η συγγραφέας αναζητά, με μια πρωτότυπη λογοτεχνική απόπειρα καταλογογράφησης, αυτό που μένει πίσω όταν χάνεται κάτι: αποήχους και ψιθύρους, μνήμες και θρύλους, αποτυπώματα και σκιές, ανασυγκροτώντας παράλληλα την παιδική ηλικία σε μια χώρα που έχει επίσης χαθεί, την Ανατολική Γερμανία της δεκαετίας του 1980....
"Αν αληθεύει η εκπληκτική ρήση του Σίγκμουντ Φρόυντ, που θυμίζει την αρχή διατήρησης της ενέργειας, ότι κανένα όνειρο, καμία σκέψη δεν ξεχνιέται ποτέ στ’ αλήθεια, τότε, μέσα από μια επίπονη προσπάθεια παρόμοια με την αρχαιολογική ανασκαφή που φέρνει στο φως οστά, απολιθώματα ή πήλινα θραύσματα, δεν θα ξεθάβαμε από το χούμο της ανθρώπινης μνήμης μόνο βιώματα του παρελθόντος, όπως ένα κληρονομημένο τραύμα, δύο ασύνδετους στίχους ενός ποιήματος, τον θολό εφιάλτη μιας νύχτας με καταιγίδα από τα πρώτα παιδικά χρόνια, μια τρομακτική πορνογραφική εικόνα, αλλά ίσως να ανασύραμε από τα βάθη του Άδη και το έργο αναρίθμητων χαμένων γενιών, αρκεί να αρχίζαμε να αναζητούμε τα ίχνη τους – και η αλήθεια, ακόμα και εκείνη που απωθήθηκε ή διαγράφηκε, που οδηγήθηκε σε ολισθήματα ή παραδόθηκε στη λήθη, δεν θα είχε πια αρνητές και θα παρέμενε παντοτινά παρούσα....."
Ιλυ....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου