το δειλινό.....

στη.. γειτονιά της .....

γυρίζει ο νούς μου τα στενά,
τα λυπημένα δειλινὰ
στοχάζομαι
μέσα στην κόκκινη αντηλιὰ
το ...... θηλυκὸ
δίχως ελπίδα και μιλιὰ
ποτίζει το βασιλικό...

διαβάτης δεν περνά,
..................
........στο μπαλκόνι ορθὴ φορεί
το γιορτινό της το γκρενά...

στο σύννεφο το βυσσινὶ
θα πέσει ο ήλιος να κρυφτεί,
ψαλμὸς ακούγεται η φωνὴ
του τελευταίου πραματευτή...
............
αργεί πολὺ να ῾ρθεί η βραδιά…
πως έχω την ψυχὴ βαριά,
το δειλινὸ την Κυριακή!..


Ζ. Παπαντωνίου

ιλυ.........................