ένα γνεύμα...

μες στα νερά που το χωνεύουνε γαληνεμένα,
γλυκά, στον όλβο μέσα μα και σαν παρωχημένα,
αποχωρούν και αποτραβιούνται ρεύμα με το ρεύμα,
κι ενόσω εκείνος, ηρεμότατος και με την τόση
ολοένα πιο βαθιά και πιο βασιλική του γνώση,
ατάραχος κινά να φύγει δίχως ένα γνεύμα...

ily.................................................