αυτα που πόθησες να πεις, δεν θα τα πεις ποτέ σου....μέρες Οκτωβρίου, Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου....πως να πεις μιά ιστορία που ολοένα γίνεται και πιο ακαταλαβιστικη...πως να μιλήσεις για άδεια δωμάτια, που τώρα σκεπάζονται από αγριόχορτα, κισσούς και μιά αγριοτριανταφυλλιά...που τώρα προβάλλει μόνο μέσα απ'τη μνήμη....όμως κάποια πράγματα γίνανε και δεν ξεγράφονται....
αυτα που πόθησες να πεις, δεν θα τα πεις ποτέ σου.... μπορείς όμως να τ' ακούσεις...φέρε το όστρακο στ' αυτί, συγκέντρωσε την ακοή σου και άκουσε πέρα απ'το ρήγμα της σιγής το βήμα της γάτας που αντιχει.....
Σ' Αγαπώ.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου