το μελάνι του ονείρου.....

γράφω μέσα στον ύπνο μου, με το μελάνι τ’ ονείρου, μέσα σε ζάλη συγκινήσεων, εικόνων και μυστηρίων.....με κάνει παιδί με κάνει που τα δέχεται όλα....τα κοιτάζει και τα θαυμάζει....ξημερώνει...με το φως οι λέξεις γίνονται πιο φτωχές, χάνουν την λάμψη, το κάτι μαγικό.... στεγνώνουν και ψυχραίνουν....όμως κάτι κρατούν μέσα τους.....απ' της νύχτας τον βαλσαλικο χορό, το βαθύ κόκκινο ένδυμα της έκστασης, το ρίγος.....

Ιλυ......