αντικριστά.....

γύρισα τις παλάμες μου αντικριστά, τις άνοιξα....τις κοίταζα για κάποια ώρα δίχως να κουνήσω βλέφαρο, λες και κρατούσα κάτι στα χέρια μου.....αλλά όσο και να τις κοιτούσα ήταν ακόμα άδειες....

ily..........................................................

αποκλειστικά.....

 το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι η αποκλειστική προσοχή....

ιλυ.......αποκλειστικά.............

Good morning 🌻🌻🌻

η νεράιδα του δάσους...

τα δάση είναι κήποι μυστικοί με μυρωδιές, με λευκά σεντόνια, πύλες που ανοίγουν με ψιθυρισμούς, και υπόηχους κρότους οπλών γυμνών νεράιδων....

ιλυ.........νεράιδα του δάσους...

σε αποθυμώ....

 

 Χαρά μου........

θες να μη σου λέω πως σ' αγαπάω θες?...

Θες να 'μαι καλά να μην πονάω
θες να 'σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που 'χα κρατήσει για να σ' έχω
θες να μη σου λέω πως σ' αγαπάω
Να ζω και να ξεχνάω το άρωμά σου
θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ
Να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή
Να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτει
Να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
Να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
Να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
Να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να 'μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ' άφηνε μισό
να 'μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες ότι κακό να το περνάω
θες να προσποιούμαι πως γελάω
χωρίς να 'σαι κοντά μου να υπάρχω
Θες δικαιολογίες πάντα να 'χω
Θες να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
Να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
Να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
Να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να 'μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ' άφηνε μισό
Να 'μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ' άφηνε μισό
να 'μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες να 'μαι καλά να μην πονάω
θες να 'σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που 'χα κρατήσει για να σ' έχω
θες να μη σου λέω πως σ' αγαπάω θες.....

ιλυ......θες?.............

....τελευταίος παράδεισος....

όταν φυσάει, εκείνη είν’ η ζεστασιά
όταν χτυπιέμαι, είναι πάλι η ασπίδα
είναι μαντήλι για το δάκρυ το καυτό
είν’ η αγάπη με γυναίκας προσωπίδα

αν κι αυτός ο Παράδεισος χαθεί
πώς θα τ’ αντέξω, σε τι να ελπίσω
ο κόσμος όλος από μπρος μου αν σβηστεί
εγώ μονάχα εκείνη θέλω να κρατήσω
ο τελευταίος μου Παράδεισος να ζει

σαν είμαι μόνος, είν’ εκείνη ο φίλος μου
αν μ’ αποφεύγουν, είν’ αυτή όλος ο κόσμος
για τη ρουτίνα είν’ ο χειρότερος εχθρός
μες στο χειμώνα είναι άνοιξη και δυόσμος

...

 ένα μπουκέτο για το Λουλουδάκι ...

...

σε νεράκι για να κρατήσουν...

φεύγει το φως....

πόσο νωρίς φεύγει το φως απ’ τη ζωή
χάνεται… κοίτα έγινε κουκίδα στρίβει γωνία… πάει
δεν έχει άλλο μπρος
σκύβω τότε και παίρνω στα δόντια μου
το ματωμένο μου μυαλό και πάω....

...

 ήταν μια μέρα δίχως μειδίαμα.......

...

 θα δω δυο ματάκια......

κάποια στιγμή.....

 η ζωη χάνεται σαν χάνεις κάτι που ειχες στη ζωή της.....είσαι ακομα ερωτευμένος....ειχες διαλέξει αυτό τον δυσκολο δρόμο να τη γνωρίσεις....σμίξατε και σιγά σιγά γίνεται αποχωρισμός.....δεν ξερω αν πήραμε κάτι ο ένας από τόν άλλον.... αύριο θα την 'δω, θα πρέπει να ξαναντυθώ για να καλυψω τον πόνο.....σαν περνουν οι μέρες καταλαβαίνεις το τι έγινε....καποια στιγμή ερχεται ενα ΣΟΚ.....

ιλυ......

 

πειρατής της καρδιάς σου.....

γράμματα στο κόσμο,..... παραλήπτης γυναίκα που χορεύει πάνω απ'το νερό....η σκιά μετακινείται μέσ'το χρόνο τείνοντας στον ορίζοντα, ξεμακραινει, όσο χρειάζεται για να ξεχαστεί, ως διάττοντας αστέρας...... μοναξιά.....μαθαίνουμε ν’ αγαπάμε και να λησμονούμε.....

θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.....

ιλυ.........................

φαναράκια της φύσης....

 οι ψευδαισθήσεις είναι απατηλές.....η πραγματικότητα περισσότερο.....

ιλυ........

...θα έχει ένα φεγγάρι απόψε.....

 το "Φεγγάρι των Λουλουδιών" έρχεται κοντά στο μοναδικό Λουλούδι...

ιλυ.........

 

με τη χτενισιά της θύελλας...

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων
Άκουσε, ο χρόνος ειναι γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο
Στους κινδύνων των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ’ αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου....

ιλυ...........

 ιλυ.......

νενικήκαμεν...

 οι γυναίκες νίκησαν...

νίκη με «άλωση» της έδρας...

ιλυ.............

τραγουδά με τη ψυχή του...

 με το βλέμμα ....

μια φωνή μου ψιθυρίζει μυστικά..... I Love You........

Ανοιξιάτικες μέρες...

 Καλημέρα.... Jasmin

γύρω μας οι τελευταίες Ανοιξιάτικες μέρες....

Σε

όπου κι αν γυρίσει το βλέμμα....

ιλυ..........

κάθεται απέναντί μου...

μην ενοχλείστε!...
ακόμη συλλέγω τα εύθραυστα κομμάτια μου,
τα κάνω καθρέφτη ,
μπας και μπορέσω μία μέρα να με δω ξανά ολόκληρο...
τώρα ένας αντίλαλος κάθεται απέναντί μου....
εξημερωμένος, παρατημένος, ..... αποσιωπά την εγκατάλειψή του.....

ιλυ..............

my love, it still belongs to you...

 

ily........................................................

δεν είναι απλό ....

Κάθε φορά που σε θυμάμαι
να ‘ξερες πώς σε νοσταλγώ,
νιώθω φωτιά να με τυλίγει,
δεν είναι απλό που (θα ) έχεις φύγει
.................... δεν είναι απλό.

Κάθε φορά που σε θυμάμαι
στο παρελθόν ξαναγυρνώ
και ξαναζώ τα περασμένα,
δεν είναι απλό δίχως εσένα,
να σ’ αγαπώ δεν είναι απλό.

Να γινόμουν για μια στιγμή Θεός
να νικήσω τον πόνο,
να γυρίσω το χρόνο,
να ξανά ‘ρθεις εδώ.

Να γινόμουν για μια στιγμή Θεός
ένα θαύμα να κάνω,
να σε δω κι ας πεθάνω,
να μου λες σ’ αγαπώ.

Κάθε φορά που σε θυμάμαι
σαν τον τρελό παραμιλώ
ό,τι κι αν πεις ........................,
δεν είναι απλό ...................
..................... δεν είναι απλό.

Να γινόμουν για μια στιγμή Θεός
να νικήσω τον πόνο,
να γυρίσω το χρόνο,
να ξανά ‘ρθεις εδώ.

Να γινόμουν για μια στιγμή Θεός
ένα θαύμα να κάνω,
να σε δω κι ας πεθάνω,
να μου λες σ’ αγαπώ........

ιλυ..................

μιά μέρα.....

 Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ

κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.

Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση

γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.

Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει

χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα.

Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη

νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη.

Μία μουσικὴ

ἄξια τῶν συγκινήσεών μας

δὲν ἀκούσαμε.

Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου

ὁ σῴζων ἑαυτὸν σωθήτω.

Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα

στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια.

Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ

μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ

ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας.

Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ

ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας.

Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη

καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς.

Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ

μία μέρα…

Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου

θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της....

...

τι άλλο μένει να κοπεί!!! ένα λουλούδι ίσως,..για το άρωμά του...

στον έρωτα παρανοείς.....

 λίγη ώρα με ερωτικά ακούσματα.....

ιλυ.....

γιά ἰδὲς κορμὶ ....

 στα δημοτικά τραγούδια οι συνθέτες αντιμετωπίζουν ακραία περιστατικά του ανθρώπινου βίου (έντονα πάθη, ξενιτιά, Κάτω Κόσμος) με τρόπο τολμηρότατο, που δεν διστάζει να αντιβαίνει στα κυρίαρχα ήθη και αντιλήψεις...

"κόκκιν' αχείλι εφίλησα..."

η μαγεία της αγάπης και του έρωτα ειναι η τέχνη του μεταμορφώνεσθαι λέει ο Ελύτης και το φιλί είναι το μαγικό κλειδί για αυτή την μεταμόρφωση...

γιά ἰδὲς κορμὶ γιὰ ντουλαμά, δάκτυλα γιὰ τὴν πένα,

γιά ἰδὲς ἀχείλι γιὰ φιλί, κι ἂς εἶν’ καὶ ματωμένα.

Κόκκιν’ ἀχείλι ἐφίλησα, κι ἔβαψαν τὰ δικά μου,

καὶ μὲ μαντίλι τὰ ἔσουρα, καὶ ἔβαψαν τὸ μαντίλι,

καὶ σὲ ποτάμι τὸ ἔπλυνα, καὶ ἔβαψε τὸ ποτάμι

ἔβαψεν ἡ ἄκρη τοῦ γιαλοῦ κι ἡ μέση τοῦ πελάγου,

καὶ ἔβαψε καὶ ἕνα κάτεργο καὶ ἕνα ὄμορφο γαλούνι

καὶ πάλιν ἔβαψαν τὰ ἔμορφα, τὰ ὀγλήγορα ψαράκια....

γιατί αγχώθηκες μωρό μου, ποιός μας είδε ὅταν φιλιόμαστε, νύχτα ἦταν....

μᾶς εἶδ‘ ἡ νύχτα κι ἡ αὐγή, τ’ ἄστρο καὶ τὸ φεγγάρι·

μᾶς εἶδε καὶ τὸ σύγνεφο καὶ τό ’πε τῆς θαλάσσης.

 θάλασσα λέει στὸ κουπὶ καὶ τὸ κουπὶ στὸ ναύτη,

κι ὁ ναύτης τὸ τραγούδαε στὴν πρύμνη τῆς γαλιότας...

ιλυ..........τα χείλη σου.....

ιλυ...................
 

περίπου 3000 σε 7 χρόνια....

 25.000 γράμματα από το 1915 ως το 1946, ενώ έβρισκε και την φωνή της ως καλλιτέχνις, πρώτα με τους πίνακες της που απεικόνιζαν λουλούδια και μετέπειτα, τοπία του Μεξικό και σουρεαλιστικές νεκρές φύσεις, παίρνοντας έμπνευση από την ομορφιά που την περιτριγύριζε. .......

Τζόρτζια Ο'Κιφ και Άλφρεντ Στίγκλιτζ

2644 και κάποια mail.... ούτε τα μισά δε φτάνουμε....

ιλυ.......

γι' αλλού κινήσαμε κι αλλού μας πάει....

 εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει.....

 https://www.youtube.com/embed/o4326RVQSQ8

ti amo............Amore mi manchi .....

μαγείες...

 καλημέρα μαγικέ καθρέπτη....

πέσμου αλήθεια τώρα,... ποιά είναι η Ομορφότερη?

αόρατα όνειρα σε ορατές εικόνες....

ιλυ.....

στοιχειώδης.....

 ιλυ.........................

ξυπόλυτος.....

σαν κρεμάς τα παπούτσια μένεις ξυπόλυτος....

τις νύχτες δεν τις αντέχει εύκολα ο λυγμός.
κάθε άρνηση και το σχήμα της,
κάθε απόρριψη και το πρόσωπό της.

η αμφισβήτηση ακροβατεί
ανάμεσα στο υπαρκτό και το ανύπαρκτο.

ζωή σε αυτοαναίρεση.

τα νηολόγια των ερώτων σε άγονες δημοπρασίες,
σ’ ένα ταξίδι που μιλά για έγκοπα όνειρα
και δειλινά εικονογραφημένα με ματαιώσεις.

σε μιαν άλλη ζωή ίσως μιλήσουμε μιαν άλλη γλώσσα....

ιλυ............

περνούν τη ζωή τους......

οι ακτίνες του λαμπερού ήλιου αρχίζουν να χάνονται,
λίγο πριν αρχίσει να ανάβει το φως της λάμπας....
άνθρωποι αρχίζουν να κάνουν όνειρα
περνούν τη ζωή τους γεμίζοντας τη φαντασία τους,
μια κοιτάζουν τη λάμπα, που τους θαμπώνει
μια τον σκοτεινό τοίχο που σχεδιάζουν τ' όνειρο....

κι άκουγα ένα ψιθυρο απ' τη φωτιά...

"όλο λες πως δεν μιλά....κι όλο σε ψάχνει..."

ιλυ...........

 

μιά αγκαλιά....

Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα κομμουνιστής.
Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλοδημοκράτες,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.
Όταν πήραν τους συνδικαλιστές,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Όταν πήραν εμένα,
δεν υπήρχε κανείς πλέον,
που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί...

η καρδιά χτυπά σαν χειροκρότημα....οι χτύποι της καρδιάς έχουν δώσει τη θέση τους σε χτύπους από χειροκροτήματα. καθόμαστε παράμερα και ακουμε χειροκρότημα, ακανονιστο, ρυθμικο....σαν εχεις κολπική μαρμαριγή....  κάποιες φορές γίνεται τόσο εντονο ως να προσπαθει να καλύψει το κλάμα του μωρού, να μην ακούμε τη ζωή.... 

πονάει ο κοντιλογραφος, πονάει και το χαρτί και το μυαλό κολαει...

όταν δεν έχεις μια αγκαλιά να χωθείς μέσα της....ένα φιλί να ψηθείς....την υγρασία του σώματος να δροσιστείς....

ιλυ.....

 ιλυ.........,...........

για αρχή.....

 λαχταρώ:

ένα μέρος μόνο με σένα

με ένα βουνό

με μια θάλασσα

απάνεμο περίκλειστο

πότε, πότε θα μπορέσω να πιάσω 

αυτά τα κρυνοδαχτυλά

τα μπουκλιστά μαλλιά

να ακουμπήσω 

την άκρη του μειδιάματος

και να γαργαλάμε τα αυτιά μας

από τους ζεστούς ψιθύρους...

για αρχή.........

τίποτε άλλο

ιλυ................

συσχετίσεις...

Των κήπων και των ασπασμών

Της ανδρικής και γυναικείας συσχετίσεως

Πάσης μορφής του έρωτος...

Εμπειρίκος

θάλασσα, αίμα μου, πού να μιλήσω, 

ήλιε πόνε μου, πού να το πω?....

ιλυ...........

ILY

 

ομορφαίνοντας τη ζωή...

τα πάντα μπορούν ανά πάσα στιγμή να προχωρήσουν από την αρχή... η ερωτική μνήμη και η μνήμη της αγάπης - και οι δύο δυναμώνουν όσο ενισχύεται η αίσθηση της απουσίας του άλλου - η πίστη σε όσα πρόκειται να έρθουν, αλλά και η αναπόληση των στιγμών της ευτυχίας...

ό, τι κι αν λέμε, ό,τι κι κάνουμε,
ό,τι κι αν σιωπηλά ή φωναχτά αναψηλαφούμε
κάποιοι άλλοι μικρά παιδιά ακόμα
θα ζήσουν τα ίδια χιλιοειπωμένα βάσανα
τις ίδιες απρόσμενες χαρές, θα προσπαθήσουν
ν’ ανοίξουν καινούργιους δρόμους, ξεκινώντας όμως
από έναν που δεν διαφέρει και πολύ απ’ τον δικό μας
κάποτε αλλάζοντας, κάποτε ταλαιπωρώντας
κάποτε ομορφαίνοντας τη ζωή
ζωή με χίλια πρόσωπα, ζωή μοναδική
ζωή δική μας και των άλλων....

Τίτος Πατρίκιος 

ιλυ...............................

η γυναίκα ομορφαίνει τη ζωή μας...

της αξίζει...

 μια πανέμορφη χρυσή αγαπημένη... προσπαθεί κάθε στιγμή .... της αξίζει ότι καλύτερο ......

σ' αγαπώ.............

ανάμεσα σε δύο.....

στον τοίχο έγραψα πως
ανοίκω σε 'σένα...
μια μέρα σαν σήμερα
άνοιξα ξανά το συρτάρι των αναπολήσεων
με μια ακόμα φωτογραφία σου
να μιλά φθινοπωρινά...
αναπνέω μια σιωπή,
αυτή τη σιωπή ζωγραφίζω
σε μάτια, χείλη,
σε εκφράσεις που θέλουν να πιαστούν...
αναζητώ στο βάθος των ματιών σου
την ιστορία του ανεκπλήρωτου
μια μελωδική σονάτα που
έπαιξε ανάμεσα σε δύο τσιγάρα...

ιλυ.................

όταν τα όνειρα είναι γλυκά....

τη μέρα εκείνη, με τη μπλε σεπτεμβριανή σελήνη,
σε μια μικρή δαμασκηνιά αποκάτω, δίχως λέξη
να λέμε, κράταγα στην αγκαλιά μου τη χλωμή μου
αγάπη, κι είταν όνειρο γλυκό – αχ, και να μη φέξει!

ιλυ........

η ΟΜΟΡΦΙΆ....

 σκέφτομαι την ΟΜΟΡΦΙΆ..... κάποια πράγματα στον κόσμο είναι τόσο Όμορφα!!!!!

ιλυ......

αυτό κάνει γκρρρρρρρ.....

 είναι μικρό, το κρατάς ανάποδα με το πάνω μέρος να έχει αυτές τις τρεις δεσμίδες ελατηρίων όπου περνάς την παλάμη και το πάνω μέρος που τώρα φαίνεται το περνάς από τα σημεία που θες.....

ιλυ.......

...γυαλί που δεν ραγίζει θα 'βρισκα......

Φωτιά μου εσύ κι αγέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου χρυσόμαλλο δέρας

Το γέλιο σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας

να 'ξερα τι σε σώνει, στον πόνο, στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου χρυσόμαλλο δέρας
Το γέλιο σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα εσύ και αντικλείδι
κι εγώ μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις....

ιλυ.........................

δροσιά...

 

ιλυ..........ματάκια ........

ένα απόγευμα έγινε.... κάτι....

 έγινε κάτι.....αναπάντεχα......

η σιωπή έκανε παράμερα για λίγο....

δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ....

....και με "σας"......πόσα κοντά να νοιώσεις?....

"σε κάποιον του χάριζαν γάϊδαρο και τον κοίταξε στα δόντια"....

...

και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ’ όλες τις καρδιές,
σ’ όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα σύκα
και τη σκάφη σκάφη.....

ti amo.....I love you....σ' αγαπώ.....

ολάνθιστη Ομορφιά......

ένα δένδρο ολάνθιστο, μόνο μέσ' τον κάμπο.....το δέντρο αυτό εκπέμπει μια μοναχική ομορφιά, μια μοιραία τελειότητα....τι να νοιώθει?.....έχει την αίσθηση της γοητευτικής του ύπαρξης?....κι αν την έχει πως θα μας γνωρίσει την ύπαρξή του.....ακόμα και ο αέρας όταν το αγκαλιάζει και το γαργαλάει το γέλιο του δεν θ' ακουστεί.....

ιλυ....................................................

Καλημέρα ολάνθιστη ΟΜΟΡΦΙΆ...

η επιβίωση....

 κάποιες φορές όταν ξεχνιέμαι νομίζω ότι η επιβίωση είναι εύκολη μακριά σου....

ιλυ.....

μια ανερμήνευτη ευτυχία....

επιστρέψαμε σε μια γνώριμη καθημερινότητα, μας είχε λείψει τόσο πολύ!!!....πόσο χαίρομαι και πόσο με πληγώνει αυτή η μη μου άπτου καθημερινότητα....κάθε στιγμή του χρόνου είναι σαν να βλέπω τα πράγματα για πρώτη φορά.....μια συζήτηση σε μια φωτεινή μέρα, μια απόλαυση, γεμάτη αίσθηση, βουλιάζοντας μέσα σε μια ανερμήνευτη ευτυχία, μέσα σε πολλά μικρά πράγματα που σε γεμίζουν, όπως η μαύρη σοκολάτα......

ιλυ............................................................................................

 

ιλυ..................................................
 

γίνε αντίλαλος, χαρά μου....

 εχω τόσα που θελω να σου πω...πίστευα και πιστεύω μέχρι τωρα πως τοσα και τοσα κρύβονται πισω απο ομιχλώδη στρώματα του συντακτικού, της σημασιολογίας, πίσω από ημέρες και ωρες, ξεχασμένα ονόματα, λέξεις, που οταν αρχίζω να τα λέω...ακούω τον αντίλαλό μου...ένας ηχος του εαυτού μου...

i love you....can you hear me?

τόπος που κάνει αντίλαλο, πληθαίνει τον καημό μου..
γιατί γροικώ δυο τρεις φορές, τον αναστεναγμο μου..!!

....ένα καταφύγιο της ζωής.....

περπατάμε μέσα σε έναν κήπο, ο κήπος οδηγεί σε μονοπάτι, το μονοπάτι οδηγεί σε δρόμο, ο δρόμος στην πόρτα του σπιτιού....αρέσει να γράφω ποιήματα
καθώς ανοίγω την πόρτα του σπιτιού,
σκέφτομαι ότι η ποίηση είναι ένα προνόμιο
όπως τα πολύ ακριβά παιχνίδια της παιδικής ηλικίας
ή η εκατοστή ακρόαση του αγαπημένου σου τραγουδιού
σε ιδανικές ακουστικές συνθήκες
σαν φιλί με τον έρωτα της ζωής σου
σαν το μέλι που διαλύεται εντελώς μέσα στο τσάι
μου αρέσει να γράφω
όπως μου αρέσει να ξαπλώνω στο γρασίδι
............................................
ο τρόπος να βάζεις τις λέξεις στη σειρά
ο τρόπος ν᾿ ανοίγεις την πόρτα κρατώντας κλειδιά
για ένα απαραβίαστο σπίτι
μου αρέσει να γράφω ποιήματα
..........................

το σπίτι, δεν είναι ένα σταθερό σημείο ή ένα καταφύγιο, αλλά μια σειρά από τοπία, ανοιχτά στα ενδεχόμενα, ένας χειροποίητος χάρτης διαδρομών με πολύ προσωπικά σημάδια, με δέντρα, με πρόσωπα οικεία και μυθικά, με ένα τραγούδι που θέλει να φτάσει ώς το ξέφωτο, ώς την ελπίδα.....

αποκόμματα από 

ιλυ...........

βρες ένα άτομο που σε γνωρίζει καλά και κάνε κάτι μαζί του, κάτι....

 βρες ένα άτομο που σε γνωρίζει καλά και κάνε κάτι μαζί του, κάτι....

υπάρχει μια κοινωνική τάση που σε πιέζει να αισθάνεσαι γενικά χαρούμενος και κοινωνικός στις γιορτές, θές δε θές...πολλοί θεωρούμε τις γιορτές σαν μια μεγάλη ξέφρενη γιορτή που όλοι είναι καλεσμένοι εκτός από μας και αυτό μας δημιουργεί ένα είδος άγχους μέσα σε μια μοναξιά....κανείς δε θέλει να αισθάνεται μοναξιά....είτε εισαι μόνος, είτε αισθάνεσαι μόνος στη ζωή, εύχεσαι να έχεις ένα  σύντροφο....ανεξάρτητα από τις υποχρεώσεις σου, σε κρατούν μακριά και η μοναξιά σου, ιδιαίτερα τέτοιες ημέρες, χτυπάει κόκκινο... δύσκολα μπορείς να αποφύγεις τέτοια συναισθήματα όταν τα Πάθη του Χριστού, την Ανάστασή του και την Κυριακή του Πάσχα τα περνάς μπροστά στην καλωδιακή τηλεόραση, βλέποντας γλυκανάλατες ταινίες, μη έχοντας να πιάσεις ένα αγαπημένο χέρι....

το αίσθημα της μοναξιάς, τις μικρές ή τις μεγάλες περιόδους εορτών-αργιών είναι ένας τρόπος για να τονίσει τι λείπει από τη ζωή ενός ανθρώπου,.....

 Gregory Kushnick....

η Μεγάλη Εβδομάδα πέρασε......οι βδομάδες συνεχίζουν να περνούν...

ιλυ...........

.....σιωπή στο παλιό μας δάσος....

 .....βαθιά σιωπή στο παλιό μας δάσος.....

με το βλέμμα στραμμένο στη μαργαρίτα,

ήθελα να δω για ποιον ανοίγει τα πέταλά της,
τι ήχο έχει η ανάσα της,
τι σιγοψιθυρίζει όταν η αυγή εκθέτει την ομορφιά της…
έμεινα εκεί...

ιλυ.......

 

ιλυ.......

ξημερώνει Κυριακή

ο παλιός φωνόγραφος πάνω στο τραπέζι άρχισε να παίζει μέσα στη νυχτιά...

ξημερώνει, ξημερώνει Κυριακή...το τραγούδι τέλειωσε....

ιλυ......

με γητεύουν .....

Ω! τα μάτια, τα μάτια σου
που όλο χρώματ’ αλλάζουν,
με γητεύουν τα μάτια σου
και βαθιά με σπαράζουν

ιλυ......

 κάτι όμορφο στην καρδιά μας, για τους δύσκολους καιρούς...

ιλυ.........

σ' αγαπώ,..... σε θέλω.....

 σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ

μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,

το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σου

κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου.

Σ' αγαπώ

σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ

σ' αγαπώ

σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ

μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,

στους δρόμους του κορμιού σου που ξενύχτησα

στους δρόμους του κορμιού σου που ξεψύχησα.

σ αγαπώ

σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ

σ' αγαπώ

σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.

σ αγαπω σαν το γέλιο του Μάη σ αγαπώ

σ αγαπω σαν παλια αμαρτία σε θελω

ιλυ,.....................

Tetris

 σαν τουβλάκια του Tetris είναι η ζωή μας..... προσπαθούμε να τεριάξουμε......

ιλυ.........

όταν γελάς ......

Ο Μάης έχει μυστικά κι ένα κλειδί κρυμμένο
που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλη πικραμένο
έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγεις στο πανηγύρι…

Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι
από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι
δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει…

Ο Μάης είναι μια φωτιά, μια φλόγα μαγεμένη
έχει τη μέρα αγκαλιά, τη νύχτα ερωμένη
έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι..

Δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα να βουλιάζει
είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει.

ιλυ..........

πίσω απ’ τις λέξεις.....

ψάξε να με βρεις
πίσω απ’ τις λέξεις
σε στιχάκια της στιγμής.
ψάξε να με βρεις
πίσω απ’ τα χρόνια
στα τραγούδια μιας ζωής.

αν μ’ αγαπάς
στο ρεφρέν της καρδιάς
θα με βρεις.

είσαι μια ροκ μπαλάντα
που θ’ αγαπώ για πάντα

ιλυ................................................................................................

 

ιλυ....................,........

πήγε τέσσερις, σε λίγο ξημερώνει ...

πήγε τέσσερις κι ακόμα περιμένω
πάλι απόψε θα μιλώ με τη σιωπή
..........
κι αν μου λείπεις κι αν μου λείπεις
και τα βράδια δεν κοιμάμαι
κι αν μου λείπεις κι ας το ξέρω
πως δε θα ’ρθεις και φοβάμαι
κι αν δεν έχω άλλη λύση και ματώνω
ρίχνω ένα κλάμα και τελειώνω

ξημερώνει και τα μάτια μου δεν κλείνω
κάνω όνειρα και σχέδια για μας
γιατί είμαι απ’εκείνους που ελπίζουν
κι ας το ξέρω ότι ......... πάλι θα μιλώ με τη σιωπή
........

ιλυ............................

να είσαι Ευτυχισμένη
μωρό μου όπου να σαι
περνoυν οι μέρες και οι νύχτες
που περιμένω το όνομά σου
να φανεί στο κινητό μου

εγώ θα γίνομαι κομμάτια
θα πίνω σα να ‘μαι κοντά σου
στην υγεία σου...

να είσαι Ευτυχισμένη....

ιλυ

να τος ο Ήλιος...

άνοιξε τα παράθυρα να δεις το σύμπαν ανθισμένο μ’όλες τις παπαρούνες του αίματός μας,..... να χαμογελάς.
να τος ο ήλιος πάνω απ’ τις μπρούτζινες πολιτείες, πάνω απ’ τους πράσινους αγρούς μες την καρδιά μας.
ύψωσε τα ματόκλαδα, αστράφτει ο κόσμος έξω...

ιλυ....

daylight has found me here again...

 ily.............

...δεν είμαι σίγουρος....

 να σ' αγγιζουν και να σκέφτεσαι οτι αυτό που νοιώθεις είναι δικό σου, όταν τελικά ήταν ο πόθος κάποιου...

..... όσα έγραφα ξεκινούσαν με ‘ίσως’ και ‘πιθανόν’ και κατέληγαν σε ‘νομίζω’ ή ‘πιστεύω’, όμως η αμφιβολία μου βρίσκεται παντού...... ακόμα κι όταν ξέρω πως κάτι είναι πέρα για πέρα αληθινό, τρέμω μήπως η γνώση διαλυθεί, δεν καταφέρει, κι ας την έχω καταγράψει, να παραμείνει αληθινή....μας αποσυναρμολογώ ξανά για να μας μεταφέρω κάπου αλλού, πού ακριβώς, δεν είμαι σίγουρος.....όπως δεν ξέρω πώς να σε αποκαλέσω...... 

ιλυ......

γι' αυτά ο ουρανός είναι γεμάτος κρυψώνες...

 

ιλυ.......

 Αχ ουρανέ, ρίξε βροχή
να σβήσεις τη φωτιά μου
Αχ ουρανέ, ρίξε βροχή
γιατί μου καίει την ψυχή
και λιώνει την καρδιά μου

ιλυ .....

 ιλυ........

 ονειρεύομαι να σου ψιθυρίζω στ' αυτί.....

ιλυ.......

σου ψιθύρισα....

 

ιλυ...................

όλα θα είναι καλά....

 πιστέψτε με, όλα θα είναι καλά στο τέλος....κι αν δεν είναι καλά, τότε δεν έχει φτάσει ακόμα το τέλος....

ιλυ.....

πρώτη του Μάη μέρα...

Καλώς ήρθες Πρωτομαγιά με τα πολλά λουλούδια

με τις μυριάδες τα πουλιά ερώτων τα τραγούδια.

Από τα χρόνια τα παλιά οι Έλληνες τα ζούσαν

της φύσης τα χαρίσματα γιατί τα αγαπούσαν.

Κάναν γιορτές και γιόρταζαν της φύσης τα ωραία

με πρώτον και καλύτερον τον έρωτα παρέα.

Τα χρόνια πως διαβαίνουνε; Πως ο καιρός περνάει;

Θυμούμαι πως δεχόμαστε τότε κι εμείς το Μάη.

Μικροί μεγάλοι τρέχαμε στους κάμπους για λουλούδια

και τα πουλιά πετούσανε ψηλά σαν αγγελούδια.

Ήτα όλα τα λούλουδα μέλισσες φορτωμένα

ζουζούνια έντομα πολλά τριγύρω σκορπισμένα.

Ζευγαρωμένα τα πουλιά είχανε τις φωλιές τους

ακούγονταν ερωτικά μελωδικές λαλιές τους.

Ήτανε χάρμα οφθαλμών όλη η γύρω φύση

και τόπος καταπληκτικός ο άνθρωπος να ζήσει.

Μες τα χωράφια τρέχανε κορίτσια και αγόρια

πολλά λουλούδια μάζευαν, μα είχαν και μποφόρια.

Έρωτας τα ερέθιζε τα νιάτα τα καημένα

η φύση τα παρότρυνε και ήταν βουρλισμένα.

Οι κοπελιές χαχάνιζαν τα αγόρια τραγουδούσαν

με λόγια και με νεύματα, τότε ερωτοτροπούσαν.

Τα λούλουδα που μάζευαν τα κάνανε στεφάνια

στις πόρτες τα κρεμούσανε του Μάη περηφάνια.

Όλα αυτά γινόντουσαν πρώτη του Μάη μέρα

κι όλες οι νεαρές καρδιές πετούσαν στον αέρα.

Έτσι ήταν τότε η ζωή την εποχή εκείνη

μα τώρα τίποτα από αυτά πλέον δεν έχει μείνει.

 

 

Καλή Ανάσταση....

 να Ξημερώνει στου κόσμου όλες τις καρδιές....

ιλυ......