το χαμόγελό σου τραμπαλίζεται σαν φρέσκο φύλλο που θροϊζει, η καρδιά πάλλεται, τα μάγουλά σου ντροπαλεύονται, η ανάσα χλιμιντρίζει ζεστά, το σώμα σου γλυκό, τα μαλλιά σου μοσχοβολούν μεθυστικά αρώματα και οι λίμνες των ματιών σου γλυκές και ήρεμες, το πρόσωπό σου τρυφερό, τα χείλη σου ψιθυρίζουν σιγανά, το χέρι σου ακουμπά το δικό μου, ο λαιμός σου γέρνει ελαφρά επάνω μου...δεν είναι εύκολο να εκφράσω την αλλαγή που επέφερες...σηκώνω τα χέρια μου και φωνάζω ζήτω στην ΟΜΟΡΦΙΆ.....
Αγάπη μου, ζωή μου...
ένα ποίημα έχει τόσες ερμηνείες όσες και τα μάτια που θα το διαβάσουν, που θα το δουν, το σε ποιά ψυχολογική κατάσταση βρίσκονται, αν είσαι μικρός ή μεγάλος, σε τι πνευματική κατάσταση βρίσκονται...
αναζητάς τη ζέστη μέσα απ' τον ιδιο σου τον εαυτό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου