... να πετύχεις αυτή τη διάταξη....

 άλλη μιά εικόνα....

εικόνες, οικείες.... σαν απλωμένα τραπουλόχαρτα που όλο τα πιάνεις και τα ξαναπιάνεις, δίχως να καταφέρνεις να τα διατάξεις όπως θές....μ' αυτή την αίσθηση, πως πρέπει οπωσδήποτε να πετύχεις αυτή τη διάταξη...σαν να εξαρτώνται όλα από αυτή την ουσιώδη αλήθεια, πιάνεις και ξαναπιάνεις, τ' αφήνεις κάτω, το ξαναφήνεις, το ξαναβάζεις στη σειρά.... 

ιλυ....................