ο ιός της βλακείας....

σαν μια άλλη «Αποκάλυψη του Ιωάννη», «δεν θέλω να πεθάνω, γιατί πως θα ζω μετά χωρίς εκείνη?»

μας ξημερώνει μέρα με άδειοι δρόμοι, άδεια μαγαζιά, άδειοι χώροι, άδειες αγκαλιές, άδεια σώματα…ένας «φόβος κατάρρευσης» χτυπάει την πόρτα….σαν να ξεριζώνεται από μέσα μου η Ομορφιά, η  Ομορφιά, η Ομορφιά…. αισθάνομαι σαν ηττημένος….διαβάζω ένα άρθρο, έτσι!!!... «ξεπερνώντας τον πανικό» και καταλαβαίνω πως δεν με καθησυχάζει….και διαβάζοντας κάποια άλλα σαν την «έρημη γη» καταλαβαίνω πως δεν μας αξίζει, ούτε να απομονωθουμε φοβούμενοι….. κι άλλα, που σε κάνουν να κοιτάς τον άλλον μέσα από αυτά… λιώνουμε…. πεθαίνουμε…. «πεθαινω σαν χώρα»

αν στόλιζα τη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου με δικά μας βιβλία, ίσως ο ιός του φόβου θεραπευόταν με χιούμορ, που δεν διακρίνομαι, και ο ιός της βλακείας, που είναι βλακεία να πιστεύουμε πως δεν μας αγαπούν, με διάβασμα….

σ' Αγαπώ.....

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟ ΝιΚα