χωρίς συνάντηση δεν υπάρχει σχέση…

Χωρίς συνάντηση δεν υπάρχει σχέση…

οι ορθολογιστές με τη θωρακισμένη καρδιά και με εξαιρετικό μυαλό πολλές φορές εγκλωβίζονται  στην ορθολογική τους σκέψη παραμένουν παγιδευμένοι μέσα στην ασφάλειά τους, ….. ταμπουρωμένοι, αποφεύγουν να βγουν από την απομόνωσή τους για να μην αποκαλυφθεί η συναισθηματική τους μοναξιά και η ελλειμματική επαφή τους με τους απλούς ανθρώπους…. αν δεν ανοίξουμε την καρδιά μας θα βρεθούμε να ζούμε εγκλωβισμένοι και ανασφαλείς…
η συναισθηματική επαφή και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους προσδίδουν επιπλέον αξία στο απλό αριθμητικό άθροισμα του «εσύ κι εγώ»
κάθε στενή και ειλικρινής ανθρώπινη σχέση, εκτός από τρυφερότητα και στοργή, περιλαμβάνει και στοιχεία αμοιβαίας επιρροής και προσαρμογής στον τρόπο που ζεί ο άλλος,  αυτό μπορεί να τρομάζει, αποτελεί όμως και προϋπόθεση για να είναι μια σχέση αληθινά «στενή», να μη μένει στην επιφάνεια και ν' αναζητά το βάθος και τη σταθερότητα που θα της επιτρέψει ν’ αντέξει στο χρόνο.
μια στενή σχέση είναι μια συναισθηματική σχέση που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα γιατι ξεκινάει από τη σιωπηρή συμφωνία ότι δεν φοβόμαστε την έκθεση και δεσμευόμαστε να εμφανίζουμε στον άλλον τον αληθινό μας εαυτό.
αργά η γρήγορα ανακαλύπτουμε πως η αληθινή αξία των πραγμάτων μετριέται και με τα μάτια της ψυχής.
τα συναισθήματα είναι κάτι έμφυτο και η συνειδητοποίησή τους είναι η πρώτη ύλη του ανθρώπινου στοιχείου της ανθρωπότητας, χάρη σ’ αυτά ανανεώνουμε τους δεσμούς μας με τη ζωή και με τους γύρω, σαν διαβατήριο που απελευθερώνει τον καλό μας εαυτό.
η ζωή μας είναι μια συνεχής σύγκρουση ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα, στη πειθαρχία και στην ανυπακοή, στην τάξη και στο χάος, στον έρωτα και στην ψυχή και μια αναμέτρηση μεταξύ τους μπορεί να αποβεί καταστροφική….γι’ αυτό δεν έχουν λόγο να είναι αντίπαλοι, παρά μόνο θα μπορούσαν να αλληλοσυμπληρώνονται και να αλληλοεξαρτώνται…
είμαστε όντα λογικά κι έχουμε απόλυτη ανάγκη από την αφαιρετική σκέψη που υπακούει στις λογικές διεργασίες ενός μυαλού που ξέρει να θέτει όρια και να διακρίνει ανάμεσα σε τούτο και σε ‘κείνο, να σχετίζει, να τακτοποιεί να συγκρίνει και να κατηγοριοποιεί… είμαστε όμως και όντα ευαίσθητα που δεν μπορούμε χωρίς συναισθήματα, πάθη, ένστικτα, έστω κι αν αυτά περιλαμβάνουν άρση αναστολών, χαλάρωση και κάποια απρόβλεπτη υπερβολή.
για να τιμήσουμε τις ευαίσθητες πλευρές μας και να φροντίσουμε αυτά τα κομμάτια που κρύβουμε μέσα μας, πρέπει κατά καιρούς να περνάμε λίγο χρόνο με τον εαυτό μας, να μας ακούμε, και πότε πότε να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς αισθανόμαστε… για να ερχόμαστε σε επαφή με τις πιο ευαίσθητες πλευρές μας, πρέπει να περνάμε ένα μέρος του χρόνου μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, για να μοιραστούμε ότι μας συμβαίνει κι ότι δεν μας συμβαίνει, καθώς και τη σιωπή που ευτυχώς βρίσκει τρόπο να διαπερνά τη σκέψη μας….

ιλυ..................................................................

μιλώ για σένα
πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια...