«Οι τρεις φωνές της ποίησης. Η πρώτη φωνή είναι του ποιητή που μιλάει στον εαυτό του – ή σε κανέναν. Η δεύτερη, η φωνή του ποιητή που απευθύνεται σ’ ένα κοινό, είτε μεγάλο είτε μικρό. Η τρίτη είναι η φωνή του ποιητή όταν προσπαθεί να δημιουργήσει ένα δραματικό χαρακτήρα που να μιλάει με στίχο».
Τ. Σ. Έλιοτ,
«Φαντασία και καρδιά, γλώσσα και ρυθμός, και η πνοή και ο στίχος και ο λογισμός και η ρίμα, και η έκσταση θρησκευτική και η ανοιχτομάτα δουλεύτρα υπομονή, και η παρατήρηση που κυνηγά όλο και τη λεπτομέρεια, τη λεπτομέρεια που είναι το καθεαυτό γνώρισμα του καλλιτέχνη, αντίθετ’ από το φιλόσοφο που ψάχνει όλο και τις γενικότητες, και η αϋλοποίηση των υλικών και η σάρκα δοσμένη και στα άϋλα, και τα ίδια πάντα θέματα, καλά καλά ούτε σημαντικά ούτε ασήμαντα, γεννοβολώντας πάντα σαν καινούργια την εικόνα, και μια απλότητα εκεί που δεν την περιμένεις, και κάτι σκοτεινό και πολυσύνθετο που σε βάζει σε έγνοιες και σε ρωτήματα μπροστά σε αντικείμενα που τα θαρρούσες απλά και φωτεινά, και η πλαστική που είναι από αέρα, και η αρχιτεκτονική που χτίζει με τα λόγια, η πιο αφιλοσόφητη φιλοσοφία επί τέλους, να η Ποίηση».
Κ. Παλαμάς
λεξεις...... τελίτσες....... λέξεις........ τελίτσες.......παραγραφος -κάποιες φορές.......επανάληψη του τρόπου......
τ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου