ο Άνθρωπος αυτός/η είναι μια ΟΜΟΡΦΙΆ....

 

 το πρωϊνό  σου...έτοιμο!!!..

ασφυκτιάς....

κι εσύ, μικρή γοργόνα, το ξέρω ασφυκτιάς

μα έξω απ’ τα νερά δω μέχρι θανάτου σπαρταράς,

κι εγώ θα ζω για πάντα εδώ, 

κολλημένος....

Ιλυ..............

αόρατες λέξεις....

ονειρεύτηκα πως σε κρατώ σφιχτά στο χέρι....ξυπνάω με την ψυχή στο στόμα...να κράξω θέλοντας βοήθεια...

ξάπλωσε πάνω μου ξανά.....να νοιώσουμε ως το βάθος του κορμιού το γλυκό βάρος....

σε γυρεύω!....σε λατρεύω!....έλα ξανά......

ακούγοντας τις λέξεις του άλλου τον υποδεχόμαστε στη ζωή μας, τους δείχνουμε τη ζωή μας και συνάμα αναζητάμε σε αυτές κάτοπτρα για να ακουμπήσουμε τον εαυτό μας....στα λόγια μας ο εαυτός μας προβάλλεται σαν ένα περίγραμμα, με την κάθε λεπτομέρεια που εξωτερικεύει την μορφή και ερμηνεύει το εσωτερικό αμετάφραστο δέος.....

σ' Αγαπώ......

ξενυχτια εκτος...

 καλημερα, σαγαπω ...πολυ.......

αρχιζουν τα ξενυχτια εκτος.....

ο πόνος είναι μια μορφή ποίησης...

πόσο απέχει η λογοτεχνία από τον πόνο; εξαρτάται αυτή η απόσταση από το είδος του πόνου, από την εγγύτητα του πόνου ή από τη δύναμή του;

είναι μικρότερη η απόσταση μεταξύ της ποίησης και του πόνου που προκαλείται από το είδωλο της φωτιάς, από την απόσταση μεταξύ της ποίησης και του πόνου που πηγάζει από την ίδια τη φωτιά

στον χώρο και στον χρόνο υπάρχουν κοντινά μας παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν άμεσοι δεσμοί ανάμεσα στην ποίηση και στον έμμεσο ή άμεσο πόνο και ναι, γιατί όχι, θα μπορούσε ακόμη και να πούμε ότι το να υποφέρεις μαζί με άλλους είναι ήδη μια μορφή ποίησης που ποθεί σφόδρα τις λέξεις...

ιλυ.......................

η ... καλή πλευρά...

να γυρίζεις - αυτό είναι το θαύμα -....

να γυρίζεις στην καλή πλευρά σου.....

ιλυ.........................................

 

καλημέρα...!!!

Ιλυ.......

kad na te pomislim....

 όταν σε σκέφτομαι βυθίζω τα δόντια μου στα μπλαβισμενα χείλη, για να περάσω τον πόνο μου.....

Ιλυ........

 ανοίγοντας την πόρτα μαζί.....

Ily.......

 

 

να σου πω ένα παραμύθι..!!..

Σ' Αγαπώ.,....

σιγοψιθυριζοντας....

 έλα να χορέψουμε ένα βαλς....

σιγοψιθυριζοντας στίχους που δεν παλιώνουν ποτέ....

ένα διαμάντι που σε συγκινεί και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές...

στα όνειρα τα χίλια μου

σε γύρευαν τα χείλια μου

σε γύρευ’ η ψυχή μου

κι οι πόθοι οι κρυφοί μου

πόσο λυπάμαι

τα χρόνια που πήγαν χαμένα

πριν να γνωρίσω εσένα

που πρόσμενα καιρό

γύρε κοντά μου αγάπη γλυκειά μου

θέλω ακόμα ξανά να σου πω....

πόσο λυπάμαι

τα χρόνια που πήγαν χαμένα

πριν να γνωρίσω εσένα

που πρόσμενα καιρό.....

Σ' Αγαπώ Καρδιά μου.... Πολύ....

averete te....

 Io vivrò per avere te.

Avere te!

amore mio....ti amo moltissimo...

το τραγούδι σου...

 

πανέμορφα διαμάντια....

 αυτα που πόθησες να πεις, δεν θα τα πεις ποτέ σου....μέρες Οκτωβρίου, Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου....πως να πεις μιά ιστορία που ολοένα γίνεται και πιο ακαταλαβιστικη...πως να μιλήσεις για άδεια δωμάτια, που τώρα σκεπάζονται από αγριόχορτα, κισσούς και μιά αγριοτριανταφυλλιά...που τώρα προβάλλει μόνο μέσα απ'τη μνήμη....όμως κάποια πράγματα γίνανε και δεν ξεγράφονται....

αυτα που πόθησες να πεις, δεν θα τα πεις ποτέ σου.... μπορείς όμως να τ' ακούσεις...φέρε το όστρακο στ' αυτί, συγκέντρωσε την ακοή σου και άκουσε πέρα απ'το ρήγμα της σιγής το βήμα της γάτας που αντιχει.....

Σ' Αγαπώ.......

το κλειδί...

λένε πως όταν κρατάς ένα κλειδί  και σταματήσεις να ψάχνεις, τότε σε ψάχνουν....η διαφορά έγκειται στο κλειδί!!!!... κι εγώ κλειδιά δεν έχω....

Ιλυ......

 

λέξεις αιώνια έφηβες...

 κάποιες λέξεις όπως ελπίδα, αλλαγή, αγωνία, όνειρο, έρωτας, είναι και θα παραμείνουν αιώνια έφηβες...

ily............................................

ήρεμα βράδια...

τι έχεις καρδούλα μου και δεν ηρεμείς το βράδυ???

κλείνε τα μάτια κι ονειρέψου μονάχα τις χαρές που να μαγεύουν τα όνειρά σου, μη σκέφτεσαι τη σιωπή των ματιών σου....

όλοι μαθαίνουμε ξανὰ τὸν ἔρωτα, σὰν νὰ μὴν τὸν ξέραμε ποτὲ...

θα σου κρατώ συντροφιά και κάθε τριχούλα σου σγουρή και χρυσωμένη,

θα τη γεμίζω με χάδια.....

Ιλυ..............

 

τα νησιά μας...

 όλοι έχουμε μέσα μας νησίδες άγονες, ή παραδείσους, εμμονές ή ψυχαναγκασμούς, εγωκεντρισμό, ματαιοδοξία, μάταια άγχη, απουσία πνευματικής ροπής, όλα εκείνα τα πάθη που μας περικλείουν, που κτίζονται από τις επιλογές μας στη ζωή..... ώσπου μια μέρα ξυπνάς αλλοιωμένος και δεν είσαι στά καλά σου....

βγήκα και τι είπα...

μια φορά κι ένα καιρό
ήταν ένα ποίημα
με απαιτήσεις, φιλοδοξίες
και υψηλές προδιαγραφές.....



άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα
ω! γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
ψηλό μελαχρινάκι
γιατί είχα είχα πόνο στην καρδιά
και βγήκα και το είπα
στ' άστρα θα πω τον πόνο μου απού δεν τον μαρτυρούνε
....

ένα λουλουδάκι....

 

 

sweet dreams....

 να εχεις όνειρα παραμυθένια γλυκά μου Μάτια.....

 ιλυ......................................

αβάσταχτη ανάγκη....

ένα πρώτο όμορφο απομεσήμερο του Σεπτέμβρη....νομίζω πως σήμερα κρύφτηκες μαζί με τον ήλιο πίσω από ένα σκούρο σύννεφο....και περίμενες....και 'γω νόμιζα πως με ξέχασες... 

μια αβάσταχτη ανάγκη, να θέλεις να χαριστείς στον έρωτά σου....να θέλεις να της αφιερώσεις ένα τραγούδι... να της στείλεις άπειρα φιλιά...και παίζει με τα σύννεφα....

ιλυ.....................................

μια βροχούλα έπιασε....

 

Καλημέρα Jasmin.....

I L Y............

νυχτικά ενδεχόμενα....

σαν μια τέτοια νύχτα

τα χέρια θα μιλάνε με μνήμες

θα διασταλεί ο καιρός

και θ’ απαγορευτούν των φωτονίων οι

διαπραγματεύσεις

θα ’μαστέ μόνο

εγώ εσύ και ο ΦόΒ

μέσα σ’ ευκάλυπτο σιωπή

κι αμνιακών οριζόντων ηλιοβασιλέματα

όχι άλλες λέξεις, τώρα μονάχα μυρουδιές

και στην άλλη όχθη

υπέροχα

λευκά

άλογα

...σ' αγαπώ...

 Καλημέρα Καρδούλα μου.....

Ιλυ........ ματάκια ΠανΌμορφα

Ιλυ........

όταν σε βλέπω.....

όταν σε βλέπω μες τους δρόμους να γυρίζεις

να ξέβρεις την καρδούλα μου πως τη ραΐζεις

γιατί είσαι όμορφη πολύ σαν το κουκλάκι Ι

φοβούμαι μη σου πάρει άλλος το φιλάκι...

ΙλΥ.......

το κορίτσι που Λάμπει....

 αυτό το κορίτσι Λάμπει...το δικό της φως διαπερνά κάθε τι που θα πάει να το εμποδίσει....είναι Πανέμορφη όπως και να την δεις και αν βάλεις και την εσωτερική της μέσα ύπαρξη γίνεται η Θεά.....και λάμπει σαν τον ήλιο.... απορώ τι την ήθελε την ψυχοθεραπεία μαζί μου, όταν η ίδια θεράπευε τους άλλους, άμεσα, με την παρουσία, το βλέμμα, την ήρεμη φωνή, τη γαλήνη και τη σοφία της....το μόνο της όχι καλό, πάντα θα κινδυνεύει διότι πάντα θα είναι ωραία, έξυπνη, ερωτεύσιμη, ξεχωριστή, αξιοζήλευτη...

Ιλυ......................

Εδώ σ’ αυτή τη γειτονιά δεν πρέπει να είν’ φεγγάρι,

μόν’ πρέπει να ’ναι συννεφιά, να ’ναι βαθύ σκοτάδι,

γιατ’ έχω μια αγαπητικιά κι εκείνη είν’ το φεγγάρι,

π’ όντες προβάλλει να τη διω σκορπιέται το σκοτάδι.

Και με τον ήλιο μάλωνε και με τον ήλιο λέγει:

Ήλιε μου, για έβγα για να βγω, για λάμψε για να λάμψω.

Έλαμψε ο ήλιος το ταχύ, μαραίνει τα χορτάρια,

πρόβαλε η κόρη π’ αγαπώ, μαραίνει παλικάρια·

φλογίζει νιους και καίγει οχτρούς, σκλαβώνει παλικάρια,

καίγει κι εμένα π’ αγαπώ μέσα στα φυλλοκάρδια.

free covid

 

το Διαμάντι....

 

είσαι το Πολυτιμότερο Διαμάντι

γι' αυτό το χαμόγελο.....

 πολλοί άνθρωποι θέλουν να γυρίσουν πίσω, στην αρχή....σε μιά αρχή που είναι αρχή γι' αυτόν....να ξαναγεννηθεί, να ξαναγίνει νέος, να ξαναζήσει στιγμές......πως το εννοούμε κάτι τέτοιο?....θάθελα να ξαναπροσπαθήσω να ζήσω ξανά τις στιγμές με τη Δέκατη Μούσα, για να ήταν οι στιγμές καλύτερες....

I L Y........

λίγα λουλούδια και πάλι ..

 Λουλουδάκι ...Σ' Αγαπώ... πολύ

ιλυ 

από το φιλί πάντα πιο πολύ μας μιλούν για αγάπη τα λουλούδια αν σε αγαπούν τ’ άνθη θα σου πουν τα βουβά του έρωτα τραγούδια  

Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου...και πάλι απόψε....

 

όταν γράφω για σένα....

όλα εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα...γράφοντας με το μολύβι μπορείς να διακρίνεις πως...

υπάρχει ένα Χέρι που καθοδηγεί την κίνησή του....

πότε πότε σταματάς για να το ξύσεις και να κάνεις τη μύτη ξανά μυτερή...σαν το ξύνεις υποφέρεις και συ, περνάς και συ δοκιμασίες....

άλλες φορές προσπαθείς να διορθώσεις λάθη και χρησιμοποιείς τη γόμα του...κάτι που σβήνεις δεν είναι κάποιο λάθος απαραίτητα, αλλά κάτι που είναι σημαντικό προκειμένου να παραμένουμε στη σκέψη μας...

αυτό που προσέχεις στο μολύβι δεν είναι το εξωτερικό του μέρος, αλλά ο γραφίτης που έχει μέσα, είναι αυτό που αποτυπώνει τη σκέψη, είναι το αίμα, είναι αυτό που αφήνει ένα σημάδι, που πάντα αυτό φροντίζεις, αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό του σώματος....

το μολύβι αφήνει πάντα ένα σημαδι, θα αφήσει ίχνη στη ζωή....

Σ' Αγαπώ......με Faber Castell.....

η φωνή της....

 ο μόνος ήχος που ακούγεται....η φωνή της.....

κι ας μη την αισθάνομαι από τόσο μακριά και με το κούφιο που υπάρχει.....

ιλυ.......Θάλασσά μου.......

 

I can't survive i can't stay alive, without your love oh baby...

 

my heart is full of love and desire for you.,..

I love you.....

μια .... Κυριακή....

 

το παγκάκι....

εκεί σε πήρα αγκαλιά, και κάθισες δίπλα μου,

έμεινε εκεί η ανάμνηση και η στιγμή που ζήσαμε....

μα εγώ νοσταλγώ ....

Ιλυ...........

άδεια καλοκαίρια....

 

Πώς περάσανε τα χρόνια

Τόσα άδεια καλοκαίρια, πώς !

Πως περίμενα να τρέξεις

Να μου σφίξεις τα δυο χέρια, πώς !

 

Πώς περάσανε τα χρόνια

Οκτωβρης ήτανε θυμάμαι, πώς !

Πόσες αγκαλιές λουλούδια

Έστρωνα για να κοιμάσαι, πώς !

Πώς περάσανε τα χρόνια

Ήσουν της ζωής μου ο φάρος, πώς !

Πως τη σκέψη σου να σβήσω

Που να το ’βρω τόσο θάρρος,  πώς !

Πώς περάσανε τα χρόνια

Κάποιες λέξεις να θυμάμαι,  πώς !

και σ' αγαπούσα, και σ' αγαπώ.......

ο ιός της βλακείας....

σαν μια άλλη «Αποκάλυψη του Ιωάννη», «δεν θέλω να πεθάνω, γιατί πως θα ζω μετά χωρίς εκείνη?»

μας ξημερώνει μέρα με άδειοι δρόμοι, άδεια μαγαζιά, άδειοι χώροι, άδειες αγκαλιές, άδεια σώματα…ένας «φόβος κατάρρευσης» χτυπάει την πόρτα….σαν να ξεριζώνεται από μέσα μου η Ομορφιά, η  Ομορφιά, η Ομορφιά…. αισθάνομαι σαν ηττημένος….διαβάζω ένα άρθρο, έτσι!!!... «ξεπερνώντας τον πανικό» και καταλαβαίνω πως δεν με καθησυχάζει….και διαβάζοντας κάποια άλλα σαν την «έρημη γη» καταλαβαίνω πως δεν μας αξίζει, ούτε να απομονωθουμε φοβούμενοι….. κι άλλα, που σε κάνουν να κοιτάς τον άλλον μέσα από αυτά… λιώνουμε…. πεθαίνουμε…. «πεθαινω σαν χώρα»

αν στόλιζα τη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου με δικά μας βιβλία, ίσως ο ιός του φόβου θεραπευόταν με χιούμορ, που δεν διακρίνομαι, και ο ιός της βλακείας, που είναι βλακεία να πιστεύουμε πως δεν μας αγαπούν, με διάβασμα….

σ' Αγαπώ.....

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟ ΝιΚα

άργησα Άγγελέ μου...

 

 

να γυρίσεις....

 τα γαλάζια σου γράμματα

κάθομαι και διαβάζω

και με παίρνουν χαράματα

καθώς πίσω κοιτάζω

τα γαλάζια σου γράμματα

τρυφερές αναμνήσεις

να μου λες χίλια πράματα

μα δε λες αν γυρίσεις

μια ζωή περιμένω

μα δε γίνονται θάματα

μια ζωή σ' ανασταίνω

στα γαλάζια σου γράμματα...

Ιλυ.......

το μονοπάτι...

τι έχεις....και δεν μιλάς κι όλο κοιτάς θλιμμένα

τι έχεις πάθει και με ρωτάς με μάτια βουρκωμένα

 

θέλω κάπου να μιλήσω, θέλω κάποιον να τα πω

θέλω κάπου ν' ακουμπήσω....

να με πάρεις απ' το χέρι δυο κουβέντες να μου πεις

να γλυκάνει, να γλυκάνει την αγιάτρευτη πληγή

θα το περάσουμε μαζί .. 

αυτό το μονοπάτι... 

ένα μόνο να θυμάσαι πως υπάρχω πάντα εγώ....

 

θα το περάσουμε μαζί...

Σ' αγαπώ....

στιγμή δε φεύγεις....

 στιγμή δε φεύγεις απ' το μυαλό..  

Σ' αγαπώ...... χέρι με χέρι....

θα σπάσει.....

 η καρδιά μου θα σπάσει.....

Σ' Αγαπώ............

 Ιλυ......

η νύχτα θέλει...

 η νύχτα θέλει αγκαλιά κι αγάπη...θάρθω να σου κάνω παρέα στο όνειρό σου.,.θέλεις?...

καληνύχτα αγάπη μου...

 

η αγωνία του σώματος...

 την παρατηρούσα συνέχεια κάθε λεπτομέρεια του σώματός της, το πρόσωπό της, το δέρμα της, τη στάση της, την ακινησία, τη φυσιογνωμία .... άκουγα την ηχώ του λόγου της.... ολόκληρο το σώμα δεν κάνει τίποτα άλλο απο το να μιλάει...να μιλάει ακατάπαυστα για όλα τα πάθη του ...πολλά μου έμαθε αυτή η αφωνια του σώματός της.... αρχίζοντας να συγκεντρώνω καταστάσεις που οταν μιλάγαμε δεν άκουγα.... απλώς έλοιωνα.... αποκαλυπτικά, ολοκληρωτικά, διαπεραστικά, σαν ερωτική πράξη....

ερωτικά......για ένα φιλόξενο σώμα....

Ιλυ....

 

μήπως ο ίδιος αποτελεί κίνδυνο?..

 ταπεινός και αδερφός του εαυτού του, μια ταλαιπωρημένη ψυχή που με την ευαισθησία του και την ανήσυχη ζωή του κατάφερε να μετουσιώσει την οδύνη του σε γραπτό λόγο-ποίημα....πώς είναι να νιώθεις ξένος μέσα στην ίδια σου την εποχή...

σαν ένας γελοίος άνθρωπος,  που μέσα στην κοινοτοπία του χαρακτήρα του συνομιλεί με τον ίδιο του τον εαυτό μιας και οι υπόλοιποι είναι κρυστάλλινες φιγούρες....

 ο γελοίος αυτός άνθρωπος που μυρίζει έντονα άρωμα αυτοβιογραφικό, είναι αυτός που ονειρεύεται.... με το γραπτό του  μεταφέρεται σε μίαν άλλη σφαίρα παραδεισένια, εκεί όπου σπέρνουν ευτυχία για να θερίσουν αγάπη και χαρά, εκεί που δεν διακρίνεσαι για το τι ρούχα φοράς αλλά για το ποιος είσαι, πόσο αγαθές προθέσεις έχεις, γιατί τα αισθήματα σε αυτόν τον κόσμο του ονείρου είναι νότες μελωδίας που έχουν ντυθεί για να υπάρχουν σε πείσμα του χρόνου....

βλέποντας τον δικό του κόσμο, ο άνθρωπος αυτός συγκρίνει, κατακρίνει αλλά δεν εχθρεύεται, έχει την αγνότητα και την πραότητα να σβήνει κάθε έννοια μίσους, “ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν”....

μέσα στο όνειρό του άρχισε να φαντάζεται,... μήπως ο ίδιος τελικά αποτελούσε τον κίνδυνο, μήπως είναι ένας ηλίθιος που του γεννιούνται ερωτήματα και η συνείδησή του χορεύει σε ρυθμούς ενοχής για έναν κόσμο που δεν είναι αποδεκτός?... τι έχει να προσφέρει σε μία κοινωνία που του γυρίζει την πλάτη γιατί εκείνος δεν μπόρεσε να την καταλάβει?...εκείνος έφταιξε? και αν ναι, αυτό είναι για να δώσει στον κόσμο του μία δεύτερη ευκαιρία για επάνοδο....

κάπως έτσι τελειώνει ένα ποίημα μέσα απ' "το όνειρο ενός γελοίου..." ανθρωπου ...

Ιλυ.....

μόνο μια ζωή, πάρτη όλη δική σου....

θα θελα να τα χα ολα

να μουνα παντου
να σου χαριζα τα αστερια
ολου του ουρανου
μα για μενα ενα αστερι
φαινεται απο τη γη
ενας ειναι ο κοσμος μονο εσυ
δεν εχω πολλα ολα να στα χαρισω
δεν εχω πολλα να τα μοιραστω
μονο μια ζωη παρτην ολη δικη σου
μονο μια χαρα και ολη σου τη χρωστω
μην πεις για ανταλαγμα εγω δεν σου ζητω
και μια δευτερη ζωη θα σου χρωστω

θα θελα ολο τον κοσμο να χα αγκαλια να σε πηγαινα σε πολεις και πιο μακρια
μα οποιο τοπο και να ειδα
οποια διαδρομη ενας ειναι ο δρομος
μονο ΕΣΥ.... 

σαγαπώ πολύ.....

 καρδούλα ...

...

"εκείνη τη μέρα, εμφανίστηκε ένα παράξενο ζώο..."

"εκείνη τη μέρα, εμφανίστηκε ένα παράξενο ζώο..."

έτσι άρχισε το ταξίδι ανάμεσά μας.....

ένα κορμί τόσο Ωραίο που εκμηδένισε τα πάντα....

χέρια πολυκλωνα σε τύλιγαν, άνθος μιας Αφροδίτης....

και μετά μια βαλίτσα......

μπορείς μέσα σε μία βαλίτσα να κουβαλήσεις ένα φλιτζάνι, ένα σπίτι, τη θάλασσα, τα πουλιά, τον ουρανό και ένα βουνό γεμάτο δέντρα.....κι όλα αυτά σε μια βαλίτσα....μια αποσκευή είναι.... μπορούμε να μιλήσουμε για όλη τη ζωή μας....με μια βαλίτσα πάμε ταξίδι, αλλά και με μια βαλίτσα φεύγουμε... μακριά...τότε μπορεί να 'χεις βάλει μέσα μια φωτογραφία, κι ένα σπασμένο φλιτζάνι μόνο...τότε δεν θες τίποτ' άλλο, μόνο αναμνήσει, για να μη ξεχάσεις....

ένα παραμύθι είναι κι αυτό... πόσο τριφερο μπορεί να είναι?... μπορεί να σου πει πως όσο λυπημένοι κι αν είμαστε, τα όνειρα που κουβαλάμε μέσα της, οι αναμνήσεις μας λένε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί....

  

I Love You.....

 

σαν το αεροπλάνο...

μάλλον όλοι φανταζόμαστε ότι, μόλις φύγουμε από κάπου, αφήνουμε πίσω μας ένα κενό, όχι μόνο στον χώρο αλλά και στη ζωή κάποιων ανθρώπων, κάτι σαν αόρατη πληγή....είναι αλήθεια, πως ο χώρος από τον οποίο φεύγουμε δίνει τόση σημασία στην αποχώρησή μας, όση σημασία εχει ο κινητήρας ενός αεροπλάνου με τον πιλότο....αν το αεροπλάνο έχει πολλούς κινητήρες δεν αλλάζει κάτι σημαντικό, θα εξακολουθεί να πετά μέχρι να προσγειωθεί....σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί και οι επιβάτες να μη προσέξουν την αλλαγή....οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν παιδιά με αδιάκοπο ρυθμό, τα παιδιά συνεχίζουν να έρχονται στον κόσμο, κι ο έρωτάς σου κι είναι εκεί όταν επιστρέφεις, κοιτάζοντάς σε με μιά άγρυπνη λαχτάρα.....δεν δραπετεύω από το χώρο με την πλήρη έννοια της λέξης, με την έννοια του να εξασφαλίσω ένα μαλακότερο στρώμα για την ψυχή μου, απλά μετακομίζω....και βρίσκω, την ίδια αντικειμενικότητα που θα έβρισκα και όπου αλλού προγραμματισμένα πήγαινα...φορές, αυτό που ανακαλύπτω μέσα μου με φέρνει σε απελπισία, με κάνει να νοιώθω ντροπή, ίσως από κάποιο απομεινάρι....πως γίνεται να παραμένω στις αρχικές σκέψεις και να μη προσδιορίζω νέες, με τις αναλύσεις διεργασιών φαντασίωσης του ίδιου μου του εαυτού, μέσα από ονειρικές φιγούρες που οδηγούν πέρα από το πραγματικό συναίσθημα, πέρα από τη σκέψη...νιώθεις να απογυμνώνεσαι από ευγένεια και αγνότητα όταν δεν νιώθεις τη  ζεστασιά του ονείρου, όταν δεν σε καίει η καρδιά σου γιατί δεν σου βάζει το καλώδιο στην πρίζα...

ιλυ.....

Λουλουδένια.....

 

Λουλουδένια ... I Love You......

 

για να βρω εσένα....

για να βρω το δρόμο ξέρω πως άργησα

γιατί κάποιοι νόμισαν πως ήσουν μάγισσα

για να βρω εσένα ταλαιπωρήθηκα

και όλον τον κόσμο, για σένα αρνήθηκα....

πες μου, τι ξόρκια κι εγώ να κάνω,

να μ’ αγαπή- να μ’ αγαπήσεις, τον φτωχό.

δώσ’ μου ένα φιλί, κούκλα μου χρυσή,

να `ναι μαγικό

κι όλοι τότε ας πουν, πέθανε αυτός

από ξωτικό......

Ιλυ.............

η νέα βδομάδα....

 .....μη γυρνάς στα ίδια και τα ίδια μόνο και μόνο από τη δύναμη της συνήθειας....

...

κάνει καλό....

 «ΛΈΓΟΥΣΙΝ/ Α ΘΈΛΟΥΣΙΝ/ ΛΕΓΈΤΩΣΑΝ/ ΟΥ ΜΈΛΙ ΜΟΙ /ΣΥ ΦΙΛΊ ΜΕ/ ΣΥΜΦΈΡΙ ΣΟΙ» 

αγάπα με, σου κάνει καλό....

Ιλυ...........

"μια φάση περνάω κι εγώ, μη το κάνουμε θέμα!!!..."

ξυπνάς νωρίς, γελάς παντού μια μέρα απλώνεται μπροστά σου, στην αγκαλιά του πρωινού ο ήλιος τρέμει στα μαλλιά σου,

πετάς μακριά πάνω απ' τη γη και γίνεσαι ένα με τον ήλιο, βάζεις στο τέρμα μουσική και τραγουδάς όλο το ίδιο, τι έχεις πάρει απ' τον ήλιο και θυμίζεις τη φωτιά, τι έχεις πάρει κι από μένα και μου λείπεις ξαφνικά...

Ιλυ.............

 

I Love You.... πολύ....... πολύ....

 

 

βάζουμε ένα σκοπό στη ζωή μας....τότε η ζωή αλλάζει !!!

Καλημέρα ΟΜΟΡΦΙΆ!!!!

ily...........

ανησυχίες του Φερνάντο....

...αναλογίζομαι καμιά φορά, με μια απόλαυση μελαγχολική, πως αν κάποια μέρα, σ' ένα μέλλον στο οποίο εγώ πλέον δεν θα ανήκω, αυτές οι γραμμές που γράφω γνωρίσουν "αξία", θα έχω επιτέλους αποκτήσει ανθρώπους που να με " καταλαβαίνουν ", τους δικούς μου ανθρώπους, μια οικογένεια αληθινή για να γεννηθώ και να αγαπηθώ στους κόλπους της... γράφω, λυπημένος, στο ... δωμάτιό μου, μόνος όπως υπήρξα πάντα, μόνος όπως θα υπάρχω πάντα....κι αναρωτιέμαι αν η φωνή μου, φαινομενικά τόσο ασήμαντη, ενσαρκώνει το ανώφελο όνειρο και μια ελπίδα που δεν αφήνει ίχνη....

ιλυ.............................

Φερνάντο Πεσσόα

 

αποδημία...

με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι, μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει ροζ φεγγάρια, χαμομηλένιες αστροφεγγιές...όλα τα λόγια είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!!!...

άρχισε ψύχρα, το γύρισε ο καιρός σε αναχώρηση....οι έρωτες που ήρθαν στον κόσμο φεύγουν...όλα φεύγουν, φεύγουν τα πουλιά, ακολουθούν τα λόγια...η μία ερήμωση τραβάει την άλλη...ήδη αποσυνδέθηκε το φως από τις καλημέρες σου....

άρχισε ψύχρα.....να σου ρίξω στην πλάτη σου μια αγκαλιά....

άρχισε ψύχρα

κι όλα να φεύγουν.....

ιλυ.....

ήθελα να τρέξω με 1000....

ήρθες όταν δεν σε περίμενα....

ήθελα να τρέξω με 1000 να έρθω να σε φιλήσω, να φιλήσω δυό μαλακά μαγουλάκια, να ανοίξω τα χέρια να σε κρατήσω γλυκά, να σε αγκαλιάσω να μην σε αφήσω να φύγεις από την αγκαλιά μου....

όμως δεν είχα δύναμη, κοκάλωσα....

σου είπα να 'ρθεις αργά .... δεν ειπες οχι, ήξερα πως δεν θα 'ρχόσουν...όμως το οτι δεν ειπες οχι ήταν άλλο ένα "λιώσιμο", σε φάση ακαριαίας μεταβολής......μου θύμησες την πρώτη πρόταση εξόδου.....

Σ' Αγαπάω........

 

καλή σου μέρα ΆΓΓΕΛΕ....

 καλή σου μέρα ΆΓΓΕΛΕ και της καρδιάς μου κλέφτη, του νου μου μόνε λογισμέ και του έρωτα μου φταίχτη...

Ιλυ...

στους δρόμους...με μιά ψυχή....

γυρνώ στους δρόμους, μέχρι ότου πέσει η νύχτα, με μια αίσθηση ζωής που μοιάζει σ' αυτούς τους δρόμους....τη μέρα είναι γεμάτοι από μια οχλοβοή που δεν σημαίνει τίποτα, τη νύχτα είναι γεμάτοι από μια απουσία οχλοβοής που επίσης δεν σημαίνει τίποτα....εγώ, τη μέρα, είμαι ένα τίποτα και τη νύχτα είμαι εγώ....δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μένα και τους δρόμους του λιμανιού, εκτός από το ότι αυτοί είναι δρόμοι κι εγώ ψυχή....

ιλυ.............................

σε βλέπω ζωντανά....

 βλέπω με μια ζωντάνια τα πρόσωπα, τα σκηνικά των ονείρων μου, τα ανθρώπινα συναισθήματά μου....

επιμένω...πως....Αγαπώ και την παραμικρή σου λεπτομέρεια....

ο άνθρωπος που αγαπάς ...

ο άνθρωπος που αγαπάς είναι ένα καταφύγιο, είναι ένα ασφαλές λιμάνι, είναι μια χειροπιαστή σκέψη... είναι πάντα δίπλα σου....

και..... σ' αγαπά....

 ερωτικές αυτές οι ώρες...

Ιλυ.....

I Love You....