την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα...

την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα, που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου....

γραμμές του σώματος, κόκκινα χείλη, μέλη ηδονικά...
μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα, πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι,
και πέφτουν, λίγο, επάνω στ' άσπρα μέτωπα....

πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν η ποίησίς μου .... μες στες νύχτες της νεότητός μου,
μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα ....

ιλυ............................................