το κεφάλι μου βαρύ, το τερέτισμα των τζιτζικιών που αντηχεί, σκληρό και μονότονο, με υπνωτίζει, το νιώθω, έχω αρχίσει να παραδίδομαι αμαχητί στην αυγουστιάτικη απραξία. Πρέπει να σηκωθώ να κάνω κάτι χρήσιμο ή έστω ευχάριστο –να πάω για ένα μπάνιο, να χαζέψω λίγο το κινητό μου, να πλύνω το t shirt που δύσκολα βγάζω, να αγχωθώ για τον χειμώνα ή να κόψω κανένα φρούτο –αλλά μένω εκεί με το βλέμμα μου καρφωμένο στο ταβάνι. Λίγο ακόμα και, ποιος ξέρει, μπορεί και εγώ να κάνω κάποια μεγάλη ανακάλυψη για την ανθρωπότητα... λέγεται ότι ο Ντεκάρτ επινόησε τις καρτεσιανές συντεταγμένες, ενώ χάζευε μια μύγα να περπατά πάνω στο ταβάνι.....
Εχουμε εισέλθει για τα καλά στον μήνα της απενοχοποιημένης απραξίας. Αυτής που χρόνια τώρα οι ειδικοί μάς λένε ότι θα ήταν καλό να μεταγγίσουμε, σε μικρές δόσεις, και στους λοιπούς βαρυφορτωμένους μήνες του χρόνου....Αν ξεκουράζεσαι, κάνεις κάτι χρήσιμο, προετοιμάζεσαι για παραπάνω δουλειά. Η απραξία δεν σχετίζεται με καμία εργασία, του παρελθόντος ή του μέλλοντος· δεν φέρει αποτελέσματα και προσδοκά το τίποτα....οι διακοπές του να μη κάνεις τίποτα.....
απόσπασμα από Protagon.gr
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου