ήταν .... θέλημα....

αρκετές φορές το σώμα βρέθηκε στην άκρη του ανθισμένου γκρεμού....τα βράχοι έλιωναν με του ήλιου το λαμπρό το φως......κάποιες το χτυπούσε ο θαλασσινός αέρας και δεν άφηνε να γλιστρίσει....κάποιες άλλες έπεφτε και κάποιο χέρι εμφανίστηκε απ' το πουθενά και άρχισε να επαναφέρερι το σώμα που βρισκόταν στο κενό.....ξεγυμνώνοντάς το....δεν υπήρχαν προγνωστικά, και κατάφεραν να το κρατήσουν όρθιο....
ήταν δεμένο με τα δεσμά του έρωτα μέσα από απίστευτες καταστάσεις.....γλίτωνε την ύπαρξή του από τα χείλη του γκρεμού.....
κρεμιόταν απ' τα κρινοδάχτυλά της, κρεμιόταν απ' τα χείλη της, είδη τη λύτρωσή του απ' την απελπισία, απ’ την απόγνωση....Εσύ το έσωσες ΟΜΟΡΦΙΑ, γλίτωσες την ύπαρξή του μπρος απ' τα χείλη του γκρεμού.......... ήταν το θέλημα της αγάπης.... μ’  ακούς?.....σ’αγαπώ, μ’ ακούς?.......