πως μεταμορφώνεται η ψυχή και το συναίσθημα, πως απαγορεύτηκαν οι επαφές μας, τα αγκαλιάσματα, τα φιλιά, ο έρωτας, η παρέα....πως αναγκαστήκαμε να φερόμαστε σαν να μην έχουμε προσωπικά αισθήματα....πως μας έκανε να αποστρέφουμε το πρόσωπό μας, άμα πλησιάζαμε κάποιον άλλο....το ίδιο έκανε και ο άλλος....
και αφού ο χώρος μας είναι απαγορευμένος, πιάνουμε τον εαυτό μας να προσπαθεί να διαρίξει το χρόνο....για να φτάσουμε ποιο γρήγορα στο λυτρωτικό αύριο, παραμερίζοντας τις προφυλάξεις της πανούκλας....
υπάρχει πολύ κακό στον κόσμο που οφείλεται τις περισσότερες φορές σε άγνοια που νομίζει πως τα ξέρει όλα και του επιτρέπεται έτσι να σκοτώνει...
η ελπίδα είναι μέσα μας, μέσα στην ψυχή μας και μας προστάζει σπαρακτικά να ζήσουμε, να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε, να αγαπάμε....για να μπορούμε να ερωτευτούμε.....
θάρθει η ζωή, θα ξαναβρεθούμε, θα αγκαλιαστούμε ξανά.....θα χαιρόμαστε το έρωτά μας.....
in a world without you, I would always hunger
σ' αγαπώ......αμέτρητα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου