γίνεται αγώνας.....να μιλήσουμε....να επικοινωνήσουμε....με τον άλλον, ή με τον εαυτό μας....αγώνας με την γραφίδα της γλώσσας, η του κλικαρίσματος....αν αυτό δεν γίνεται, δεν θα μπορούμε να στηρίξουμε τη συνείδησή μας, θα έχουμε χάσει τον αγώνα, δίχως καν να τον έχουμε αρχίσει....
από τη στιγμή που θα γεννηθούμε, την ελευθερία ζητάμε...την ζητάμε μέσα από το λογο μας προς τον άλλο.....θέλουμε να ελευθερωθούμε με τον άλλον δίπλα μας.....θέλουμε την ελευθερία μας γιατί νοίωθουμε οτι έχουμε κοινωνικοποιηθεί, και κάνω τον εαυτό μου καλύτερο άνθρωπο....
η ελευθερία δεν είναι μόνη της, απαιτεί ευθύνη....τα όνειρά μας είναι μια διαρκής πηγή αναζήτησης της ελευθερίας και έτσι όταν τα βλέπουμε, είναι όμορφα και μας δημιουργούν την αίσθηση πληρότητας....
η πένα που χορεύει με το χέρι, φτιάχνει χνάρια που πρέπει να ακολουθήσουμε, που ανοίγει μονοπάτια με τη γραφή της και δείχνει αυτό που αγωνιζόμαστε.....το πόθο για την ελευθερία.....
αγωνίζομαι για να είμαι λεύτερος...για να είμαι μαζί σου.......
νομίζω οτι σε χάνω, νομίζω οτι ο θάνατος είναι μπροστά στα μάτια.......αφυπνίζομαι, αγωνίζομαι, να κρατηθεί η ζωή ζωντανη......
η γνώση του πιθανού τέλους μας βοηθά να ζήσουμε τη ζωή μας, να την αναζητήσουμε, μας αφυπνίζει.....
“ενώ η φυσικότητα του θανάτου μάς καταστρέφει, η ιδέα του μας σώζει”.
Yalom, υπαρξιακός ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου