απογυμνωμένα κόκαλα.....

φθινοπωρινές μέρες...διεργασίες της φύσης προετοιμάζουν τον ψυχρό χειμώνα....τα φύλλα πέφτουν ντύνοντας τη γή με εξαίσια χρώματα.....κίτρινο σαν περγαμόντο, κόκκινο και βαθύ καφέ, βαθυπράσινο της πατίνας του χαλκού, δημιουργώντας ανάλαφρο πάπλωμα να την κρατούν ζεστή....άλλα πέφτουν από δω και από κει σαν άστεγα, άλλα πάνω στους δρόμους που καταπατούνται από μαύρους τροχούς, που τα ξεζουμίζουν, μόνη τους ελπίδα το αεράκι να τα παρασύρει στις χορδές της σχάρας των φρεατίων και από κει στη γλυκιά θάλασσα....δε θα την αισθανθούν, η ζωή τους τελείωσε, άφησαν τα κλαδιά γυμνά σαν απογυμνωμένα κόκαλα.....φύλλα, φύλλα, φύλλα....συνεχίζουν να πέφτουν κάνοντας εμφανές το παράθυρό σου, που το χειμώνα το αγκαλιάζει μια παράξενη, λευκή ομίχλη υγρού νερού.....αξίζει να πιστεύουμε τη νέα ζωή που δημιουργούν, μια νέα ζωή ενέργειας με νέα ύλη....εικόνες που προβληματίζουν τις σκέψεις, αν πρέπει να σκέφτονται τη στιγμή που γνωρίζουν πως θα πέσουν..... όμως ο άνθρωπος πρέπει να προχωρεί.....δεν είναι φύλλο... να μη βλέπει γύρω του στρατιές φύλλων, άταφα σώματα, άταφα αινίγματα.....

σήμερα είναι 17 οκτώβρη.....δεν έχουν πέσει και τόσα πολλά,......έχει αρχίσει η φυλλορροή ...................................................................

I.L.Y.............................................