χορεύουμε?.....
το λές πάντα σε έναν άνθρωπο που είναι δίπλα σου......
κοιτούσα το διαφημιστικό στην τηλεόραση, στα διαφημιστικά στους δρόμους, στους τοίχους, στις κολόνες…. «στο Ηρώδειο την ιέρεια του Flamenco, τη Sara Baras»
έγραψαν για τη Sara Baras:
η Sara Baras είναι μια εξαιρετικά πειθαρχημένη χορεύτρια. Οι κινήσεις της, οι οφιοειδείς βραχίονες και τα σχήματα του κορμιού της είναι θανάσιμα ακριβή. Με τεντωμένες στροφές, «χτυπάει» με εκπληκτική ταχύτητα, ένα θυμωμένο «χτύπημα». Το βροντερό της turbo footwork είναι αναμφίβολα εντυπωσιακό. Στο αποκορύφωμα κάθε νούμερου, οι φτέρνες της τραντάζονται σαν μια ατμομηχανή. – Brian Seibert, New York Times
pολλές εικόνες περνούν από μπροστά μου, σε όλες να χορεύεις, να λικνίζεσαι, να σε χορεύω, να διδάσκεις χορό…..
μια Sara Baras είναι δίπλα μου…. με όλα αυτά τα χαρίσματα των New York Times….
γιατί σαγηνεύομαι μαζί σου!!!!!!!!...???....
Ο χορός αποτυπώνει τη θέλησή του να μοιραστεί με όλους τους ομοίους του το συναισθηματικό του κόσμο…. στοιχείο από τους προγόνους μας, που μαζί με το κυνήγι ήταν από τις πρωτες του εκδηλώσεις, ένα δείγμα της ψυχικής του αναπνοής και της εκδήλωσης της χαράς του μέσα από τη μορφή του σώματός του….. ο πρωτόγονος άνθρωπος, μέσα σε ένα πολύ σκληρό περιβάλλον προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα στοιχεία της φύσης και να λειάνει τη σκληρότητά της….
η σημερινή φαντασίωσή μου με το χορό δεν έχει σχέση με τα στοιχεία της φύσης, έχει σχέση με έναν εκπρόσωπο της φύσης, που φτιάχνει ένα σκηνικό φαντασίωσης και υπέρβασης της καθημερινότητας, των δυσκολιών…. είναι ένας χορός που εκδηλώνει χαρά, ομορφιά, μαγεία….σαν κάτι που προσπαθεί να ισορροπήσει λύπες που κουβαλάει η ζωή….με περπατήματα σε δρόμους ερωτικούς σαν μια μορφή συναισθηματικής πλήρωσης… με ένα πάντρεμα της ψυχής και του σώματος ώστε να βρουν τη χαμένη ενότητά τους που ένα συνεχόμενο σφίξιμο του σχοινιού προσπαθεί να διασπάσει ως προστάζει μια στυγνή μορφή ορθολογισμού….. οι χορευτικές μορφές δεν μπορούν να μείνουν σε ένα επίπεδο μόνο σανίδι, ακτινοβολούν και μετουσιώνονται σε θειο κάλεσμα, μέσα από τη μουσική τους…. όταν χορεύεις συνυπάρχει η αίσθηση της ατομικότητάς σου με εκείνη της ομαδικότητας σε ένα επίπεδο έκστασης και ψυχικής ολοκλήρωσης…. όταν χορεύεις γίνεται το απόλυτο ταίριασμα του σώματός, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και φανερώνοντας τις ευχάριστες στιγμές μας, σαν να έχουμε φάει ψωμί και αλάτι μαζί…..
χορεύουμε?..... μέσα από την χορευτική κίνηση, ερωτοτροπείς, μαγεύεις, προσμένοντας να ελκύσεις….. με τα φλαμενικά λικνίσματα της γυναίκας να σε μαγεύουν, να σε φαντασιώνουν, να σε συγκινούν…. το δε αντρικό μοναχικό ζεϊμπέκικο να φανερώνει έναν ολόκληρο κόσμο, που δεν μπορεί να εκφραστεί με άλλο τρόπο….
χορεύουμε?..... να βυθιστούμε και να γευτούμε τα βαθιά εσωτερικά μας συναισθήματα… που άλλοτε βρίσκονται σε ψυχική αναγέννηση και άλλοτε να κλείνουν τα ανεκπλήρωτα…. μπαίνοντας στο χορό με ένα παρελθόν προσπαθείς να στηρίξεις μαζί του το μέλλον….
ο χορός πάντα είναι μια μεγάλη ΌΜΟΡΦΗ πρόκληση….
Σ' Αγαπάω αμέτρητα...άπειρα.....
το λές πάντα σε έναν άνθρωπο που είναι δίπλα σου......
κοιτούσα το διαφημιστικό στην τηλεόραση, στα διαφημιστικά στους δρόμους, στους τοίχους, στις κολόνες…. «στο Ηρώδειο την ιέρεια του Flamenco, τη Sara Baras»
έγραψαν για τη Sara Baras:
η Sara Baras είναι μια εξαιρετικά πειθαρχημένη χορεύτρια. Οι κινήσεις της, οι οφιοειδείς βραχίονες και τα σχήματα του κορμιού της είναι θανάσιμα ακριβή. Με τεντωμένες στροφές, «χτυπάει» με εκπληκτική ταχύτητα, ένα θυμωμένο «χτύπημα». Το βροντερό της turbo footwork είναι αναμφίβολα εντυπωσιακό. Στο αποκορύφωμα κάθε νούμερου, οι φτέρνες της τραντάζονται σαν μια ατμομηχανή. – Brian Seibert, New York Times
pολλές εικόνες περνούν από μπροστά μου, σε όλες να χορεύεις, να λικνίζεσαι, να σε χορεύω, να διδάσκεις χορό…..
μια Sara Baras είναι δίπλα μου…. με όλα αυτά τα χαρίσματα των New York Times….
γιατί σαγηνεύομαι μαζί σου!!!!!!!!...???....
Ο χορός αποτυπώνει τη θέλησή του να μοιραστεί με όλους τους ομοίους του το συναισθηματικό του κόσμο…. στοιχείο από τους προγόνους μας, που μαζί με το κυνήγι ήταν από τις πρωτες του εκδηλώσεις, ένα δείγμα της ψυχικής του αναπνοής και της εκδήλωσης της χαράς του μέσα από τη μορφή του σώματός του….. ο πρωτόγονος άνθρωπος, μέσα σε ένα πολύ σκληρό περιβάλλον προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα στοιχεία της φύσης και να λειάνει τη σκληρότητά της….
η σημερινή φαντασίωσή μου με το χορό δεν έχει σχέση με τα στοιχεία της φύσης, έχει σχέση με έναν εκπρόσωπο της φύσης, που φτιάχνει ένα σκηνικό φαντασίωσης και υπέρβασης της καθημερινότητας, των δυσκολιών…. είναι ένας χορός που εκδηλώνει χαρά, ομορφιά, μαγεία….σαν κάτι που προσπαθεί να ισορροπήσει λύπες που κουβαλάει η ζωή….με περπατήματα σε δρόμους ερωτικούς σαν μια μορφή συναισθηματικής πλήρωσης… με ένα πάντρεμα της ψυχής και του σώματος ώστε να βρουν τη χαμένη ενότητά τους που ένα συνεχόμενο σφίξιμο του σχοινιού προσπαθεί να διασπάσει ως προστάζει μια στυγνή μορφή ορθολογισμού….. οι χορευτικές μορφές δεν μπορούν να μείνουν σε ένα επίπεδο μόνο σανίδι, ακτινοβολούν και μετουσιώνονται σε θειο κάλεσμα, μέσα από τη μουσική τους…. όταν χορεύεις συνυπάρχει η αίσθηση της ατομικότητάς σου με εκείνη της ομαδικότητας σε ένα επίπεδο έκστασης και ψυχικής ολοκλήρωσης…. όταν χορεύεις γίνεται το απόλυτο ταίριασμα του σώματός, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και φανερώνοντας τις ευχάριστες στιγμές μας, σαν να έχουμε φάει ψωμί και αλάτι μαζί…..
χορεύουμε?..... μέσα από την χορευτική κίνηση, ερωτοτροπείς, μαγεύεις, προσμένοντας να ελκύσεις….. με τα φλαμενικά λικνίσματα της γυναίκας να σε μαγεύουν, να σε φαντασιώνουν, να σε συγκινούν…. το δε αντρικό μοναχικό ζεϊμπέκικο να φανερώνει έναν ολόκληρο κόσμο, που δεν μπορεί να εκφραστεί με άλλο τρόπο….
χορεύουμε?..... να βυθιστούμε και να γευτούμε τα βαθιά εσωτερικά μας συναισθήματα… που άλλοτε βρίσκονται σε ψυχική αναγέννηση και άλλοτε να κλείνουν τα ανεκπλήρωτα…. μπαίνοντας στο χορό με ένα παρελθόν προσπαθείς να στηρίξεις μαζί του το μέλλον….
ο χορός πάντα είναι μια μεγάλη ΌΜΟΡΦΗ πρόκληση….
Σ' Αγαπάω αμέτρητα...άπειρα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου