με τον καθένα διαφορετικά….. δημιουργόντουσαν αναλαμπές και φώτα σε σκοτάδια, που με το που πρόβαλε η αυγή έσβηναν, χανόντουσαν…….
όταν τα δάχτυλα είναι παγωμένα, η σκέψη δεν βγαίνει, λίγες φορές που μπορεί λίγο να ζεστάθηκαν, ζεστάθηκε και η καρδιά,…. και μπόρεσαν κάτι να σκαλίσουν, όπως τώρα… έτσι σκάλιζαν….. και νόμιζαν ότι τα φυτά θα μπορέσουν να πάρουν αέρα, δύναμη, να αναπτυχθούν…… ερχόταν ο μπουρινοκαιρός και «καθάριζε»….. και πάλι από την αρχή…..
νόμιζαν τα όνειρα ότι θα βρίσκονται πάντα σε ένα κόσμο με χρώματα κι αρώματα, με γαλήνη και ομορφιές, χωρίς ταμπέλες, χωμένα, ή παρκαρισμένα μέσα σε ζεστές αγκαλιές και να λές την αυγή…… δεν θέλω να σηκωθώ, ας μείνω κι άλλο κάτω απ’ τα σκεπάσματα μαζί με τα όνειρα, να κοιμηθώ λίγο ακόμα…..
τα χριστούγεννα περάσαν, η Γέννηση πέρασε, η αλλαγή της φρουράς, παλιού και νέου έγινε…. σε λίγο τα ξωτικά θα φύγουν, δεν αντέχουν τον εξαγνισμό του συμβόλου της βάπτισης….
τρέμω….. είναι μια αλήθεια… ανοίγω τα χέρια να αγκαλιάσω το σώμα και η αγκαλιά χάνεται…
έγινε ένα βήμα…. μπρος ή πίσω?...... και επειδή διαισθάνομαι, δεν θέλω να γνωρίζω….
τα δάχτυλα αρχίζουν ξανά να παγώνουν και η καρδιά να πάλλεται γρήγορα, όπως τρίβονται δυο παλάμες που θέλουν να ζεσταθούν…..

τα Αγαπώ αυτά τα μάτια, πολύ…… πολύ….. δείχνουν την ψυχή της καρδιάς…..