«υπέροχη ψυχή»….

άφησα μια μέρα δίχως στύψω το σφουγγάρι….όχι ότι δεν μπορούσα να γράψω κάτι, αλλά ένοιωσα μια πληρότητα….δεν σκέφτηκα όμως ότι «πρέπει», άκομψη λέξη αλλά, να μιλήσουμε….δεν είναι ότι ένας το έχει «ανάγκη», πάλι άσχετη λέξη,…. «πρέπει» να μιλάμε….έστω στη φαντασία, αφού δεν γίνεται…..

αγάπη, έρωτας, ψυχή, κοινωνία, αντιλήψεις….. τα εναύσματα….

μια υπέροχη ψυχή….που αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο, η αιτία της γέννησης της αγάπης και του έρωτα….λέω ότι τη γνωρίζω, άλλοι λένε ότι δεν μπορείς να τη γνωρίσεις, είναι άβυσσος….στην πραγματικότητα δεν μπορούμε χωρίς βοηθητικά μέσα να πιάσουμε τον πάτο της αβύσσου…..δεν είναι μόνη της, είναι μαζί με το σώμα, σύνολο ένα…..δεν έχω μιλήσει για πράγματα που διαιρούνται….και το σώμα και η ψυχή, ως ένα το βλέπω, μια οντότητα, γυρίζω γύρω-γύρω τους κάνοντας μια μαγνητική αποτύπωση…… συνάμα τόσα που έχουν γραφεί, έχουν δημιουργήσει μια γνώση της, μπορεί να υπάρχουν ακόμα κενά, αλλά για τα ανθρώπινα δεδομένα, αυτή η γνώση δίνει την αίσθηση ότι γνωρίζουμε και συνεχώς αυτή εμπλουτίζεται…. η γνώση αυτή της ψυχής είναι μια πραγματικότητα, που είναι εμπλουτισμένη και με φανταστικά στοιχεία….εκεί στηρίζεται η φράση «με έχεις υπερεκτιμήσει»,… ο χρόνος περνά, αυτή η υπερεκτίμηση για συγκεκριμένες καταστάσεις αλλάζει και γίνεται πραγματικότητα, αφού κάποια απροσδιόριστα πράγματα, ή «ανέπαφες» εικόνες του εαυτού μας εμφανίζονται, κάποιες όψεις της συνείδησής μας ξεδιπλώνονται και η «υπερεκτίμηση» γίνεται πραγματικότητα….

η ψυχή είναι αυτή που σου δίνει ζωή, αυτή που δείχνει ότι ζείς, αυτή που την ακούς από την αναπνοή, αυτή που πραγματικά την γνώρισα στον άνθρωπο που με έφερε στη ζωή, όταν άφησε αυτόν τον κόσμο…..την άκουσα που έφευγε, σαν ένα φύσημα, σαν να έφευγε ο αέρας από ένα μπαλόνι και αυτό να συρρικνωνόταν…εκεί νομίζω κατάλαβα πως είναι η ψυχή, πως είναι αυτό που σε κάνει να ζεις….. μια άυλη ουσία

«υπέροχη ψυχή»…..φράση που εκφράζεται συνεχώς…. δημιουργείται μέσα από τα άπειρα συναισθήματα, που έχουν δημιουργηθεί από «σημάδια» της ζωής….από συμπεριφορές, οριακές καμιά φορά, που παίζουν πρωτεύοντες ρόλους στη διαμόρφωση της εικόνας του ανθρώπου….. και η ζωή μας κυλάει μέσα στην ψυχή και το σώμα

βρισκόμαστε ανάμεσα στις δυο αυτές πραγματικότητες, ψυχής και σώματος, άλλοτε με κάποια δόση αρμονίας, άλλοτε σε κατάσταση ασυμφωνίας και άλλοτε μέσα σε αυτό το μίγμα των εκδοχών της ζωής….

δίχως και τα δύο μαζί ως ένα, ελάχιστες φορές βρεθήκαμε, ίσως μερικές είμαστε με την ψυχή και νοερά με το σώμα και αυτό γιατί προσπαθούσαμε να υπερασπιστούμε αδυναμίες μας, αβεβαιότητές μας, να κρυφτούμε από το φώς, να μη θέλουμε να αντικρίσουμε την αλήθεια......μερικές φορές, που 'οσο περνούσε ο καιρός γινόντουσαν όχι μερικές, ομαδοποιούμε καταστάσεις για να υποστηρίξουμε προκαταλήψεις, με την σκέψη μας να βρίσκεται σε διέγερση και η ανησυχία της συνείδησης να υψώνεται κατακόρυφα.....

αν αρρωστήσεις, αν αρχίσεις να αρρωσταίνεις, αν η αρρώστια αρχίζει να τη νοιώθεις επώδυνη, σε κάνει να ανατρέπεις μια εικόνα που έχεις αρχίσει να βλέπεις για τη ζωή.....δεν θα συνεχίσεις να βλέπεις όπως έβλεπες, δεν θα γεύεσαι την ομορφιά της "φύσης", δεν θα νοιώθεις αυτήν την αγαλλίαση....οι ήχοι θα αρχίσουν να απομακρύνονται, η γεύση να πικρίζει, το νερό δεν θα σε ξεδιψά, δεν θα σου δίνει την ευχαρίστηση που γευόμαστε στην πηγή.........

με το να ομαδοποιούμε καταστάσεις, κατασκευάζοντας επινοήσεις, δεν μας αφήνουν να δούμε την πραγματικότητα....που είναι δύο ειδών, σαν να λέμε την έκφραση "βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο".....βλέπεις την αγάπη, τον έρωτα, την ψυχή, ή την κοινωνία, τις αντιλήψεις.....φτιάχνουμε στην αρχή στιγμές, ύστερα μικρές στιγμές, καθόλου στιγμές.....οργανώνουμε τη ζωή μας με την μέγιστη ασφάλεια, συγκεντρώνουμε τα επιχειρήματα των στάσεών μας, βάζουμε και παραπετάσματα-ψηλά τείχη, σύμβολα, θρησκεία (θα ήταν καλύτερα να μην την αναφέρω), ιδεολογία....στοιχεία που χαράζουν, χαρακώνουν, βαθαίνουν προκαταλήψεις, που σε φτάνουν σε ένα σημείο που ίσως δεν θα μπορεί΄ς να τις πολεμίσεις.....θα σε οδηγούν σε καταστάσεις που αλληλοπαράγονται, υψώνοντας συνεχώς νέα τείχη.....που στο τέλος θα έχεις κλειστεί ο ίδιος μέσα σε ένα δικό σου Αλκατράζ.....αφού θα καταδυναστεύεσαι, θα έχεις εγκλωβίσει την ελευθερία της σκέψης σου, θα έχεις αναπτύξει το φόβο για το άλλο, το διαφορετικό......δεν είναι δυνατόν όλοι να είμαστε τρελοί....κάτι κοινό μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ μας, αλλά ποτέ μέσα από προκαταλήψεις δεν πρόκειται η σκέψη να γίνει αποδεχτή από έναν "αριστερό", αν αυτή έχει διατυπωθεί από έναν "συντηρητικό’.... ιδού η βουλή.....

η αγάπη είναι μία....οι διάφορες θρησκείες υποτίθεται οτι την πρεσβεύουν, δεν συμπνέουν την κοσμοθεωρία τους, προωθούν τον προσηλυτισμό...τόσο δύσκολο είναι να δεχτείς οτι η ψυχή είναι πραγματικά παν"ΌΜΟΡΦΗ" ?

αγάπη, έρωτας, ψυχή, κοινωνία, αντιλήψεις, εναύσματα…."βάρη" που καλείται να σηκώνει ο κάθε άνθρωπος, που μόνο μέσα από την πραγματική κατανόηση της αγάπης και την αποδοχή της θα μπορέσει να ζήσει, να "σωθεί", θα μπορέσει να σπάσει τα καβούκια των προκαταλήψεων.....μπορεί στο τέλος να μη μπορούν να λύσουν το όποιο πρόβλημα, αλλά θα μπορούν να καταλάβουν οτι η ψυχή και το σώμα πρέπει να βρίσκονται μαζί, ως ένα, για να μπορέσουν να ζήσουν.....για να μπορέσουν να αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες ζωής............

είσαι μια Πανέμορφη Ψυχή, ένα Jasmin...ικο Λουλούδι, ένας Μοναδικός Άνθρωπος..................

εγώ έτσι σε βλέπω........κι ας είμαι αόμματος................

Είσαι ποτάμι, μια θάλασσα είμαι
και πάντα κυλάμε μαζί
κι αν με ρωτήσουν, θα πω πως κοντά σου
αξίζει κανένας να ζει.

Αγάπη της καρδιάς μου δακρυσμένη
παράπονο τ’ αγέρα στα νησιά
τη νύχτα σαν ανοίγει η αγκαλιά σου
στην έρημο ανοίγει εκκλησιά.
........................................
Αγάπη της καρδιάς μου δακρυσμένη
ο κόσμος κι αν μου βάζει τα καρφιά
στο κρύο με ζεσταίνεις σαν τη μέρα
μου διώχνεις κάθε μαύρη συννεφιά.
...........................................

I.L.Y.............................................για πάντα...................................................................