να αναπνέεις απ'την ψυχή....

είσαι κομμέν... σε πολλά, όχι μόνο στα δύο.....τρέχεις από το πρωί ως το βράδυ από πόρτα σε πόρτα, από πάτωμα σε πάτωμα...θέλεις να κοιμηθείς χωρίς το τελετουργικό του ύπνου... να κλειδωθείς στο δωμάτιό σου, να μη σε βρίσκει κανένας.....
νοιώθεις την κούραση......υπάρχει και μια που ο Πεσσόα την ονομάζει "αφηρημένης ευφυΐας".......είναι η πιο φρικτή κούραση που υπάρχει.....δεν βαραίνει όπως η σωματική κούραση, ούτε ανησυχεί όπως η κούραση της γνώσης που αποκτάται μέσω της συγκίνησης...Χαρακτηρίζεται ως το βάρος από τη συνείδηση του κόσμου.....είναι σαν να μη μπορείς να αναπνέεις από την ψυχή......
I.L.Y.................Ψυχούλα μου............