γεννήθηκες με όνειρα και δίχως αυταπάτες,
φίλτρα δεν είχες μαγικά που αλλάζουν τους ρυθμούς,
ήταν ο δρόμος σου μακρύς, στενό το μονοπάτι
κι ο έρωτας μετέωρος...
σήκωνες το πόδι σου να βρεις το σκαλοπάτι
να σ' ανεβάσει μια στιγμή σε μέρη φλογερά
όνειρα μύρια, τολμηρά, οι στίχοι της ζωής μας
κι όλα εκείνα που πονούν αξίζει να τα ζεις...
είναι στιγμές που ονειρεύομαι πως μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι...
ιλυ..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου