το χρίσμα....

"άστους να λένε άστους να πουν αυτοί δεν ξέρουν ν' αγαπούν, 

τρέχουν να φτάσουν μα δεν μπορούν, άστους να λένε άστους να πουν...".

όταν είσαι ερωτευμένος, όταν αγαπάς, τότε είσαι ελεύθερος.... όποιος νομίζει πως ο έρωτας δεσμεύει δεν γνωρίζει τιποτα, γιατί απλά και μόνο δεν υπήρξε ποτέ ερωτευμένος.... ερωτευμένος με λογοτεχνικό πάθος, με αντάριασμα ψυχής, με παθολογική νεύρωση που δεν σε αφήνει καθόλου να αντιληφθείς την πραγματική πραγματικότητα, εκείνη την πραγματικότητα που όλοι γεύονται με τον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο, ενώ εσύ ζώντας στο βασίλειο του έρωτα δημιουργείς έναν άλλον κόσμο, δικό σου, κατάδικό σου κόσμο, και όλη αυτή η τελετουργία βαστάει μια ζωή....

όταν η πραγματικότητα και η φαντασίωσή σου  συνυπάρχουν χωρίς να μπορείς να τις ξεχωρίσεις, όταν το όνειρό σου το γεύεσαι καθημερινά και είσαι σε μια κατάσταση μέθης και παραληρήματος, τότε είναι που νιώθεις ελεύθερος....

με τον έρωτα συνειδητοποιείς ότι η "δέσμευσή" σου στην "Ομορφιά" της ζωής και στην Εικόνα του μοναδικού "Λουλουδιού" της ερήμου  είναι η πραγματική ελευθερία, γιατί τότε δεν έχεις ανάγκη κανένα όνειρο, γιατί οι άπειρες πεζές επιλογές δεν οδηγούν στον αληθινό έρωτα, χάνονται στα αμέτρητα δρομάκια της πεζής ζωής, εκτός αν έχεις το χρίσμα και τον συναντήσεις…

όταν νοιωθεις ελεύθερος δε σκέφτεσαι καμιά άλλη γυναίκα, γιατί η πληρότητα του έρωτά σου σου έχει χαρίσει το όνειρό σου... ελευθερία είναι να συνυπάρχει το όνειρό σου..... ελευθερία είναι να φαντασιώνεσαι τον έρωτά σου συνεχώς διπλα σου....ειναι το άλλο σου μισό ... είναι η ταύτιση δύο "μορφών" που έχουν πάψει να είναι δύο, χωρίς να συνειδητοποιούν πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό…

ο έρωτας για να είναι έρωτας θα πρέπει και να του μιλήσεις, να του γράφεις, να τον υμνεις κάθε στιγμή....να αναπνέεις την ανάσα του...

όταν είσαι ένας ελεύθερος ερωτευμένος δεν σκονταφτεις σε περιορισμούς και  δεσμεύσεις μιας  τυποποιημένης ζωής.....εισαι ευτυχισμένος.... γιατί γι' αυτόν πάντα θα υπάρχει η "Ομορφιά", το άλλο του μισό....

Σ' Αγαπώ........