ψες μια απ' τις μέρες που γυροφέρνω τη βιδωτή... ανοίγω παντού, μια σιωπή τύλιγε όλο το χώρο, το χώρο της....και είχε καταλάβει παντού σαν πάχνη...μιά σιωπή που μύριζε παθιασμένο φιλί και αισθησιακό χάδι....
είχε τα κλειδιά, αισθανόμουν πως τώρα θ' ακούσω να ξεκλειδώνουν....μια αίσθηση που σαν είσαι μόνος σε χώρο που σε άλλους χρόνους είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς, αυτός ο ήχος της κλειδαριάς είναι ο πιο γλυκός ήχος....τα επέστρεψε, δεν ήταν παπούτσια....
ιλυ........
είχε τα κλειδιά, αισθανόμουν πως τώρα θ' ακούσω να ξεκλειδώνουν....μια αίσθηση που σαν είσαι μόνος σε χώρο που σε άλλους χρόνους είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς, αυτός ο ήχος της κλειδαριάς είναι ο πιο γλυκός ήχος....τα επέστρεψε, δεν ήταν παπούτσια....
ιλυ........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου