δρόμους παίρνουμε πολλούς, σε πολλούς δεν γνωρίζουμε που πάνε, απλώς περπατάμε, άλλοι με ανηφόρες σε αγκομαχούν, όταν φτάνεις στο ίσιωμα αγαλιάζεσαι....άλλοι με κατηφόρες σε κάνουν να τρέχεις...λίγοι σε κάνουν να νιώθεις όμορφα......κάποιες φορές ποτάμια τους κόβουν....με ονόματα άλλοτε μυθικά που σε ονειροπολούν, σε κάνουν να ταξιδεύεις δίχως κανένα νόμισμα.....όταν περνάς από πάνω τους κάποιο μπορεί να τους πετάξεις, κάνοντας ευχή....
κάποιες φορές οι δρόμοι χάνονται, ούτε στρατομονοπάτια φαίνονται και καθόμαστε άπραγοι, δεν κάνουμε τίποτα, ο γύρο κόσμος αρχίζει και χάνεται, αδειάζει.....τότε ένα ποτάμι εμφανίζεται μέσα μας, που σιγά σιγά φουσκώνει γεμίζοντας την εσωτερική ερημιά μας.....
δυό τρις τζούρες ρακή...να καταλαγιάσει......τα δόντια σφίγγουν σκληρά, η ανάσα δυσκολεύεται να βγει......
κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, απ' την ομορφιά του ανθρώπου.....
Γ. Ρίτσος
κάποιες φορές οι δρόμοι χάνονται, ούτε στρατομονοπάτια φαίνονται και καθόμαστε άπραγοι, δεν κάνουμε τίποτα, ο γύρο κόσμος αρχίζει και χάνεται, αδειάζει.....τότε ένα ποτάμι εμφανίζεται μέσα μας, που σιγά σιγά φουσκώνει γεμίζοντας την εσωτερική ερημιά μας.....
δυό τρις τζούρες ρακή...να καταλαγιάσει......τα δόντια σφίγγουν σκληρά, η ανάσα δυσκολεύεται να βγει......
κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, απ' την ομορφιά του ανθρώπου.....
Γ. Ρίτσος
I.L.Y.................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου