....και κάτι ευχάριστο....

«Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κοντά στην οριστική έξοδο από την κρίση και ο στόχος της κυβέρνησης είναι η δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη».

και επειδή όντως, έτσι έχουν τα πράγματα, ας το πούμε με αριθμούς, τουλάχιστον για μας, που δεν είμαστε… Κινέζοι......

"Σας χαιρέτησα δεν σας χαιρέτησα. Χαίρετε τι κάνετε, καλά ευχαριστώ!......"

αυτά είναι τα ευχάριστα.... τόσο λίγα στη ζωή μας.... πρέπει να αδειάσω από πολλά, μήπως και μείνουν κάποια ευχάριστα, που έχουμε τόσο ανάγκη..... ή ιδονή της τζούρας κρατά τόσο λίγο..... που θα περάσει πολύς χρόνος μέχρι να ξαναρουφίξω.....

όταν δεν γράφω νιώθω ενοχές και όταν επιστρέφω για να γράψω, σα να επιστρέφω στον τόπο του παραδείσου.... μετά απο μια μικρή απουσία, αδικαιολόγητη? ίσως.....
είναι κάτι που δίνει χαρά, κουράγιο.... είναι κάτι που γεμίζει τη μοναξιά..... είναι κάτι που προσπαθεί να ενώσει σκέψεις που πετούν.... είναι κάτι που μεταφράζει τα τιτιβίσματα, τα θροϊσματα, τα ακούσματα της φύσης μέσα στην καρδιά σου..... σου δίνει θάρρος, κουράγιο.... περνούν πολλές-άπειρες στιγμές από μπροστά μου, που κάθε μιά προσθέτει και κάτι άλλο..... κάθε μια είναι όμορφη, περισσότερο όμορφη από μια άλλη που δεν είναι άσχημη, αλλά λιγότερο όμορφη... τις ζώ άθελά μου, τρέχω μαζί τους... δεν γίνεται να τις αφήσω μόνες τις.....

μπορεί σκέψεις να μην ξεχνιούνται, όμως στην καρδιά μας μπορούμε να κρατάμε τα όμορφα και να τα θυμόμαστε μια ζωή, να τα ξαναζωντανεύουμε όσος χρόνος κι αν περάσει......
γράφω όταν έχω  κάτι να πω, δεν μπορεί να με χαρακτηρίσει το πολυγραφότατος, αλλά γράφω..... όταν δεν γράφω, δε λέω δεν μπορώ.... φοβάμαι τι να γράψω..... όταν δεν γράφω, μπορεί να απασχολούμαι με κάτι γιατί πρέπει να κάνω αυτό ή εκείνο, που δεν τελειώνει στην ώρα του..... γιατί η σκέψη φεύγει... και επανέρχομαι στο "πολυγραφοτατος".... όταν έχω κάτι να πώ, θέλω να το πω..... εφευρίσκοντας τρόπους.... μου έρχεται μία ιδέα, ένα γεγονός και από εκεί εξελίσσεται ώσπου να το σχηματίσω στο μυαλό μου και να μεταφερθεί με ήχο ή με κλικαρίσματα.....

μπορεί να μη αισθανόμαστε καλά κάποιες στιγμές, αλλά νοιώθουμε μια δροσερή αύρα όταν κάποιες φορές περνά η κόρη από σχεδιοαποτυπωμένες σκέψεις...... ο΄τι και να γράψω θα πω οτι είναι πολύ λίγο, είναι μια πολύ μικρή περίληψη από μέρη και τόπους που έχω διαβεί, από αισθήματα και μνήμες που με έχουν περιβάλλει.... προσπαθώντας να καλύψουν μεγάλα κενά της ζωής.....

ο χώρος του κλικαρίσματος είναι άπειρος, είναι τόσο μεγάλος που τον αισθάνομαι σαν σπίτι μου.... οπότε ότι σκέφτομαι το βάζω εκεί, αν δεν μπορώ να το πω αλλιώς....
όσο πιο λίγα σου λέω τόσο πιο πολλά θέλω να σου πω....στέκομαι μπροστά σου και δεν λέω λέξη.... κι από μέσα μου αγκομαχώ να σ' ακούσω.... να ακούσω μια λέξη....

κάθε άνθρωπος έχει αυτή την ανάγκη,... την ανάγκη  να πεί και να εκφράσει αυτό που σκέπτεται και αισθάνεται με κλικάρισμα ή με ήχο.... επιθυμώντας αυτό που έγραψε να το γνωρίσουν, να το κρίνουν, να το αξιολογήσουν.... δεν είναι εκθέσεις ιδεών, είναι σκέψεις, ιδέες, εντυπώσεις , επιθυμίες, προσδοκίες, συναισθήματα, που αφορούν κάτι.... που δεν είναι ένα απλό κάτι...... είναι ένα ζωικό κάτι, γιατί όλα τα ζώντα έχουν μέσα τους το κάτι..... είναι κάποια κάτι που έχουν μια ξεχωριστή θέση μέσα μας....

τι θα είμαι εάν χάσω αυτό που μου δίνει ζωή!!!!....ένα σώμα που περιφέρεται και δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα.... καλύτερα να ελπίζω στο ακατόρθωτο πάρα να μην ελπίζω σε τίποτα.....

σε εμπιστεύομαι, άπειρα.... το να μπορέσει να ανοίξει κάποιος τον ψυχικό σου κόσμο, να βλέπει τις μικρές όμορφες στιγμές χαράς σου ή εκείνες τις πληγές σου που δεν κλείνουν, που προσπαθούν να κλείσουν, είναι πολύ όμορφο και τρυφερό..... ποτέ δε θα ήθελα να σε πληγώσω, αν γίνει θα είναι άθελα... γιατί πάντα θέλω να μπορώ να σου χαρίζω όμορφα πράγματα ξέροντας τι ζητάς..... έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που φοβόμουν τους ανθρώπους που μπορούσαν να καταλάβουν τα εσωτερικά μου αισθήματα, το πως νιώθω, το τι θέλω… αλλά με σένα που βρήκα έφυγαν αυτοί οι φόβοι..... και αυτό ισχύει μόνο με σένα, γιατί κανείς άλλος δε θέλω και δε μπορεί να δει κάτι από αυτά......

το συναίσθημα που νιώθω είναι υπέροχο, αλλά ο φόβος να χάσω αυτό έρχεται κοντά μου και με τρομάζει..... η σχέση μαζί σου με έκανε άνθρωπο, με ζωντάνεψε.....

γι’ αυτό θέλω να σου πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ για όλα τα υπέροχα, ότι και ανν ήταν...