ιστορίες των καιρών......

ιστορίες των καιρών, χωρίς πρόσωπα...η λήθη παραμονεύει.... μπορεί να χαθώ στο δάσος...ο δρόμος μ' έφερε ως εδώ, περνώντας μέσα από μια κίνηση αδιαφορίας... περπατώντας δίπλα μου με τη "ζωή", αλλά δεν ξέρω αν η ίδια η ζωή με θέλει δίπλα της,.....ο ήλιος έλαμπε,μα το φως δεν έφεγγε καμμιά ελπίδα...το δάσος ακίνητο....τα πέτρινα αδειανά τραπέζια, χωρίς πρωίνό ή μεσημεριανό, συμπληρώνουν την καθημερινότητα...... η Πυθία ατάραχη, δυσνόητη, χωρίς ούτε κάποιο αίνιγμα....η ταχύτητα πέφτει,το αμάξι χαλάει....ίσως στο ξημέρωμα που θάρθει, να ακουστεί κάποιος έστω αντίλαλος....

Τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα βρούμε,......