Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

βάζω διπλά ποτά και πίνω στην υγειά σου....

Βραδιές τ' Αυγούστου το μυαλό μου πλημμυρίζουνε
τώρα που ψάχνω στο κορμί μου τα φιλιά σου
κι όλοι οι δρόμοι σε σένα με γυρίζουνε
βάζω διπλά ποτά και πίνω στην υγειά σου

Κι απόψε πάλι είσαι παντού, στο ίδιο πάντα ραντεβού
αγάπη του καλοκαιριού κι απόψε πάλι είσαι παντού...


ιλυ.....


Το πείσμα στην αγάπη θέλει μέτρο...

Από την ταινία “Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΎΡΙΣΕ ΑΠ’ ΤΗ ΖΕΣΤΗ”

ιλυ.......

... !!!!!!!!!!!!!!!....oo oo oo oo oo oo...

Ω τι ανείπωτη ευτυχία η επιστροφή....


μετράμε αντίστροφα......και οι χτύποι γιγαντώνονται...

Καλημέρα ΟΜΟΡΦΙΆ Μ..
ιλυ........

έλα κρυφά....

 συντροφιά με ονειρικές αιωρήσεις....



ιλυ......κι Αν χαθείς ...στης καρδιάς τον μαχαλά κάπου εκεί κοντά μεθυσμένη περιμένει μια σκιά...δως μου το χέρι σου...

Σάββατο 29 Αυγούστου 2020

μιλώ για...

Σ’ αγαπώ…..τόσο πολύ που δεν θα μου λύσει προβλήματα….
Μ’ αγαπάς?.....μια άπειρη ερώτηση που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους…
Να!!! να σου προσφέρω ένα λουλούδι!!!…είναι ένα συναίσθημα… λατρεία, στοργή, ελκυστικότητα, φροντίδα, τρυφερότητα, συμπόνια, επιθυμία, πάθος, ερωτική τρέλα, λαχτάρα, χαρά, απόλαυση, ευτυχία, αγαλλίαση, ικανοποίηση, ευφορία, ενθουσιασμός, συγκίνηση, ευχαρίστηση, αισιοδοξία, υπερηφάνεια, ελπίδα, ανακούφιση, θρίαμβος…. αν το πάρει θα προσφέρει λίγο φώς, το σκοτάδι θα μικρύνει, θα αισθανόμαστε πιο άνθρωποι…
μιλώ για τον ήλιο…που μας κάνει να ξαποσταίνουμε…μιλώ για τα λόγια που κάνουν τον πόνο που μοιράζεται να γλυκαίνει...
μιλώ για το ταξιδιάρικο χαμόγελο που ραγιζει τη σιωπή…που σε οδηγεί στο μονοπάτι της καρδιάς...

να έχεις ενα όμορφο βράδυ…

ιλυ……..
Μαχαίρι με χρυσή λαβή και κοφτερή λεπίδα 
ότι ποτέ δεν είχα δει σε σένανε το είδα
 βρήκα τ' αθάνατο νερό και τώρα δεν το χάνω 
και απ' τα χειλάκια σου θα πιω ποτέ να μην πεθάνω 
για σένα λέω 
Ψηλά στου Ολύμπου την κορφή δε λιώσανε τα χιόνια
για τη γλυκιά σου τη μορφή μου τραγουδούν τ' αηδόνια
τριανταφυλλάκι ζηλευτό που κρύβεις το αγκάθι 
αχ όποιος δε σε μύρισε έχει πολλά να μάθει 
για σένα λέω 
Ζωή μου τέλος μου κι αρχή κανένας δεν το ξέρει 
πρόλαβα κι έκανα ευχή σαν έπεφτε τ' αστέρι 
πες το κι εσύ πως μ' αγαπάς και κόμπο θα το δέσω 
και στη φωτιά για χάρη σου ματάκια μου θα πέσω 
για σένα λέω...
έλα να πούμε σ' αγαπώ να γλυκάνουν τα χείλη μας...

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020

Ελπίδες...

υπάρχει μια αλησμόνητη οδύνη
που φέρει την ουλή του καλοκαιριού
και τις φακίδες του βλέμματός σου

ξαπλωμένοι
αναμένοντας τη γαλάζια τυφλότητα
με κάποιες ελπίδες φωτιάς

επιστρέφουμε στη ριζωμένη φύση μας

ILY.......

ανακοινοποίηση στο ορθό...

μερικές φορές μπορεί....να βρίσκεσαι σε απόγνωση....

ιλυ...............................

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020

είναι γλυκό να σ’ αγαπούν....

Τι γλυκό να σ’ αγαπούν
και να σου το λένε...

είναι γλυκό να σ’ αγαπούν και ακόμη πιο γλυκό να σου το λένε....όποιοι το ζούν ή το έχουν ζήσει το ξέρουν και δεν το αλλάζουν για τίποτα στον κόσμο....η ευτυχία που την μοιράζεσαι είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που σου δίνει απλόχερα η ζωή....



αν αγαπάς είναι καλό....αν σ' αγαπούν ωραίο....αν αγαπάς και σ' αγαπούν υπέροχο, σπουδαίο....


ιλυ.......χτιστά, χτιστά......

σαν σήμερα...

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020

Η Ωραία Κοιμωμένη του δάσους...


Ένα παραμύθι, που σχετίζεται με μια όμορφη πριγκίπισσα, ένα υπνωτικό ξόρκι και έναν όμορφο πρίγκιπα. Η ιστορία αρχικά εκδόθηκε από τον Σαρλ Περώ. Η εκδοχή που συλλέχθηκε από τους αδελφούς Γκριμ ήταν μια προφορικά μεταδιδόμενη έκδοση της αυθεντικής λογοτεχνικής ιστορίας. Το ενδιαφέρον της ιστορίας  αυτής είναι πως φέρνει στον κόσμο των παραμυθιών μια φυσιολογική οικογένεια, κι ας είναι βασιλιάδες, δηλ. έναν πατέρα και μια μητέρα που αγαπιούνται μεταξύ τους, και ζουν κοντά στο παιδί τους, που το αγαπούν πάρα πολύ, κάτι αρκετά σπάνιο στον κόσμο των παραμυθιών. Και μια πριγκίπισσα που περιμένει παθητικά να τη σώσουν χωρίς να κάνει τίποτα η ίδια, με μοναδική εμφανή  αρετή την ομορφιά της.
Μια από τις εκδόσεις του παραμυθιού ….
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα που αγαπούσαν πολύ ο άνας τον άλλον και ζούσαν ειρηνικά…. Δεν ήταν όμως ευτυχισμένοι γιατί, …. Δεν είχαν παιδιά. Προσευχήθηκαν στους θεούς, πήγαν σε μάγισσες, ήπιαν όλα τα μαγικά φίλτρα, έκαναν τάματα, πήγαν για προσκύνημα σ’ αμέτρητα μέρη, πρόσφεραν αφιερώματα σε αγίους…η μοίρα, όμως, φαίνεται πως δεν ήθελε να δεχτεί τις προσευχές τους και να ικανοποιήσει την επιθυμία τους.
Μια μέρα, καθώς η βασίλισσα περπατούσε στον κήπο με σκυμμένο το κεφάλι, θλιμμένη και απογοητευμένη όπως πάντα, πατάει το πίσω πόδι ενός βατράχου. Ο βάτραχος δίνει έναν πήδο και πέφτει μέσα στο σιντριβάνι του πάρκου, χτυπάει την πράσινη κεφάλα του και μένει αναίσθητος. Ο καημένος, θα είχε πνιγεί αν δεν ήταν εκεί η βασίλισσα. Μόλις καταλαβαίνει τι έγινε, χωρίς να σκεφτεί το μακρύ της φόρεμα και τα κομψά, μεταξωτά της παπούτσια, η βασίλισσα πέφτει στο νερό για να σώσει τον δύστυχο βάτραχο.
Σε λίγο ο βάτραχος συνέρχεται, βλέπει τη βασίλισσα, κι εκείνη μένει κατάπληκτη ακούγοντάς τον να της μιλάει:
«Είσαι καλή γυναίκα, με καλή ψυχή» της λέει ο βάτραχος. «Γι' αυτό σου αξίζει ένα δώρο... Σκέψου και πες μου τι θέλεις».
«Υπάρχει κάτι που θέλω πολύ, δεν νομίζω όμως ότι εσύ μπορείς να με βοηθήσεις» λέει η βασίλισσα με απέραντη θλίψη. «Μη το λες αυτό. Πες μου τι σου λείπει και θλίβεσαι τόσο ».
«Θέλω μόνο ένα μωρό» λέει εκείνη, «όμως o καλός Θεός δεν μου δίνει τη χαρά να γίνω μητέρα.»
«Ωραία...» λέει ο βάτραχος. «Έλα αύριο εδώ να με ξαναβρείς, και ίσως να σου φέρω νέα.»
«Τι νέα; Πες μου κάτι παραπάνω σε παρακαλώ.
«Αύριο, την ώρα που δύει ο ήλιος, θα τα πούμε εδώ, σ' αυτό το σημείο» λέει ο βάτραχος και φεύγει με μικρά πηδηματάκια κατά το βάλτο.
Την επομένη, η βασίλισσα επιστρέφει νωρίς στο σιντριβάνι, όλο αγωνία και περιέργεια να μάθει τα νέα που θα της φέρει ο βάτραχος.
«Να 'μαι κι εγώ.. .» λέει ο βάτραχος και πλησιάζει τη βασίλισσα με μικρά πηδηματάκια.
«Έχεις κάτι να μου πεις;» τον ρωτάει εκείνη με αγωνία.
«Η μάγισσα που ζει κάτω στο ποτάμι με ξέρει από τη μέρα που γεννήθηκα. Της ζήτησα να σε βοηθήσει και να πραγματοποιήσει την επιθυμία σου, και της είπα ότι εσύ, το δίχως άλλο, θα φανείς γενναιόδωρη.»
«Ας ζητήσει ό,τι θέλει» λέει αμέσως η βασίλισσα.
«Τότε, περίμενε εδώ» απαντάει ο βάτραχος και φεύγει προς το ποτάμι με πηδηματάκια.
Έχει πια νυχτώσει όταν ο βάτραχος γυρίζει στη βασίλισσα.
«Της υποσχέθηκα ότι από την ημέρα που θα μάθεις ότι είσαι έγκυος ώς την ημέρα που θα γεννήσεις, θα της στέλνεις ένα χρυσό νόμισμα την εβδομάδα.»
«κι αυτή τι είπε;» ρωτάει η βασίλισσα.
«Συμφωνεί. Λέει να κρατήσεις σημείωση, γιατί σ' ένα χρόνο από σήμερα θα γεννήσεις ένα όμορφο κοριτσάκι κι έτσι η επιθυμία σου θα έχει εκπληρωθεί.»
«Πρέπει να κάνω κάτι άλλο;» ρωτάει ενθουσιασμένη η καλόκαρδη βασίλισσα.
«Κάθε Δευτέρα» λέει ο βάτραχος, «θα πετάς μέσα στο σιντριβάνι ένα χρυσό νόμισμα………
……
Πράγματι, λίγους μήνες μετά η βασίλισσα μένει έγκυος. Η χαρά της είναι απερίγραπτη, δοξολογεί τον Θεό, και αμέσως θυμάται όλο ευγνωμοσύνη τα λόγια του βατράχου που τη βοήθησε ….περνάει ο καιρός όλα πηγαίνουν καλά και η βασίλισσα φέρνει στον κόσμο ένα πανέμορφο κοριτσάκι…ο βασιλιάς και η βασίλισσα είναι πολύ χαρούμενοι για το καλό που ήρθε στη ζωή τους…
Η συνέχεια του παραμυθιού αναφέρει μια κακιά μάγισσα που δεν πήρε όλα τα χρυσά νομίσματα από τη βασίλισσα και μάγεψε τη πριγκίπισσα όταν τρυπήσει το δάχτυλό της με ένα αδράχτι να κοιμηθεί για πάντα. Μια νεράιδα όμως μπόρεσε να απαλύνει τα μάγια λέγοντας πως μια μέρα θα έρθει να ξυπνήσει την πριγκίπισσα ένας πρίγκιπας… τα χρόνια πέρασαν και κάποια στιγμή ήρθε ένας πρίγκιπας αφού είχε μάθει πολλά για αυτήν την ιστορία, είδε την κοιμωμένη πριγκίπισσα, θαμπώθηκε από την ομορφιά της, και άρχισε να της μιλάει για να ξυπνήσει, να τη φυλάει αλλά η πριγκίπισσα δεν ξυπνούσε. Η μοίρα όμως τους έκανε μια έκπληξη, …η πριγκίπισσα ενώ κοιμόταν είχε μείνει έγκυος, και χάρις τα μάγια μιας καλής νεράιδας γέννησε δύο παιδάκια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Μόλις γεννήθηκαν άρχισαν να ψάχνουν στα τυφλά το στήθος της μητέρας τους για να θηλάσουν. Έτσι ενώ το κοριτσάκι το βρίσκει και αρχίζει να θηλάζει, το αγοράκι πιάνει το χέρι της μητέρας κι αρχίζει να βυζαίνει ένα ένα τα δάχτυλα, μόλις φτάνει στο τρυπημένο από το αδράχτι δάχτυλο η πριγκίπισσα ξυπνάει...η πριγκίπισσα αγκαλιάζει τα μωρά της και φωνάζει τους γονείς της για να μοιραστεί μαζί τους τη χαρά.
Ο πρίγκιπας έμαθε ότι τα μάγια λύθηκαν και πήγε σ’ αυτή.
Ο μύθος λέει πως μόλις τον είδε η πριγκίπισσα του είπε:
«εσύ είσαι αγαπημένε μου πρίγκιπα? Γιατί με άφησες να περιμένω τόσο πολύ?»
«πως ξέρεις ποιος είμαι?» λέει ο πρίγκιπας
«πώς να μη το ξέρω? Εκατό χρόνια τώρα, εσένα ονειρεύομαι»….
Και έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.

ιλυ.........Ομορφιά μ............

μπορεί να διερωτηθεί γιατί έγραψα γι αυτό το παραμύθι....με συγκλόνισαν κάποια κομμάτια του...



όταν οι λέξεις κάνουν έρωτα μεταξύ τους....

ό,τι υπήρξε ως βήμα
είναι πλέον άβατο
κι ας εγκαταλείπεται το νόημα
πλησιάζει
και είναι αληθινό

όλα έχουν ιδωθεί
και όλα θα ιδωθούν ξανά
κανένα πάθος
μόνο τεχνική

μια νοηματική απόδραση είμαστε
και δεν υπάρχει λέξη που να είναι
καλύτερη απ’ την επόμενη

γιατί τρέμει όμως τόσο πολύ το ποίημα?
επιμένει ανυπεράσπιστο
ρωγμή ...
και απονέμουμε νοήματα

η αγωνία επιτίθεται ξανά
όρθια σιωπή
πριν την αρχή

κανείς μας δεν κατάφερε να εκκινήσει
θα πάρει καιρό τη ζωή να υμνήσουμε ξανά

ποιείν.......στον έρωτα...
I love You......

Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

όσο μακριά κι αν πας...

όσο μακριά κι αν πας μιά ανάσα είσαι από μένα...
 σ' αγαπώ....

με μπούκλες και μπουκλάκια....

πανέμορφες μπούκλες και μπουκλάκια..... δίχως καθρεφτάκια.....
έτσι μ' αρέσουν.....

ιλυ..............

γιατί ο Ήλιος σου με θαμπώνει….

προσπαθώ να σε πιάσω, θέλω να κρατήσω το χέρι σου πάνω στη καρδιά μου, να ιδρώνει μέσα στη παλάμη μου…προσπαθώ ξανά και ξανά αλλά δε φτάνει η θέλησή μου….δεν μπορώ να ησυχάσω χωρίς ένα νεύμα σου, χωρίς μια καληνύχτα απ' τη φωνή σου….θέλω να βλέπω το χαμόγελό σου όταν διαβάζεις κάτι από 'μένα…να βλέπω τη ματιά σου να ακολουθεί τη σκέψη μου, να σε βλέπω χαρούμενη….θέλω σαν μιλάμε να βλέπω τα χείλη σου πως κινούνται….το πιο δύσκολο ξέρεις πιο είναι?....να σου λέω σ’ αγαπώ και να μη βλέπω τα μάτια σου, γιατί ο Ήλιος σου με θαμπώνει….
όταν γράφω αυτά τα ζω τόσο έντονα!!!!…..

ιλυ...............

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2020

να σε αγγίξω...

άσε με να σε αγγίξω με τις λέξεις μου, γιατί τα χέρια μου είναι ελαφρά σαν δερμάτινα γάντια....

ιλύ.....

να ζήσω χώρια σου δε γίνεται...




Αγάπα με,
μ' όλα τα λάθη πού 'χω κάνει,
κράτα με.
Ένοχος είμαι απέναντί σου τά' παμε,
μα σ' αγαπώ.
Αγάπα με,
γίνομαι δρόμος να περάσεις,
πάτα με.
Έχω ανάγκη από σένα,
νιώσε με, αγάπα με.
Αγάπα με,
γιατί να ζήσω χώρια σου δε γίνεται,
νεράκι η ζωή μου και θα χύνεται
στις πέτρες δίχως νόημα γι' αυτό
Αγάπα με
και ξέχασε λοιπόν πως παρασύρομαι
και γείρε πάλι απάνω μου να γείρουμε,
αγάπη μόνο αγάπη σου ζητώ.

ο απαγορευμένος καρπός....

..... αναρωτιέμαι...το κάνει άραγε ελκυστικό για να γίνει πιο φανερό όπως είναι απαγορευμένο, ή το δένδρο γίνεται ακόμη πιο ελκυστικό επειδή ακριβώς είναι απαγορευμένο?.....
γιατί μπήκε το δένδρο το καλού και του κακού στον μέσον του Παραδείσου?...

ιλυ........
ΚαληΜέρα.......
με ένα βλέμμα, με έναν καλό λόγο, με ένα χαμόγελο, με μια αγκαλιά, με ένα φιλί....

Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

λες στ' αστέρια μέχρι που θα 'φτανες....

Αν αγαπάς αληθινά παίρνεις τα όρη τα βουνά
και τραγουδάς τον έρωτα σου στη σελήνη
κι ύστερα στέκεις σιωπηλά να 'ρθουν τ' αστέρια χαμηλά
για να τους πεις μέχρι που θα 'φτανες για εκείνη

Αν αγαπάς αληθινά       έχεις δυο μάτια φωτεινά
και μια καρδιά παντοτινά ξελογιασμένη
αν αγαπάς αληθινά       φεύγεις ταξίδια μακρινά
και το κορμί σου να γυρίσεις περιμένει

Έτσι αγαπάω εγώ, έτσι αγαπώ
τίποτα για μένα, για μένα δεν κρατώ
έτσι αγαπάω εγώ, έτσι αγαπώ
όλα εγώ τα δίνω για κείνη που αγαπώ

Αν αγαπάς αληθινά σου μοιάζουν όλα γιορτινά
δε νιώθεις κρύο δεν αισθάνεσαι το πόνο
αν αγαπάς αληθινά δε βλέπεις μαύρο πουθενά
και στο μυαλό σου το κορμί της έχεις μόνο

Έτσι αγαπάω εγώ...
Έτσι αγαπάω εγώ, έτσι αγαπώ
τίποτα για μένα, για μένα δεν κρατώ

Αν αγαπάς αληθινά παίρνεις τα όρη τα βουνά
και τραγουδάς τον έρωτα σου στη σελήνη

έτσι αγαπώ...

Ουρανός και Γη...

η ζωή μας ένας ποταμός...μια στιγμή δεν ξέχασα...σαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώ...Ουρανέ και Γή μου,.. φώτισέ μου τα κελιά...

ιλυ........απέραντο ποτάμι...

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020

θεατές καλοκαιρινού κινηματογράφου....

έχεις κάποια ιδέα για σήμερα?....
...

ένα δροσερό βράδυ Παρασκευής....εσύ εκεί και 'γω εδώ....ψάχνω να δω τα μάτια σου τι λένε.....πόσο ανοιχτά είναι, πόσο σπινθηροβόλα, αστραφτερά, ναζιάρικα, γεμάτα πάθος, μια γλύκα.....

ιλυ............


Ουρανέ ...

Καλημέρα Ουρανέ μου....

ιλύ........

χωρίς συνάντηση δεν υπάρχει σχέση…

Χωρίς συνάντηση δεν υπάρχει σχέση…

οι ορθολογιστές με τη θωρακισμένη καρδιά και με εξαιρετικό μυαλό πολλές φορές εγκλωβίζονται  στην ορθολογική τους σκέψη παραμένουν παγιδευμένοι μέσα στην ασφάλειά τους, ….. ταμπουρωμένοι, αποφεύγουν να βγουν από την απομόνωσή τους για να μην αποκαλυφθεί η συναισθηματική τους μοναξιά και η ελλειμματική επαφή τους με τους απλούς ανθρώπους…. αν δεν ανοίξουμε την καρδιά μας θα βρεθούμε να ζούμε εγκλωβισμένοι και ανασφαλείς…
η συναισθηματική επαφή και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους προσδίδουν επιπλέον αξία στο απλό αριθμητικό άθροισμα του «εσύ κι εγώ»
κάθε στενή και ειλικρινής ανθρώπινη σχέση, εκτός από τρυφερότητα και στοργή, περιλαμβάνει και στοιχεία αμοιβαίας επιρροής και προσαρμογής στον τρόπο που ζεί ο άλλος,  αυτό μπορεί να τρομάζει, αποτελεί όμως και προϋπόθεση για να είναι μια σχέση αληθινά «στενή», να μη μένει στην επιφάνεια και ν' αναζητά το βάθος και τη σταθερότητα που θα της επιτρέψει ν’ αντέξει στο χρόνο.
μια στενή σχέση είναι μια συναισθηματική σχέση που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα γιατι ξεκινάει από τη σιωπηρή συμφωνία ότι δεν φοβόμαστε την έκθεση και δεσμευόμαστε να εμφανίζουμε στον άλλον τον αληθινό μας εαυτό.
αργά η γρήγορα ανακαλύπτουμε πως η αληθινή αξία των πραγμάτων μετριέται και με τα μάτια της ψυχής.
τα συναισθήματα είναι κάτι έμφυτο και η συνειδητοποίησή τους είναι η πρώτη ύλη του ανθρώπινου στοιχείου της ανθρωπότητας, χάρη σ’ αυτά ανανεώνουμε τους δεσμούς μας με τη ζωή και με τους γύρω, σαν διαβατήριο που απελευθερώνει τον καλό μας εαυτό.
η ζωή μας είναι μια συνεχής σύγκρουση ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα, στη πειθαρχία και στην ανυπακοή, στην τάξη και στο χάος, στον έρωτα και στην ψυχή και μια αναμέτρηση μεταξύ τους μπορεί να αποβεί καταστροφική….γι’ αυτό δεν έχουν λόγο να είναι αντίπαλοι, παρά μόνο θα μπορούσαν να αλληλοσυμπληρώνονται και να αλληλοεξαρτώνται…
είμαστε όντα λογικά κι έχουμε απόλυτη ανάγκη από την αφαιρετική σκέψη που υπακούει στις λογικές διεργασίες ενός μυαλού που ξέρει να θέτει όρια και να διακρίνει ανάμεσα σε τούτο και σε ‘κείνο, να σχετίζει, να τακτοποιεί να συγκρίνει και να κατηγοριοποιεί… είμαστε όμως και όντα ευαίσθητα που δεν μπορούμε χωρίς συναισθήματα, πάθη, ένστικτα, έστω κι αν αυτά περιλαμβάνουν άρση αναστολών, χαλάρωση και κάποια απρόβλεπτη υπερβολή.
για να τιμήσουμε τις ευαίσθητες πλευρές μας και να φροντίσουμε αυτά τα κομμάτια που κρύβουμε μέσα μας, πρέπει κατά καιρούς να περνάμε λίγο χρόνο με τον εαυτό μας, να μας ακούμε, και πότε πότε να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς αισθανόμαστε… για να ερχόμαστε σε επαφή με τις πιο ευαίσθητες πλευρές μας, πρέπει να περνάμε ένα μέρος του χρόνου μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, για να μοιραστούμε ότι μας συμβαίνει κι ότι δεν μας συμβαίνει, καθώς και τη σιωπή που ευτυχώς βρίσκει τρόπο να διαπερνά τη σκέψη μας….

ιλυ..................................................................


μιλώ για σένα
πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια...

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020

ψυχές.....ψυχή μου.....

Τι γίνεσαι, τι γίνεται
Έχεις αλλάξει
Τι γίνεσαι, τα νέα σου
Πως πάει η δουλειά
Χαθήκαμε, βρεθήκαμε
Όλα εντάξει
Μπορούμε να τα λέμε ......?

Δυό ψυχές
Χαμένες στ΄ανοιχτά
Τόση θάλασσα και ποιος θα την ξοδέψει
Δυο ψυχές
Τα ταξίδια που αφήσαμε στη μέση...

Δυο ψυχές
Που είχαν ενωθεί
Και μοιράστηκαν για λίγο ........
Δυο ψυχές
Δυο ψυχές που θ αγαπιόντουσαν ακόμα


I Love You..........

Όταν τίς νύχτες τριγυρνώ....


Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου,
ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ
ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου.

Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο ἀπηχοῦσε
κάτι ἀπ᾿ τὴ δική σου ὀμορφιά,
θὰ τοῦ ῾λεγα: -«Λοιπόν, τί περιμένεις;
μὲ τὰ καρφιὰ τῶν παπουτσιῶν σου κάρφωσέ με».

καὶ δὲ θὰ καρτεροῦσα πιὰ γλυκὸ φιλὶ
οὔτε μία τρυφερὴ περίπτυξη.

Ν. Χριστιανόπουλος

ιλυ...........την Ομορφιά σου....

ευάλωτες πτυχές.........

οταν νιώθουμε εμπιστοσύνη μπορούμε να χαλαρώνουμε την άμυνα και να ξεφύγουμε από μια κατάσταση διαρκούς επιφυλακής, αφήνοντας να φανούν οι πιό ευάλωτες πτυχές μας, γνωρίζοντας οτι αυτό δεν θα χρησιμοποιηθεί για να μας κάνουν κακό...έτσι πιστεύουμε στον άλλον, γιατί τον γνωρίζω, γιατί έχω τη βεβαιότητα πως μου είναι αφοσιωμένος, πως με αγαπά στα λόγια και στα έργα.... η πίστη είναι "η σπίθα του Θεού στον άνθρωπο", είναι αυτή που σε φέρνει πιο κοντά σ' αυτό που ακόμα δεν υπάρχει αλλά μπορεί να γίνει, σ' αυτό που σε ωθεί να αποκτήσεις όσα επιθυμείς και ονειρεύεσαι....στο Όνειρο.....

ιλυ......Ψυχή ........


Τετάρτη 19 Αυγούστου 2020

καλά.....ότι πεις.....


θα ήθελαν να είναι σίγουροι ότι σου έμαθαν:....

εκεί που συλλογιζόμουν, εκεί που έριχνα κάποιες ματιές στα νέα-σκέψεις του κόσμου από δεξιά κι αριστερά, εκεί που ανασκόπευα παλιές μου σκέψεις, βρήκα κάπου κάτι σαν ποίημα και το γράφω γιατί νομίζω ότι υπάρχουν πλείστα αντιπροσωπευτικά που σε χαρακτηρίζουν, όπως πολλάκις μιλώ για ‘σε…..
αυτοί που σε γέννησαν θα ήθελαν να είναι σίγουροι ότι σου έμαθαν:

να χαίρεσαι τον έρωτα,
να εχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου,
να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου,
να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή,
να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι,
να επιτρεπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς,
να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις,
να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου,
να είσαι φίλη του εαυτού σου,
να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς,
να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε,
να μιλάς στους άλλους τρυφερά,
να μιλας ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό,
να αποκτάς φήμη για τα επιτεύγματα σου,
να αγαπας και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μεσα σου,
να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων,
να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων,
να συνειδητοποιείς τα συναισθήματα σου και να πράττεις ανάλογα,
να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από αυτό που κάνεις
να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου,
να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου,
να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό,
να μην επιβάλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους,
να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές,
να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες,
να ρισκάρεις περισσότερο,
να δέχεσαι την αλλαγή και να αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου,
να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατος πληγές σου,
να φέρεσαι και ν' απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό,
να γεμίζεις πρώτα το δικό σου το ποτήρι και αμέσως μετά το ποτήρι των άλλων,
να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν,
να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου,
να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δυο φύλα,
να καλλιεργείς σχέσεις υγιεις όπου ο ένας στηρίζει τον άλλον,
να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου,
να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι,
να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί,
να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις διαφωνίες και τις αποτυχίες σου,
να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λυνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο,
να μη θεοποιείς κανέναν

μόνο εγώ μπορώ να το κάνω αυτό για σε……………

ιλυ……………………………………………………………

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

...μου αρέσει....ς.....

είσαι τέλεια όπως είσαι, αν και μπορεί να μην το γνωρίζεις…δεν είναι κάτι που θα σου συμβεί αύριο, γιατί έχει ήδη συμβεί…κοίταξε τον εαυτό σου και θα δεις μέσα σου αυτή την Ομορφιά….η καρδιά σου το ξέρει…δεν έχεις μεσα σου κάτι το κακό, μείνε όπως είσαι…. είτε το πιστεύεις είτε όχι μέσα σου έχεις φτιάξει έναν Θεό, είσαι ένα θεϊκό πλάσμα…
η αληθινή Ομορφιά δεν επινοείται ούτε κατασκευάζεται, αποκαλύπτεται και προσφέρεται στους άλλους….έτσι μόνο κρατάει….
αυτή είσαι, το χαίρομαι και μου αρέσεις «τα μάλλα…»

ιλυ..........

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020

θυμούμαι το χέρι σου που αναζητούσε τον ήλιο...

................. , ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω
................. , μα είχα κι άλλα να σου πω
λόγια μαγικά , την άλλη όψη σου ν' αγγίξω
λόγια μυστικά , από έναν κόσμο μου κρυφό

................. , κομματιασμένες υποσχέσεις
..................... , χειρονομίες βιαστικές
........
βρήκες τελικά δυο-τρεις κουβέντες τυπικές

ποιος φωνάζει , ποιος πληγώνει τη σιωπή
τι να θέλει να μου πει
....

................... όλα μείνανε στη μέση
ό,τι και να πω , ακροβασία στο κενό
τόση μοναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει
τίποτα δε ζω που να μη φαίνεται φτηνό



έφυγες....οι καθρέφτες έχουν σβήσει...η Ομορφιά φαντάζει δίχως πρόσωπο...

Κυριακή 16 Αυγούστου 2020

κάποια στιγμή θα αποφασίσουμε…

κάποτε ένα παραμύθι-ιστορία έλεγε:

σε ένα χωριό υπήρχε ένας γέρος σοφός που τον συμβουλεύονταν όλοι στο χωριό όταν είχαν κάποιο πρόβλημα. αφού άκουγε όσους του ζητούσαν συμβουλή, ο ηλικιωμένος άντρας πήγαινε στη βιβλιοθήκη του κι έπαιρνε ένα μεγάλο βιβλίο, το ίδιο πάντα, το άνοιγε και το κοίταζε σαν να έψαχνε εκεί τη σωστή απάντηση. άλλοτε μετά από μερικά λεπτά κι άλλοτε μετά από κάμποσες ώρες, έκλεινε το χοντρό βιβλίο ικανοποιημένος και γύριζε στον άνθρωπο που είχε έρθει να τον συμβουλευτεί, με την πιο κατάλληλη και σοφή απάντηση που μπορούσε να βρεθεί.
 οι μαθητές του υπέργηρου δασκάλου ζητούσαν πότε πότε να τους επιτρέψει να δουν κι αυτοί το βιβλίο, ο δάσκαλος όμως πάντα το αρνιόταν με το επιχείρημα ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμοι.
 μια νύχτα, την ώρα που ο δάσκαλος κοιμόταν, οι μαθητές μπήκαν κρυφά στη βιβλιοθήκη, έκλεψαν το βιβλίο και πήγαν ο' ένα σπίτι για να το διαβάσουν.
 μόλις συγκεντρώνονται όλοι στο φως του καντηλιού, ανοίγουν το βιβλίο και ανακαλύπτουν, έκπληκτοι, πως οι σελίδες του είναι όλες λευκές.
ήταν ξεκάθαρο πως ο δάσκαλος τους είχε καταλάβει, και για να τους δώσει ένα μάθημα είχε αντικαταστήσει το βιβλίο που εκείνος συμβουλευόταν μ' αυτό εδώ.
 νιώθοντας ντροπή για την πράξη τους, οι μαθητές επιστρέφουν το βιβλίο στον δάσκαλο και του λένε ότι πήραν το μάθημα τους, και τώρα μπορούσε να ξαναβάλει το βιβλίο στη θέση του.
 ο σοφός δάσκαλος χαμογελάει και λέει:
 «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ το αληθινό βιβλίο. ..».
 οι μαθητές δεν καταλαβαίνουν.
 «μα... αν οι σελίδες του είναι λευκές, τότε γιατί το συμβουλεύεσαι? τι λέει, αυτό το βιβλίο? δεν περιέχει καμία ιδέα, ούτε κάποια γνώση… δεν έχει καν γράμματα»
 ο δάσκαλος τους κοιτάζει και λέει:
 «η αλήθεια και η σοφία αυτού του βιβλίου δεν κρύβονται σε όσα λέει, αλλά σε όσα υπονοεί».


οποιοδήποτε λογοτεχνικό κείμενο, αλλά πολύ περισσότερο ένα παραμύθι, είναι σαν το ημερολόγιο, πραγματικού ή συμβολικού, που ισοδυναμεί, τόσο για τον γράφοντα, όσο για τον αναγνώστη της ιστορίας με ένα μάθημα ή με μια ανακάλυψη του εαυτού μας.
το παραμύθι στην ενήλικη ζωή μας συντροφεύει, μας επουλώνει πληγές που μας άνοιξαν εμπειρίες, συλλογισμοί, ευαισθησίες μας, αφού οι συμβολικές λέξεις τους είναι μια γέφυρα που συνδέει το μυαλό με τις αλήθειες που κρύβονται στα έγκατα της ψυχής μας, έτσι ώστε μας δίνει μια ανάσα ελευθερίας από ορθολογισμούς που μας κυριεύουν, λογοκρίνουν, παγιδεύουν, αφού αρκετές φορές μπορεί να κάνουμε λάθη όταν εμπιστευόμαστε τυφλά τις ιδέες και τις προκαταλήψεις με τις οποίες ανατραφήκαμε.
χρειάζεται κουράγιο για να ξεκολλήσουμε από το προβλέψιμο ακολουθώντας τη φωνή της καρδιάς, των συναισθημάτων της διαίσθησης, των ιδανικών μας… κάποια στιγμή θα αποφασίσουμε…γι' αυτά που υπονοούμε...

ήταν μια φορά….. «μια φορά κι έναν καιρό», που από το πολύ που τη διηγήθηκαν, ακούστηκε τόσες φορές… που έγινε πραγματικότητα….

ιλυ......

μεγάλα ταξίδια....

μεγάλα ταξίδια της ζωής τα κάνουμε μόνοι μας.....

ιλυ..............

αράπικο λουλούδι μαγικό...

Απόψε σε θυμήθηκα ξανά
η καρδιά μου δε σε ξεχνάει
αράπικο λουλούδι μαγικό
κι όνειρό μου μεθυστικό...

ιλυ.....όνειρό μου μεθυστικό.... Να

Σάββατο 15 Αυγούστου 2020

το δικό σου το πρέπει...

δεν είναι να γράψω τους στοίχους, είναι να ακούς μέσα σου...
μοναχά στα παιχνίδια είμαστε όλοι παιδιά....
ιλυ....................

το φιλί....


καλά, οι παλιοί δεν ηξεραν τι σημαινει αληθινος ερωτας !!! μονο να δουλευουν για να βγαζουν το ψωμακι τους..... εμείς???....
ιλυ.............................................................με και χωρίς.......



μυνήματα στις ψυχές μας...

Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.

Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.

Αστέρι μου.......ιλυ............
να είσαι πάντα καλά
Χρόνια Πολλά....
χρόνια Αγάπης, χρόνια ΟΜΟΡΦΙΑΣ....

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020

"δεν υπάρχει τίποτα...."

"δεν υπάρχει τίποτα στις κίτρινες νύχτες μου, ή όπως συμβαίνει τώρα στις κίτρινες μέρες μου, που να επαναφέρει την εικόνα των πράσινων βλαστών και τη μυρωδιά του αγιοκλήματος που φυλάω απ' τα ...... χρόνια"
"....όλη την υπόλοιπη ώρα, ..............στριφογυρίζω αμήχανος στο κρεβάτι αναμετρώμενος με τα κίτρινα σκοτάδια του κίτρινου δωματίου του κίτρινου διαμερίσματός μου" 

"δεν υπάρχει τίποτα....", μόνο αϋπνίες....
I Love You......

το νόημα της αγάπης...

ώρα να κοιμηθείς....

να σου πω ένα παραμύθι?
"το νόημα της αγάπης"

η αγάπη είναι ένα ταξίδι....


ιλυ.......................στα όνειρά σου....

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2020

δεν υπάρχουν λόγια............

Συζητήσεις επί συζητήσεων, γνωριμίες, φλερτ, σχέσεις, παράπονα, γκρίνιες, καβγάδες, χωρισμοί. Οι άνθρωποι ερωτεύονται, έρχονται κοντά, κάνουν όνειρα σε β’ πληθυντικό και μετά χωρίζουν ή και κάποιες φορές παραλείπουν εντελώς το στάδιο του έpωτα.
Έτσι πάνε οι κύκλοι πια· ανοίγουν για να κλείσουν, μόνο στη διάρκεια διαφέρουν. Το τέλος πάντα προδικασμένο. Εξελιχθήκαμε κι αλλάξαμε σε όλα. Φτιάξαμε νέα είδη σχέσεων, βρήκαμε κι ονόματα για να έχουμε κάπως να τα αποκαλούμε κι όλα καλά.
Friends with benefits, ελεύθερη σχέση, περίπλοκη σχέση, σχεδόν σχέση. Βάλαμε τον έpωτα σε έκπτωση, «κατεδάφιση τιμών», σχέση 70% κάτω. Σύμφωνα όμως με τους κανόνες της αγοράς στις εκπτώσεις, οι ευκαιρίες αποτελούν εξαίρεση κι η σχεδόν σχέση – ο σχεδόν έpωτας με το σχεδόν συναίσθημα– συνήθως αποτελεί ελαττωματικό κομμάτι.
Και μένεις να αναρωτιέσαι πότε έγιναν τόσο περίπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις. Για την ακρίβεια πάντα οι άνθρωποι καθορίζουν τις σχέσεις τους, άρα δεν έγιναν αυτές περίπλοκες αλλά εμείς.
Κοιτάξτε να δείτε πώς είναι οι σχέσεις στις μέρες μας. Πεθύμησες σοκολάτα, θα έκανες τα πάντα για να είχες μία γάλακτος αυτή τη στιγμή. Ντύνεσαι, τρέχεις στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ και σταματάς μπροστά απ’ το ράφι. Βλέπεις τη γάλακτος αλλά κάτι σε σταματά, γύρω σου υπάρχουν άλλες 30.
Το ξανασκέφτεσαι, τόσα χρώματα, τόσες γεύσεις· με μπισκότο, με ξηρούς καρπούς, με φρούτα, με κράκερ (ναι, με κράκερ), δεν ξέρεις ποια να διαλέξεις. Ξεχνάς τη γάλακτος, εστιάζεις στην πιο φιγουρατζίδικη συσκευασία, παίρνεις μία με smarties και καραμελάκια απ’ αυτά που σκάνε στη γλώσσα και νομίζεις πως έπαθες εγκεφαλικό. Την ανοίγεις ενθουσιασμένος στο δρόμο (δεν περιμένεις καν να πας σπίτι), δοκιμάζεις· δεν είναι άσχημη, αλλά να δεν είναι σαν τη γάλακτος. Έτσι και με τις σχέσεις, στις πολλές επιλογές, τη βιασύνη και το περιτύλιγμα, χάσαμε το νόημα.
Στα απλά κρύβεται πάντα η ομορφιά. Αν το καλοσκεφτείς εξάλλου, όλοι τα ίδια ψάχνουμε. Έναν άνθρωπο να μας ανέχεται, να μας κάνει να γελάμε και να μας μαγειρεύει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης απ’ το να αντέχεις κάποιον σε καθημερινή βάση. Να φτιάχνεις μια ρουτίνα κοινή, μια ρουτίνα για δύο που παύει να μοιάζει με ρουτίνα και γίνεται γλυκιά συνήθεια.
Η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά. Σε ένα πιάτο ζεστό φαγητό, μαγειρεμένο με αγάπη απ’ τον άνθρωπό σου κι ας μην είναι και το πιο νόστιμο. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια «καλημέρα» και μια «καληνύχτα»· τόσο απλό.
Όσο κι αν διατυμπανίζουμε πως τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, πως είμαστε καλά και μόνοι, όλοι έχουμε ανάγκη έναν άνθρωπο να αποκαλούμε «δικό μας» εκεί έξω. Κάποιον να μας προσέχει κι ας τα καταφέρνουμε και μόνοι μας, να μας σκεπάζει τα βράδια όταν στριφογυρνάμε, να μας κρατάει το χέρι και να μας σηκώνει όταν πέφτουμε. Να μας καθησυχάζει όταν φοβόμαστε, να μας λέει πως «όλα θα πάνε καλά» κι εμείς να τον πιστεύουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη!
Κάποιον να μας γουστάρει για το κακομαθημένο κι εγωιστικό kαθικάκι που κρύβουμε μέσα μας, που να μας ανέχεται όταν δεν ανεχόμαστε ούτε εμείς οι ίδιοι τον σκaτοχαρακτήρα μας.
Κάποιον να μοιραζόμαστε τα γέλια και τα χαχανητά μας, να χαμογελάμε μυστικά και να συνεννοούμαστε. Να αλληλοπειραζόμαστε σαν πεντάχρονα.
Έναν άνθρωπο να διαβάζει τη σιωπή μας, να αγνοεί τις φωνές μας. Να ξέρει τι θέλουμε πριν το ζητήσουμε, πριν μιλήσουμε, πριν γκρινιάξουμε. Να κλείνει τα αυτιά στις φλύαρες λέξεις μας, να τις αγνοεί, να μάθει να διαβάζει πίσω απ’ αυτές. Οι ωραιότερες συζητήσεις που έγιναν ποτέ δεν είχαν λέξεις, μόνο βλέμματα και χαμόγελα.
Στην τελική όλοι τα ίδια ζητάμε, έναν άνθρωπο να μας αγαπάει, να μας θυμίζει πως δεν είμαστε μόνοι!

Πωλίνα Πανέρη

Να ζητάς έναν άνθρωπο να σε αγαπάει και να σε κάνει να γελάς

η αγάπη είναι μια ανθρώπινη υπέρβαση....

είναι Άνθρωπος, η αγάπη είναι μια υπέρβαση.... είναι συστατικό στοιχείο του ανθρώπου....



ιλυ...........................

είσαι ένα άθροισμα....



οι ελπίδες επιτρέπουν να ορίσουμε τον άνθρωπο σαν ένα όνειρο.....σαν μια ελπίδα......σαν προσδοκία......
ένας άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σειρά εγχειρημάτων, ότι είναι το άθροισμα, η διάρθρωση, το σύνολο των σχέσεων που δομούν αυτά τα εγχειρήματα....

αυτό είσαι......
ιλυ........

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2020

λειώνει απ’ το παρακάλι....

μάγια μου `κανες κυρά μου
και με πέθανες
δώσ’ μου πίσω την χαρά μου
και με ξέκανες.
θα στο πούνε κι οι γειτόνοι
τι σου φταίει το παιδί
θέλεις ντε καλά και σώνει
να πεθάνει δηλαδή

λειώνει απ’ το παρακάλι
η καρδούλα μου
.........................

ιλυ................


θάλασσα η αγκαλιά σου....

Γυναίκα εσύ, που «θάλασσα» θυμίζεις, είσαι πλάσμα σπάνιο και το ξέρεις! Γοητευτική, μυστηριώδης, πλανεύτρα, χαρισματική, μαγεύεις με το «τραγούδι» σου κάθε ονειροπόλο «ταξιδευτή»..
Η αγκαλιά σου υπόσχεται ταξίδια μακρινά κι αλησμόνητα!
Πόσους παραδείσους αλήθεια, κρύβεις στο βυθό σου με πόση αδημονία ποθείς να βρεθεί αυτός «ο κάποιος» που θα τους ανακαλύψει όλους και θα τους κατακτήσει;
Γιατί ένας θα 'ναι αυτός που θ' αντέξει ν' ακολουθήσει το ταξίδι σου μέχρι τέλους και θ' ανταμειφθεί για την τόλμη του με τον ακριβοθώρητο βυθό σου...
Αυτός «ο ένας», που θα σε ερωτευτεί άνευ όρων και ορίων... Αυτός που θα βουτήξει στα άδυτα της ψυχής σου και δε θα φοβηθεί μήτε τις τρικυμίες σου μήτε τα θεριά που κρύβεις μέσα σου. Αυτός που θα παλεύει στα κύματά σου σαν σύγχρονος Οδυσσέας αλλά θ' απαρνιέται τη σιγουριά της Ιθάκης σε κάθε νηνεμία σου.
Αυτός που θα θαλασσοπνίγεται και θα σε θαυμάζει. Αυτός που δε θα σκεφτεί ποτέ του, να σε δαμάσει, γιατί θα ξέρει καλά, πως αν προσπαθήσει, θα τον πνίξεις στον κόρφο σου κι ας τον κλαις σε κάθε κυματισμό σου μετά... Αυτός που θα αφεθεί στην αγκαλιά σου ολοκληρωτικά με πίστη και δε θα φοβηθεί το ρίσκο της επιλογής του, ακόμη κι όταν θα χάσει απ’ τα μάτια του κάθε ίχνος στεριάς. Αυτός που θα νικήσει κάθε του ενδοιασμό για σένα και θα τολμά να «βουτά» όλο και πιο βαθιά σου...
Γιατί θα ξέρει πως έτσι και τον αγαπήσεις δε θα τον αφήσεις ποτέ του να χαθεί. Δε θα βαρεθεί ποτέ μαζί σου, αφού στη κάθε βουτιά του θα αποπλανείς κάθε κύτταρό του χαρίζοντάς του την ηδονή της απόλυτης κατάκτησης... Κι απ’ όσα ονειρεύτηκε, τίποτα δε θα μείνει ανεκπλήρωτο και άπιαστο…
Κι εκεί που θα νομίζει πως σε ξέρει ολοκληρωτικά, κάτι καινούργιο θ' ανακαλύπτει στην επόμενη «βουτιά» μέσα σου.
Γιατί με το «τραγούδι» σου θα του μάθεις πως δε τελειώνουν ποτέ τα ταξίδια σου κι όσα έχουν να του δώσουν. Αρκεί μόνο να σε αγαπά. Άνευ όρων και ορίων...
Γυναίκα εσύ, που θάλασσα θυμίζεις, αυτός «ο ένας» είναι το πολυπόθητο όνειρό σου!


"Τη θάλασσα τη θάλασσα, ποιός θα μπορέσει να την εξαντλήσει?"...
 Γ. Σεφέρης

...καλημέρα....



πρωϊνό...σε ένα φανταστικό κήπο.....
ιλυ...........

γιατί?.....


γιατί...σ' αγαπώ.....Πριγκίπισσα....

Τρίτη 11 Αυγούστου 2020

το "καλό".....

..."επιλέγοντας να είμαστε το άλφα ή το βήτα, υποστηρίζουμε ταυτόχρονα την αξία αυτού που επιλέξαμε...... εκείνο που επιλέγουμε είναι πάντα το καλό"....

ιλυ........... γιατί είσαι το "ΚΑΛΟ"......

...τι μου έκανες?.....


θα περιμένω "Χαρδαλιά...."
ιλυ................................................................................

για λίγο χιούμορ...

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2020

τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα...

έχουν περάσει πολλές μέρες και μου λείπεις…. ξυπνάω, ξαφνικά, μέσα στη νύχτα και σε ψάχνω … δεν περνά ούτε μέρα, χωρίς να σε σκεφτώ, ούτε νύχτα, χωρίς να έρθεις στα όνειρά μου…. ο καιρός περνά βρίσκοντας τρόπους να ξεγελάσω το μυαλό μου, την σκέψη μου για την απουσία σου, βάζω στιγμές στη μέρα μου με δραστηριότητες και δουλειά, να μην έχω χρόνο να σε σκέφτομαι, να μην αναπολώ τις όμορφες, τις υπέροχες και ευτυχισμένες στιγμές μας, να μην νιώθω την απουσία σου, την άδεια μου ζωή….κάθε φορά που σε σκέφτομαι, όμορφες στιγμές έρχονται στο μυαλό μου, αναμνήσεις ξέγνοιαστες και ευτυχισμένες, που δημιούργησες εσύ…πονάω που στερούμε το χαμόγελό σου, αυτό το μειδίαμα που δεν λείπει ποτέ από το πρόσωπο σου…. όνειρα γεμάτα από σένα…. να μου κάνεις ένα χάδι, όπως όταν μου έλεγες «όχι….δεν είπαμε?» στα «θέλω μου» και έκανα πείσματα, κι εσύ για να με καταφέρεις ακούμπαγες στην άκρη των χειλιών…. με έκανες να δω τον κόσμο διαφορετικά, να προσφέρω, χωρίς να περιμένω να πάρω πίσω, να δίνω αγάπη, χωρίς να ζητάω ανταλλάγματα, να χαρίζω το χαμόγελο μου, σε όλους, χωρίς να κοιτάζω ποιόν έχω απέναντί μου…. όσο ήσουν δίπλα μου, με έκανες καλύτερο άνθρωπο, και αυτό μου λείπει, μπορεί να μην είμαι παιδί, αλλά κάποιες φορές χάνονται, μπερδεύομαι, παρασύρομαι και σε έχω ανάγκη και σε αυτό….καταλαβαίνω πως δεν το επέλεξες, αλλά είναι άδικο…!!!....δε με απασχολεί τι λένε και τι σκέφτονται οι άλλοι….δεν ξέρω αν σου έδειξα πόσο πολύ σε αγάπησα και σαγαπώ…..


Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα,
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα,
σα δυο νύχτες έρωτα, μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα στάχυα
είναι χρυσά κι απέραντα, γιατί σ’ αγαπώ.
...

....δεν πειράζει...

Πήρα τα έρημα βουνά....

Πήρα τα έρημα βουνά, πήρα τα μονοπάτια,.....

Μες στα βαθειά τα ρέματα και στα πυκνά ρουμάνια,
μονάχος μέρες γύριζα, ψάχνοντας για βοτάνια.
Μα τίποτε δεν μπόρεσα, να βρώ ....

ιλυ..............................................................Καρδιά μου.............

...αστέρι μου....

αγάπη μου,.....θα 'θελα να σ' αγαπήσω περισσότερο απο το άπειρο...
θα 'θελα σε μια μέρα να σε φιλήσω περισσότερο απο τα φιλιά που σου 'δωσαν ο πατέρας σου και η μητέρα σου...

θα 'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα γόνατα που σε γέννησαν ... ....., να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμά σου,
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ’ το σεντόνι που κοιμήθηκες....

Τ. Λειβαδίτης

σαγαπώ.......

Κυριακή 9 Αυγούστου 2020

ήρθε...έφυγε.....

άστραψε, βροντηξε, δυνάμωσε, ησύχασε και ξανά απ'την αρχή.....με φωνή υγρή, δροσερή, υπνωτική....


μικρά αινίγματα....

τι νόημα θα ‘χε ο έρωτας χωρίς μικρά αινίγματα και προκλήσεις?... μερικές φορες πράγματα φωνάζουν.... μπορείς να παρατηρήσεις κινήσεις....μπορείς να δεις τα μάτια που μιλούν κι ας μην τα βλέπεις.....

ιλυ................................................. αίνιγμα............

Σάββατο 8 Αυγούστου 2020

ναγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι.....

ήρθε η ώρα ναποχαιρετίσεις τα πέλαγα και ν' αγκαλιάσεις το βουνό σου....

ναγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια.
κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια .
ναγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.
ναγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
ναγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.
ναγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους....

ναγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι, τη δική σου γαλήνη και κείνα που μαγάπη το νου μας φωτίζουμε και βλασταίνουν τ' αμάραντα Κρίνα......

ιλυ...................γιατί τ' αγαπάς.......


χωρίς περιορισμό....

τούτο το καλοκαιράκι,
κυνηγούσα ένα πουλάκι,
κυνηγούσα, προσπαθούσα,
να το πιάσω δεν μπορούσα…

μια πηγή για νοσταλγία και όνειρα....με ταξίδια σε παρελθόν και μέλλον χωρίς περιορισμό.... τώρα δεν γίνεται...................................

ιλυ...............

γιατί σε ρώτησα?.....

γιατί σε ρώτησα?....φαίνεται ότι με τον Σαρτρ δεν συμφωνώ....
άλλα 'συ μάλλον γνώριζες....


για το πρωϊνό....

τι θάλεγες για το πρωϊνό ....  .....μπορεί να έχει και καφέ....κρατά και την απόσταση Corvit19..!!


με ροδοπέταλα στρωμένο......

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020

...δι ευχών....


να είσαι καλά.....................................................................

έχω κάτι μέσα μου...

έχω κάτι μέσα μου υπερβολικό....



ψάχνοντας το μύθο....

ένας παλιός μύθος έλεγε ότι οι άνθρωποι είχαν όλοι το ίδιο σώμα, θηλυκό και αρσενικό μαζί, ήταν όλοι παιδιά του φεγγαριού. Κάθε ανθρώπινο πλάσμα είχε τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και δύο κεφάλια. Οι θεοί φοβόντουσαν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα κυριαρχούσαν πάνω τους, θα τους εξουσίαζαν, γι’ αυτό τους χώρισαν στα δύο κι έμεινε μόνο ο αφαλός να τους θυμίζει το μοίρασμά τους. Οι άνθρωποι έγιναν δύο φύλα κι έψαχναν το χαμένο τους μισό για να γίνουν πάλι ένα!!!...

ιλυ........

χόρεψε μαζί μου απόψε....

άφησε να σ' αγαπάω κι όπου φτάσουμε.....

χόρεψε μαζί μου απόψε κάτω απ'το φεγγάρι......

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

για μιά Γυναίκα Θεέ μου.....


.....τι φυσική Ομορφιά......τι γοητεία.....τι ερωτισμός....τι πάθος....
τι σύμβολο Γυναίκας.....
να είσαι πάντα καλά Ομορφιά μου....

τρελά.... αληθινά....

μ’ ένα όνειρο τρελό
όνειρο απατηλό
ξεκινήσαμε κι οι δυο μας
και στου δρόμου τα μισά
σβήσαν τ’ άστρα τα χρυσά
ξαφνικά από τον ουρανό μας

ποια μοίρα με ζηλεύει
ποιο μάτι φθονερό
και χάθηκε μια αγάπη
προτού να τη χαρώ
σαν πλοίο που ναυάγησε
σαν νούφαρο που μάδησε
στης λίμνης μέσα το θολό νερό

με ελπίδες λιγοστές
έστω και απατηλές
να γυρίσεις περιμένω
ίσως βγει αληθινό
τ’ όνειρό μου το τρελό
τ’ όνειρό μου το ναυαγισμένο

οι προσπάθειες για νέες πτήσεις .... συνεχίζονται....

Χρόνια Πολλά...!!!
ιλυ..............


άπονη ζωή.....

άπονη ζωή....
μας πέταξες στου δρόμου την άκρη
μας αδίκησες
ούτε μια στιγμή
δεν ήρθες να μας διώξεις το δάκρυ
μας κυνήγησες
το κρίμα μας βαρύ
μας γέννησες φτωχούς
με την καρδιά πικρή
γεμάτη στεναγμούς.... 


ιλύ..............


σ' αυτό το ταξίδι της ζωής....

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020

δεσμός υπέρβασης...


η αγάπη είναι μια υπέρβαση, ο έρωτας υπέρβαση, είναι καταστάσεις που έξω από μια νορμαλ κανονικότητα. ο σκοπός τους είναι να κάνω τον άλλον να ζήσει, προσφέροντας ….
μπορεί η σημερινή κάψουλα Dragon Endeavour της SpaceX να είχε μια εντυπωσιακή προσθαλάσσωση, αλλά υπήρχαν και πολλές άλλες που ατύχησαν σε κάποιο μέρος του ταξιδιού προς το διάστημα, αλλά δεν το βάλαμε κάτω…..μπορεί να είναι συνεχείς οι αρνήσεις, αλλά δεν το βάζουμε κάτω… κάθε εκτόξευση δεν έχει σκοπό την κατάκτηση, είτε του διαστήματος, είτε Σελήνης, είτε του Άρη, είτε…. έχει σκοπό τη ζωή, πώς μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει αν του συμβεί κάτι, ή πως μπορεί να ζήσει καλύτερα λαμβάνοντας επιπλέον γνώσεις, στοιχεία, υποστήριξη…. η συνεχής γραφή, τα συνεχή αισθήματα, ο έρωτας της ζωής υπάρχουν και συνεχίζουν να προσφέρονται χωρίς καμιά ανιδιοτέλεια, μόνο γιατί υπάρχει αυτή η υπέρβαση του εαυτού…. «δεν υπάρχει άλλο σύμπαν πέρα από ένα σύμπαν ανθρώπινο το σύμπαν της ανθρώπινης υποκειμενικότητας» …..μέσα από την προσπάθεια να ενώσουμε την ζωή του ατόμου με τα συναισθήματά του, τις εμπειρίες του, την συναισθηματική ταύτιση της  ψυχικής του κατάστασης,  την κατανόηση των κινήτρων που οδηγούν σε συμπεριφορά, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε-αντιλαμβάνουμε τα νοήματα που εκπέμπει…
μερικές  φορές διαφαίνονται εσωτερικές σκέψεις για κάποια όχι κοινωνική πίεση, κάτι σαν «δεν βαριέσαι αδελφέ..», μαζί με εκτεταμένη γνώση και συνεχή ενημέρωση, που θυμίζει το κίνημα των χίπις…..
είναι μια συνεχής υπέρβαση …. δεν κλείνομαι στο εαυτό μου από τις συνεχείς απουσίες, συμμετοχές, ….. η προσπάθεια της ζωής είναι συνεχής...

I Love You.... υπερβατώντας....


μεγάλε Έρωτα....

εξερευνώντας τη Θεά Αφροδίτη από την άκρη των δακτύλων ως τις παρυφές που κατοικεί η γνώση με όλα τα μέσα ώστε να μάθουμε τα πάντα και ξανά προς την αρχή....
..ένα άγαλμα μπορεί να ζωντανέψει...

Τρίτη 4 Αυγούστου 2020

αφού το βλέπεις πως για σένα μαραζώνω...

σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι
μες στης ταβέρνας τη γωνιά για σένα πίνω
για την αγάπη σου ποτάμια δάκρυα χύνω
λυπήσου με μικρή και μη μ' αφήνεις μόνο
αφού το ξέρεις πως για σένα μαραζώνω
αχ παιχνιδιάρα πάψε τώρα τα γινάτια
και μη μου κάνεις την καρδούλα μου κομμάτια
με μια ματιά σου σαν μου ρίχνεις αχ πώς λιώνω
αφού το βλέπεις πως για σένα μαραζωνω...

ιλυ...................................................................................................

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

ο δρομος που δεν εχει αριθμό...


ενα δάσος στο βουνό.....

θελω να φτιάξω ενα δάσος στο βουνό σου, από μιά στιγμή....και να ζήσω σ' αυτό το δάσος για πάντα, προτού φύγεις......

I Love You...........................................................

..αγάπη για μένα είναι ν' αγαπώ εσένα...

Το πρόσωπό σου αυγουστιάτικο φεγγάρι
κι είναι τα μάτια σου γεμάτα ουρανό.
Δίπλα σου ο ήλιος δείχνει ασήμαντο λυχνάρι,
δίπλα σου ξέχασα να κλαίω και να πονώ.


Έχω εσένα ν' αγαπώ
κι όλου του κόσμου τις χαρές τις έχω.
Έχω εσένα ν' αγαπώ
γι' αυτό ξεχνάω τους καημόυς κι αντέχω.


Είν' η καρδιά σου του παράδεισου κομμάτι
κι είν' η φωνή σου μελωδία αγγελική.
Δίπλα σου φέγγει η καλύβα σαν παλάτι,
δίπλα σου νιώθω κάθε μέρα Κυριακή.


Βίκυ Μοσχολιού - έχω εσένα ν' αγαπώ

https://youtu.be/A-hzfzE1rfU

ιλυ.......................................................................................εσενα.............................

Φεγγάρι μου να ψάξεις να τη βρεις...

Πες μου φεγγάρι μου τις νύχτες που γυρνά
αν σε κοιτάζει με μιαν άλλη αγκαλιά
πες την αλήθεια απόψε μη με λυπηθείς
πες μου φεγγάρι μου μόνο εσύ μπορείς

Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον/η βρεις

και να του πεις πως δε θ’ αντέξω δε θα ζήσω
φεγγάρι μου στο δρόμο του να μπεις
και να του δείξεις πως να `ρθει σε μένα πίσω

Μα αν αυτός/ηφεγγάρι μου αρνηθεί
μη ξημερώσεις άσε τη νύχτα να με πάρει
θα φύγουμε μαζί πριν την αυγή
κι ας τον κοιτάζω από ψηλά σαν το φεγγάρι

Πες μου φεγγάρι μου τι βλέπεις τελικά
ποιο άλλο χάδι ποιο φιλί τον συντροφεύει
πες την αλήθεια απόψε όσο κι αν πονά
πες μου φεγγάρι ποια καρδιά τον ταξιδεύει

Τι να τη κάνω τη ζωή
γλυκιά μου αναπνοή
εσύ είσαι ο λόγος που ανασαίνω

Τι να τη κάνω τη ζωή
αφού δεν είμαστε μαζί
εγώ πεθαίνω

Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον/η βρεις...




όταν η ματιά σου αγγίξει τη φύση μπορεί να ξαναθυμιθείς τον έρωτά σου....πρόσεχε.... πρόσεξε την ανάμνηση μη πέσει πάνω σε όνειρα....
ιλυ...... πολύ....... αμέτρητα..... άπειρα......

Κυριακή 2 Αυγούστου 2020

όταν αγαπάμε......

ο κόσμος γίνεται καλύτερος όταν αγαπάμε......


Νύσταξες άστρο μου φεγγάρι μου
στην αγκαλιά μου αποκοιμήσου
ξύπνησες ήλιε αποβροχάρη μου
πάρε το γέλιο μου και πλύσου

Όλα δικά σου μάτια μου
κι ο πόνος σου δικός μου
είδαν πολλά τα μάτια μου


τα καθημερινά.....όνειρα....

Σ' Αγαπώ πολύ..... περισσότερο από χθες.....

γιατί το σήμερα είναι πιό δυνατό απ'το χθες....

σαν καθημερινή πράξη....
τα όνειρα της ημέρας διαφορετικά απ'της νύχτας......
όταν συναντιούνται οι σκιές.....

ιλυ......,.................................

από τον Theodosio sectio, έργο "σκιές"

Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

Αύγουστε.....

Ο Αυγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
Κι απο τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.
Αύγουστε μήνα, μήνα και θεέ σε σένα ορκιζόμαστε....

Οδ. Ελύτης



Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω......

Καλή μου....

Καλό μήνα Καλή μου.....
"...καλοί μου άνθρωποι...!!!"
ο γοργόνος της παραλίας...

ονειρέματα Ιουλίου....

όμορφος αυτός ο ήλιος με τα κόκκινά του χρώματα που ξεψυχάει από έρωτα, να τον συνοδεύει ο ήχος ενός σαξόφωνου...
δεν είναι ο έρωτας παιχνίδι για το χέρι κάποιου καλλιτέχνη, στο τέλος μπορεί να φέρει σιωπή ή οδυρμό...
ντύσε τη στιγμή του πάθους σου με τα χρώματα του ήλιου και βάλτα σε μυθολογικές ιστορίες χαρίζοντας στη σκέψη της καρδιάς τον δικό σου μύθο....


ιλυ................................................................................