απο το θαλασσινό νερό ξαφνικά πετιέται ένα κεφάλι και σκορπά ολόγυρα ανέμελα βλέμματα, ψάχνει....εγώ, κρυμμένος κάπου εκεί στο έρημο ακρογιάλι, βλέπω-σαν σε όνειρο-με μάτια λιγωμένα, ένα κορμί παρθενικό ν' αργοπροβάλλει, ν' απλώνεται ηδονικά σε μια γυάλινη θάλασσα...ο ήλιος εσκυθρώπιασε μπροστά σε τόσα κάλλη, με κάλλη αφροδίτης και τα φωτολουσμένα....η θάλασσα ανατριχιάζει στο θείο άγγιγμά της και με χάρη την αγκαλιάζει.....οι χρυσές αχτίδες τους χαϊδεύουν και θεότρελος ο δύστυχος βουτιέμαι μες τη γλύκα...τα μάτια της τα θειικά, με φόβο?... με κοιτάζουν..!!..και χάνεται στη θάλασσα…
ήταν μια θαλασσινή Μούσα-Νεράιδα…
Ιλυ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου