...δίψα...

 καιροί δίχως φίλους, γνώριμο το κρύο που αισθάνεσαι...τα χέρια κρύα, ορφανά...άπνοια λόγων, ο χρόνος άπιαστος περνά, μας άφησε διψασμένους από φιλιά, η ψυχή  φωτισμένη απ' τα κάρβουνα που σε αγαπούν....σ' αγαπάω, με μια αγάπη σκληρή σαν ατσάλι και διψασμένη...

δίψα Άπειρη...

σ' αγαπάω Άπειρα......