Τζιειν το μιτσίν το τρίμματον
τα μελισσιά τα μμάθκια
μες το χακκίν στραφτοκοπούν
αξίζουσιν παλάθκια.
Για την καρκιάν
τζιαι την αγκάλην σου
μα το Θεό
ούλλα χαλάλιν σου.
............... για εναν γέλιο σου
θκιω σου τον άνθρωπό μου
μόνο μιτά σου εννά δεχτώ
να μοιραστώ το φως μου.
Για την καρκιάν
τζιαι την αγκάλην σου
μα το Θεό
ούλλα χαλάλιν σου.
Τα μελισσιά τα μμάθκια του
της μέλισσας ιμοιάζουν
όντας σου κρούζουσιν την μιαν
την άλλη μέλι στάσσουν.
για την καρκιάν ούλλα χαλάλιν σου......
ιλυ.......
.............
θέλω μια ευκαιρία για να σε ξαναδώ
χαμένη μες στη φαντασία τις ώρες μου περνώ..
Έλα μια νύχτα να φύγουμε
έξω απ’τον κόσμο να μείνουμε
έλα μια νύχτα σε περιμένω για σένα είμαι εδώ.
Έλα μια νύχτα να φύγουμε
το ίδιο σώμα να γίνουμε,
θέλω μια νύχτα για να σου δείξω πως σ’ αγαπώ
Οι ώρες μακριά σου μου φαίνονται βουνό
το τηλεφώνημα σου δεν είναι αρκετό
έστω και τη σκιά σου στείλε για να σ’ονειρευτώ…
ιλυ......
η νύχτα είναι το άλλο μισό της ζωής και μάλλον το καλύτερο.....σ' αυτή μπορώ να σ' έχω μέσ' την αγκαλιά μου για ώρες....κουρνιασμένη....
χόρεψε Ομορφιά μου
με ένα κόκκινο βιολί 🎻
έναν ήχο,
μια μελωδία
ένα όνειρο......
ιλυ.........
ένα ποίημα έχει τόσες ερμηνείες όσες και τα μάτια που θα το διαβάσουν, που θα το δουν, το σε ποιά ψυχολογική κατάσταση βρίσκονται, αν είσαι μικρός ή μεγάλος, σε τι πνευματική κατάσταση βρίσκονται...
αναζητάς τη ζέστη μέσα απ' τον ιδιο σου τον εαυτό....
σαν ιστός απλώνεται η σιωπή, η γαλήνη ανήσυχη, οι τελευταίες αχτίδες έπεσαν, η παγωνιά μεγαλώνει...κι η αγάπη μου προσπαθεί να κουρνιάσει μακριά.....τα όνειρα θ' αρχίσουν να κάνουν χορό, να στροβιλίζονται απαλά με τα χέρια ν' απλώνονται από την έκταση στην πρόταση, να ψάχνουν το σώμα....γλυκείς ήχοι αγκαλιάζουν νοσταλγίες της ψυχής....στο σταθμό του Μονάχου απέμειναν τα όνειρα, οι ματιές, η αγκαλιά μας....πέρασαν τρένα πολλά, στιγμές, περίμενα να φανείς, να γυρίσεις...ακόμα δεν ήρθες...χαϊδεύω λιγοστές παλιές φωτογραφίες σου...οι ψυχάλες της βροχής πονούν στα άστεγα βραδια...κάνω μιά ευχή να σ' αγαπώ και μιά να σε φυλάει....
κάνε το βήμα σου γοργό να πιάσει τ' όνειρο, να βγει το παραμύθι αληθινό, να λάμψει το αργεντίνικο ταγκό....
όνειρο και άπιαστη η αγκαλιά.....
μικρή τριανταφυλλένια
..................................
νομίζω πως χωράς μες στην παλάμη μου
που έτσι δα να κάνω,
σε σφίγγω και σε φέρνω
μπροστά στο στόμα μου....
για να σου πω μια γλυκιά Καλημέρα...
ιλυ............................................
έρχεται το ξημέρωμα κι εσύ φεύγεις...
ο μεγαλύτερός μου εχθρός
είναι το ξύπνημά μου
απού μισεύγει τ' όνειρο
και χάνεσαι κερά μου...
ιλυ...............
το δένδρο της Ζωής.....
ιλυ.....................................
αντίκρυ σου λυγίζω και σωπαίνω, κοντά σου χαμηλώνω και πονώ, στην αγκαλιά σου αφήνομαι και απ' το φιλί σου καρτερώ το λυτρωμό....
ιλύ.......
καιροί δίχως φίλους, γνώριμο το κρύο που αισθάνεσαι...τα χέρια κρύα, ορφανά...άπνοια λόγων, ο χρόνος άπιαστος περνά, μας άφησε διψασμένους από φιλιά, η ψυχή φωτισμένη απ' τα κάρβουνα που σε αγαπούν....σ' αγαπάω, με μια αγάπη σκληρή σαν ατσάλι και διψασμένη...
δίψα Άπειρη...
σ' αγαπάω Άπειρα......
η ελπιδα ειναι ενα πράγμα με φτερά που κουρνιάζει στην ψυχή...
ιλυ..................
...μείναμε στη γραφή...
μια άλλη παρενόχληση ...
....καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση: «Μου έπιασε το πόδι, πήγε να με φιλήσει»...
!!!...
ιλυ........
δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που νιώθω πως είσαι εδώ, ποιος ξέρει γιατί, αλλά μπορώ να σε φανταστώ μέσα, δίπλα στο τζάκι, που μπορεί να μην το ήθελες…θα ‘θελες δίπλα στη θάλασσα, στην καλύβα του βουνού, στην ταράτσα….κοιτάζοντας τ’ αστέρια, αργά ή γρήγορα, σε μερικούς αιώνες ή σε δευτερόλεπτα έρχεται μια στιγμή που όλα βυθίζονται στο κενό από το οποίο γεννήθηκαν…φοβάμαι αγάπη μου πως δε θα καταφέρω να βρώ άλλες ιδέες για να σε «συναντώ»… αλλά δεν είναι δίκαιο να προσδίδουμε αγωνία σ’ αυτή την αίσθηση του κενού… το ανθρώπινο μυαλό δε θα καταφέρει ποτέ να συλλάβει το άπειρο, ούτε να κατανοήσει πραγματικά τον έρωτα…δε θέλω να στεναχωριέσαι, υπάρχει λογική εξήγηση για όλα…απ’ όσο ξέρω τη στιγμή της γέννησής μας όλοι μας αποκτούμε το χάρισμα της αθανασίας…και θα μου πεις «γιατι πεθαίνουμε τότε?», γιατί στην πορεία της ύπαρξής μας κάνουμε…ένα λάθος…μόνο ένα, το οποίο μας κάνει να χάνουμε το δώρο της αιώνιας ζωής….και σαν να ρωτάς… «τι λάθος?»….δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε, αλλά εξ αιτίας αυτού του λάθους οι άνθρωποι γίνονται θνητοί…μπορείς να τα αμφισβητήσεις αυτά, μιας και δεν έζησε ποτέ κανείς τόσο πολύ, ώστε να αποδείξει την αξιοπιστία αυτής της θεωρίας…και αληθεύει, όπως αληθεύει και το γεγονός ότι κανείς δεν αποτέλεσε ποτέ εξαίρεση…..λογική, λογική, λογική…μάλλον κατάλαβα ποιο ήταν το λάθος μου, δεν το καταφέρνουν όλοι αυτό, εγώ τα κατάφερα όμως…το δικό μου λάθος ήταν ότι δε σε γνώρισα νωρίτερα, που δεν κατάφερα να περάσω περισσότερες στιγμές μαζί σου…αυτός είναι αρκετά καλός λόγος για να στερηθώ το δώρο της αθανασίας…αλλά χάρι σε σ’ ένα αγάπη μου, αυτά τα λίγα χρόνια ήταν …υπέροχα…. Υπέροχα, Υπέροχα, Υπέροχα…. προσπαθώ να σκεφτώ έναν πρωτότυπο χαιρετισμό, αλλά το μόνο που μπορώ να σκεφτώ….είναι το σ’ αγαπώ…
από το «the correspondence» …..
ILY……..
άλλη μιά εικόνα....
το μυαλό σου είναι ένα ιερό άβατο, που τίποτα "βλαβερό" δεν μπορεί να μπει χωρίς την άδειά σου.....
I Love You....
δεν είναι ο έρωτας που ποθείς απόδειξη για την γυναίκα που Αγαπάς, είναι η λαχτάρα να κοιμηθείς μαζί της, να κρυφτεί στην αγκαλιά σου και να νοιώσει σαν παιδί...
ιλυ...
...................................................
υπάρχει ακόμα το κουτάκι.... όταν "η βιομηχανία της ομορφιάς δημιουργεί όνειρα" συντελεί και σε αυτά....
«Το άρωμα μιας γυναίκας λέει πολλά περισσότερα για εκείνη απ’ ό,τι ο τρόπος με τον οποίο γράφει», είχε πει ο Christian Dior. Αν όχι προφητεία για τη σημερινή εποχή, που το μολύβι και το στιλό έχουν δώσει τη θέση τους στο πληκτρολόγιο, το σχόλιο του Γάλλου δημιουργού καθρέφτιζε τη σημασία που ο ίδιος έδινε στα αρώματα και στα λουλούδια.
Το πρώτο μου άρωμα έτυχε σαφώς ευρύτερης αποδοχής από το cool κραγιόν μου. Θυμάμαι τις γλυκές και φρέσκες νότες του, το γεωμετρικό κομψό μπουκάλι και την περίοπτη θέση που είχε στο νεανικό μου δωμάτιο. Πάνω απ’ όλα, όμως, θυμάμαι τη «μελωδία» του ονόματός του, γιατί μου άνοιγε διάπλατη την πόρτα σε έναν κόσμο που στα δικά μου μάτια –και αυτιά– αντιπροσώπευε το storytelling μιας διαχρονικής κομψότητας.
κάποιες τέτοιες σκέψεις μπήκαν μέσα σε κείνο το κουτάκι και σαν λυχνάρι του Αλαντίν όταν το χαϊδεύεις σε αγκαλιάζει αυτό το "γλυκό, φρέσκο" άρωμά του....
https://www.kathimerini.gr/life/561216289/i-omorfia-os-axia/
I Love ❤️ You....
μου λείπεις.....ακατονόμαστη λέξη με άπειρα περιεχόμενα.....
ιλυ...........................................................
ιλυ..................................................................................................
η σαν τη μέρα που γεννήθηκες τελειώνει....ελπίζω να ήταν μια Όμορφη μέρα για σένα..... κλείνω τη μέρα σου με ένα τραγούδι....
Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνιαπολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται....λουλούδια ο κήπος επλημμύρισε έμπα και μύρισε και κόψε...
I Love You.............
το ποδήλατο είναι ένα "μέσο" που μεταφέρει.... η αγάπη και ο έρωτας είναι ένα "μέσο" που σε κάνει να "ζείς" τη ζωή.....
σαν σήμερα ήρθες στη ζωή...
για να με συναντήσεις και να σε συναντήσω...
για να μου δείξεις τι σημαίνει αγάπη ...
για να μου θυμίζεις πώς συμπεριφέρεται κάποιος όταν στα αλήθεια σε θέλει....
για να χάνω σε ένα βλέμμα σου κάθε αίσθηση χωροχρόνου.....
για να αγαπηθείς βαθιά κι έντονα, για να μπορώ να σε κοιτάζω στα μάτια και να σου λέω πως σε νοιάζομαι, για να σου ψιθυρίζω πως σ’ αγαπώ, να σε αγγίζω και να στο δείχνω.....
μερικές λέξεις που θυμίσουν τι υπέροχος άνθρωπος είσαι...
και μιά ευχή....μην αλλαξεις ποτέ....κράτα και δίνε εκεί που θες αυτό το υπέροχο μειδίαμα...
Χρόνια σου Πολλά ΟΜΟΡΦΙΆ μου...
ήθελα και κάτι ακόμα να σου δώσω αλλά οι "εκκλησίες" ήταν κλειστές χθες...
Σ' Αγαπώ ..... άπειρα πολύ....
i love you my general....
αναπάντεχα....θάθελα να σ' αγκαλιάζω, να περνούν τα δάχτυλά μου πάνω στο χνούδι του κορμιού σου, να χάνονται στις μπούκλες των μαλλιών σου, τα φιλιά να γλιστρούν σαν παγοπέδιλα στο χιόνι, οι ιδρώτες να στάζουν στα κορμιά μας σαν σταγόνες της "στυγός", η φωτιά μας να ρέει ως λάβα της Αίτνας κατηφορίζοντας προς την εύφορη πεδιάδα......
"αν ήταν να γράψω ένα βιβλίο εκατό σελίδων περί ηθικής, θα είχε 99 σελίδες λευκές και στην τελευταία θα έγραφα " δεν γνωρίζω άλλο χρέος από την Αγάπη".
Α. Καμί
σ' Αγαπώ πολύ Λουλουδάκι μου.....
η μία δίπλα στην άλλη....
κάθε στιγμή και άλλη μία....
απλά μαθηματικά είναι.....
ιλυ.....................
https://www.marieclaire.gr/horoscope/ta-zodia-pou-tha-kanoun-makrochronia-schesi-mesa-sto-2021/
απόψε σε είδα στ' όνειρό μου....είχες μιά καρέκλα δίπλα σου...μπορώ να καθήσω? ψιθύρισα στο αυτί σου...και μιλάγαμε...
ιλυ..........
όταν δυό στίχοι από το Μονόγραμμα του Ελύτη γίνονται καθημερινότητα ...
Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς,...?...
I Love You....
