οι ωραιότερες συζητήσεις που γίνονται δεν έχουν λέξεις…

συζητήσεις, γνωριμία, παράπονα, γρίνιες, αψιμαχίες, ….. άνθρωποι ερωτεύονται, έρχονται κοντά, κάνουν όνειρα, παραλείπουν την πράξη του έρωτα…. ανοιγει ένας κύκλος… για να αιωρείται….. ται….. ται………. και κάποια στιγμή θα πέσει, … θα πέσει, δεν θα κλείσει…. Θα πέσει γιατί δεν υπάρχει άλλη δύναμη που μπορεί να τον κρατήσει….
αν είχαμε εκπτώσεις, ο έρωτας θα ήταν σε ελεύθερη πτώση… σε «κατεδάφιση τιμών», γιατί μπορει να αποτελούσε ελαττωματικό κομμάτι….. ήταν ένα κομμάτι μαύρη σοκολάτα, που έβλεπες μ΄΄ονο αυτή, μέσα σε μια πληθώρα από σοκολάτες διαφόρων ειδων, σε πολλά ράφια, που όλες είχαν τη γλύκα τους, όλες θα ήθελες να τις γευτείς στον ουρανίσκο σου…. αλλά στάθηκες μόνο στη μαύρη….. δεν στάθηκες στις άλλες, που δεν είχαν κανένα νόημα…στα απλά πράγματα κρύβεται η «Ομορφιά»…… η ευτυχία που αναζητάμε βρίσκεται σε μικρά, μικρά πραγματάκια…. σε μια αγκαλιά, σε ένα χαμόγελο, ένα φιλί, ένα κομμάτι πίτα, μια καλημέρα και μια καληνύχτα….. τόσο απλά…..βρίσκεται γιατί κάποιος νοερά μας προσέχει, κι ας τα καταφέρνουμε μόνοι μας, να μας σκεπάζει τα βράδια όταν στριφογυρνάμε ή κρυώνουμε, με αραχνοΰφαντο αέρινο πέπλο, που ακουμπά σα γάντι πάνω μας, να μας κρατάει το χέρι , να μας καθησυχάζει όταν φοβόμαστε, να μας λέει πως όλα θα πάνε καλά και ‘μείς να τον πιστεύουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη…… να γουστάρει κάποιο «κακομαθημένο» που έχουμε μέσα μας, να ανέχεται στιγμές μας, που ούτε εμείς οι ίδιοι το ανεχόμαστε…..να μοιραζόμαστε τις χαρές, τις λύπες, τα γέλια….να συνεννοούμαστε με μυστικά μειδιάματα… να παίζουμε σαν παιδιά…. να ξέρει τι θέλουμε πριν μιλήσουμε, να διαβάζει πίσω από τις λέξεις μας,……να κοιταζόμαστε, να χαμογελάμε…. γιατί …. οι ωραιότερες συζητήσεις που γίνονται  δεν έχουν λέξεις…… τι ζητάμε απ’ τη ζωη?..... μια αγάπη και το άλλο μισό…..