ένας πιστός....

 Οι ποιητές κλειστήκανε στο σπήλαιό τους

δε βγαίνουν

φοβούνται

δεν παραδίδουν τίποτα –

Με ποιόν με ποιόν να μιλήσω;

Κρατά γερά το μυστικό ο Παπαδίτσας

παίζει

βγαίνει απ’ το παράθυρο σαν το πουλί

βρέχεται ξαναμπαίνει –

Με ποιόν λοιπόν να μιλήσω;

Ο Σαχτούρης μαζεύει με ένα φακό τις λέξεις του

ταχτοποιεί σε δέντρα τα συμβάντα

χτυπάει μετά τη χορδή του

ξαφνιάζεται σαν το μικρό παιδί –

Με ποιόν λοιπόν να μιλήσω;

Χάθηκε ο Αναγνωστάκης στο Βορρά

ούτε ένα θρήνο νέο

λες και να πέθανε τώρα αλήθεια

ούτε ένα Χάρη δεν κλαίει ούτε τον ήλιο.

Με ποιόν λοιπόν να μιλήσω;

Ο Δούκαρης ένας πιστός του εαυτού του

έτοιμος για σφαγή ο Καρούζος

χτυπάει το άδειο γκόγκ η Ελένη Βακαλό –

Κανείς δεν αποκρίνεται.

Με ποιόν με ποιόν να μιλήσω;

Κανέναν άλλο δε θυμάμαι πια

παρά στ’ αυτιά μου ακούω φωνές

του Χριστοδούλου

μ’ ένα φανάρι τριγυρνά σ’ άγνωστους διαδρόμους

κραυγάζοντας ....

Γιώργο μου Γαβαλά πού είσαι;

είμαι εδώ κοντά σου – μόνος.

Με ποιόν με ποιόν να μιλήσω;

Ιλυ.......