κι όμως βρισκόμαστε στο παράθυρο.....ας δεχτούμε την αύρα της ζωντάνιας και της αληθινής τρυφερότητας....την αυγή, το καυτό μεσημέρι, το ιδρωμένο απόγευμα....οπλισμένοι με τρομερή υπομονή... κι εγώ μιλούσα για το αγαπημένο μου χέρι!!!....
σου έγραψα τόσα λίγα.....
ιλυ.....κρινοδαχτυλένια......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου